کالدونیای جدید

کالِدونیای جدید (انگلیسی: New Caledonia, فرانسوی: Nouvelle-Calédonie‎ مجموعه‌ای از جزایر تحت تملک فرانسه (از ۱۸۵۳) در اقیانوس آرام است. این جزایر در محدودهٔ ملانزی در جنوب باختری اقیانوس آرام قرار دارند. کالدونیای نو از جزیرهٔ اصلی (Grande Terre)، جزیره‌های لویالتی و چند جزیرهٔ کوچک تشکیل شده است. جمعیت کالدونیای جدید برابر با ۲۸۵٬۰۰۰ نفر برآورد شده است.^[۱]

کالدونیای جدید Nouvelle-Calédonie
پرچم اصلی (بالا) و پرچم غیررسمی (پایین) نشان ملی
سرود: مارسییز
پایتخت و بزرگترین شهر	نومئا ۴۱°۵۴′ شمالی ۱۲°۲۹′ شرقی
زبان(های) رسمی	زبان فرانسوی
حکومت	جمهوری
• • رئیس‌جمهور فرانسه • نخست‌وزیر	امانوئل مکرون ژان مارک اِرو
بنیان‌گذاری	۱۸۵۳
مساحت
• کل	۱۸٬۵۷۵ کیلومتر مربع (۷٬۱۷۲ مایل مربع) (۱۵۴اُم)
جمعیت
• سرشماری	۲۸۵٬۰۰۰ (۱۷۶م)
• تراکم	۱۳ بر کیلومتر مربع (۳۳٫۷ بر مایل مربع) (۲۰۰اُم)
تولید ناخالص داخلی (GDP)  برابری قدرت خرید (PPP)	برآورد ۲۰۰۷
• کل	۸٫۸۲ میلیارد دلار
• سرانه	۳۶٬۳۷۶ دلار
شاخص توسعه انسانی (۲۰۰۳)	نامعلوم
واحد پول	فرانک اقیانوسیه (XPF)
منطقه زمانی	CET
• تابستان (ساعت تابستانی)	CEST utc = +۱۱
پیش‌شماره تلفنی	۰۰۶۸۳
دامنه سطح‌بالا	.nc

دریادار جیمز کوک آن را در ۱۷۷۴ نامگذاری کرد. چرا که کوه‌های این جزیره او را به یاد اسکاتلند (در لاتین: کالدونیا) می‌انداخت.

کالدونیای جدید یک قلمرو نیمه‌خودمختار تحت حاکمیت فرانسه است. بر اساس توافق‌نامه نومئا که در سال ۱۹۹۸ امضا شد، دولت فرانسه همچنان کنترل دفاع، سیاست خارجی، نظم و قانون، سیاست پولی، و آموزش عالی و پژوهش را در اختیار دارد.

این قلمرو شامل جزیره اصلی گراند تر (که پایتخت آن، نومئا، در آن قرار دارد)، چهار جزیره لویالتی (اووه‌آ، لیفو، تیگا و مارِه)، مجمع‌الجزایر بِلِپ، جزیره پاینز و تعدادی جزایر دورافتاده است.

بر اساس سرشماری سال ۲۰۱۹، جمعیت کالدونیای جدید حدود ۲۷۰ هزار نفر است. حدود ۳۹ درصد از این جمعیت را بومیان کاناک تشکیل می‌دهند و بقیه شامل کالدونیایی‌های اروپایی‌تبار، پلی‌نزیایی و گروه‌های دیگری از جمله ویتنامی‌ها، اندونزیایی‌ها و الجزایری‌ها هستند.

کالدونیای جدید به عنوان یک قلمرو فرادریایی فرانسه، تحت ریاست رئیس‌جمهور فرانسه قرار دارد و نماینده عالی دولت فرانسه در این منطقه مسئول اجرای سیاست‌های فرانسه است.

این سرزمین یکی از کشورهای فرادریایی و سرزمین‌های وابسته به اتحادیه اروپا (OCTs) محسوب می‌شود، اما عضو اتحادیه اروپا، منطقه یورو یا پیمان شنگن نیست.^[۲]

کالدونیای جدید دارای یکی از بزرگ‌ترین ذخایر نیکل جهان است و حدود یک‌چهارم از ذخایر شناخته‌شده نیکل را در خود جای داده، که آن را به یکی از پیشروترین صادرکنندگان نیکل تبدیل کرده است. با این حال، نوسانات قیمت جهانی نیکل، هزینه‌های بالای استخراج و ناآرامی‌های اخیر چالش‌هایی برای این صنعت ایجاد کرده است.^[۳]

علاوه بر این، گردشگری نیز یکی از بخش‌های مهم اقتصادی این منطقه است و بر گردشگری لوکس، طبیعت‌گردی و سفرهای دریایی تمرکز دارد. دولت کالدونیای جدید در تلاش است تا با تنوع‌بخشی به صادرات و افزایش یکپارچگی اقتصادی با منطقه اقیانوس آرام، اقتصاد این قلمرو را تقویت کند.

تاریخ

ملانزی‌های بومی این سرزمین از نسل مردمان ساکن جزیرهٔ گینهٔ نو هستند که از ۵۰ هزار سال پیش به این جزایر کوچیدند.^[۴]

در حدود ۱٬۵۰۰ سال پیش مردمان ملانزی ساکن جزایر شمال کالدونیای جدید، موسوم به لاپیتا به این جزایر آمدند. آن‌ها دریانوردانی ماهر بودند که از کشاورزی نیز آگاهی داشتند و بر منطقهٔ بزرگی در اقیانوس آرام تأثیر گذاشته‌اند. از قرن یازدهم میلادی پلی‌نزی‌ها هم به این جزیره آمده و با اهالی آن آمیختند. جیمز کوک در سال ۱۷۷۴ نخستین اروپایی بود که کالدونیای نو را دید. کالدونیای نو در سال ۱۸۵۳ مستعمرهٔ فرانسه شد و مهاجرت گسترده از اروپا به آن نیز از نیمهٔ دوم قرن نوزدهم آغاز شد.

نام

مقالهٔ اصلی: کلدونیا

کالدونیا نام سرزمین اسکاتلند در زبان لاتین است. جیمز کوک دریانورد انگلیسی در سال ۱۷۷۴ وقتی برای نخستین بار جزیرهٔ اصلی کالدونیای جدید را دید، این نام را به آن داد. چرا که تپه‌های آن او را به یاد کوه‌های اسکاتلند می‌انداخت. او جزیره‌ای که در شمال آن قرار داشت (وانواتو کنونی) را نیز با توجه به جزیره‌ای که در شمال اسکاتلند قرار دارد؛ «نیو هبردی» نامید^[۵]

کاناکی (Kanaky) نام دیگر این جزیره است که در فرانسوی، انگلیسی و زبان‌های محلی و به‌ویژه توسط ملی‌گرایان ملانزی به‌کار می‌رود. این واژه در زبان‌های پولینزی به معنی «انسان» یا «مردم» است.

کالدونیای نو از فضا

جغرافیا

مقالهٔ اصلی: جغرافیای کالدونیای جدید

این جزایر در محدودهٔ ملانزی در جنوب غربی اقیانوس آرام قرار دارند.

مساحت کالدونیای جدید که از یک جزیرهٔ اصلی و تعدادی جزیرهٔ کوچک تشکیل یافته ۱۸٬۵۷۵ کیلومتر مربع (تقریباً نصف تایوان) است و برآورد رسمی ژانویهٔ ۲۰۰۷ جمعیت آن را ۲۴۴ هزار نفر تخمین زده است. بزرگ‌ترین شهر و مرکز کالدونیای جدید نومئا است که دبیرخانهٔ سازمان منطقه‌ای جامعهٔ اقیانوسیه نیز در آن قرار دارد. کد تلفنی کالدونیای جدید ۰۰۶۸۳ و پسوند اینترنتی آن nc است.

کالدونیای جدید در سال ۱۹۸۶ در فهرست مناطق غیر خودمختار سازمان ملل قرار گرفت. با توجه به اختلاف نظر در مورد باقی‌ماندن این جزیره در حکومت فرانسه یا استقلال آن، در نوامبر ۲۰۱۸ یک همه‌پرسی برگزار شد و اکثریت مردم این جزیره به باقی‌ماندن در تحت حاکمیت فرانسه رأی دادند.

پس از سال ۲۰۱۸ دوباره در سال ۲۰۲۱ همپرسی استقلال برگزار شد با وجود تحریک مردم توسط گروه‌های استقلال طلب باز هم مردم به‌طور قاطع به باقی ماندن کالدونیای نو زیر حاکمیت فرانسه رای دادند.

تقسیمات

Thio Yaté L'Île-des-Pins Le Mont-Dore Nouméa Dumbéa Païta Bouloupari La Foa Sarraméa Farino Moindou Bourail Poya

Poya Pouembout Koné Voh Kaala-Gomen Koumac Poum Belep Ouégoa Pouébo Hienghène Touho Poindimié Ponérihouen Houaïlou Kouaoua Canala

Ouvéa Lifou Maré

سبز استان شمالی، نارنجی استان جنوبی، زرد استان جزایر لویالتی

جمعیت

گروهی از زنان کاناک از کالدونیای جدید (فرانسه).

بر اساس سرشماری رسمی سال ۱۹۹۶ بومیان پلی‌نزی (کاناک‌ها) این جزیره ۴۴٫۶٪ از جمعیت آن را تشکیل می‌دهند.^[۶] ساکنان دیگر این جزیره نیز مردمانی هستند که در ۱۵۰ سال اخیر به آن کوچ کرده‌اند.

ساختار جمعیتی

• اروپایی‌ها: ۳۵٫۴٪ (بیشتر فرانسوی، به همراه اقلیت‌های آلمانی، بریتانیایی و ایتالیایی)
• پلی‌نزی‌های والیسی و تاهیتی: ۱۱٫۸٪
• اندونزی‌ایی‌ها: ۲٫۶٪
• ویتنامی‌ها: ۱٫۴٪
• نی-وانواتویی‌ها: ۱٫۲٪
• اقلیت‌های دیگر: ۳٫۹٪ (فیلیپینوها، مالاباری‌ها، هندی‌ها، تامیل‌ها، سریلانکایی‌ها، بنگال‌ها، چینی‌ها، ژاپنی‌ها، اهالی هند غربی (بیشتر هائیتی)، اهالی فیجی، اعراب و آفریقایی‌ها)

زبان

همانند سایر مناطق فرانسه در کالدونیای نو نیز فرانسوی زبان رسمی است. ۹۷٪ مردم بالای ۱۴ سال جزایر کالدونیای نو قادر به خواندن، نوشتن و صحبت کردن به فرانسه هستند و در حدود ۶۵٪ جمعیت بالای ۲۰ سال آن دارای تحصیلات دانشگاهی می‌باشند.^[۷] ۳۷/۱٪ از مردم بالای ۱۴ سال نیز می‌توانند به یکی از ۲۸ زبان محلی این جزایر صحبت کنند.^[۸]

فوارهٔ Celeste Noumea

مذهب

حدود ۹۰٪ اهالی کالدونیای جدید مسیحی هستند. دوسوم آن‌ها پیرو آئین پروتستان و یک‌سوم کاتولیک هستند. اقلیت مسلمان و بهائی نیز در این کشور حضور دارند.

شاخص‌های بهداشتی و جمعیتی

بیشتر این شاخص‌ها مربوط به سال ۲۰۰۵ می‌شوند:

• رشد جمعیت: ۱/۸۴٪ (بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۶: ۱/۹۱٪)
  • نرخ زاد و ولد: ۱۷/۲ در هزار نفر
  • نرخ مرگ و میر: ۴/۹ در هزار نفر
• میانگین باروری: ۲/۲۰ کودک برای هر زن
• مرگ‌ومیر نوزادان زیر یک‌سال: ۷/۵۷ مرگ در هزار تولد زنده
  • دختر: ۶/۸۳ در هزار
  • پسر: ۸/۲۷ در هزار
• نرخ مهاجرت: ۵/۶۲+ در ۱۰۰ هزار نفر
• امید به زندگی: ۷۵/۲ سال
  • مردان: ۷۱/۹ سال
  • زنان: ۷۸/۶ سال

خلیج لاک‌پشت

اقتصاد

خاک کالدونیای جدید غنی از ذخایر زیرزمینی است، حدود یک‌چهارم ذخیره نیکل دنیا در این کشور واقع است. از این رو استخراج معادن صنعتی مهم و سودآور در این کشور است. از سوی دیگر حفر و بهره‌برداری بی‌رویه از معادن آسیب‌هایی را به اکوسیستم قدیمی و میراث طبیعی این سرزمین وارد کرده است.

در سال ۲۰۰۷ تولید ناخالص داخلی این کشور حدود ۸٫۸۲ میلیارد دلار آمریکا بوده که این کشور را چهارمین اقتصاد بزرگ اقیانوسیه پس از استرالیا، نیوزیلند و هاوایی می‌کند. درآمد سرانه مردم کالدونیای جدید نیز ۳۶٫۳۷۶ دلار است که پائین‌تر از استرالیا و هاوایی و بالاتر از نیوزیلند است.^[۹]

صادرات کالدونیای جدید در سال ۲۰۰۷ حدود ۲٫۱۱ میلیارد دلار بوده که ۹۶٫۳٪ آن را فلزات و دیگر مواد معدنی شامل می‌شود. واردات این کشور در همین سال ۲٫۸۸ میلیارد دلار بوده که ۲۶٫۶٪ آن از فرانسه، ۱۶٫۱٪ از دیگر کشورهای اروپایی، ۱۳٪ از سنگاپور (بیشتر سوخت) ۱۰٫۷٪ از استرالیا، ۴٪ از نیوزیلند، ۳٫۲٪ از آمریکا، ۳٪ از ژاپن و ۲۲٫۷ از دیگر کشورها می‌آمده است.^[۱۰]

ورزش

کالِدونیای جدید یا کالِدونیای نو

راگبی ۱۳ نفره ورزش ملی کالدونیای جدید است. در سال ۲۰۰۳ باشگاه‌ها و فدراسیون راگبی ۱۵ نفره این جزیره از اتحادیه راگبی جدا و به لیگ راگبی پیوستند و در نتیجه راگبی لیگ مهم‌ترین رشته ورزشی در این جزیره شد.

تیم ملی فوتبال کالدونیای جدید نیز در مسابقات بین‌المللی فوتبال قاره اقیانوسیه شرکت می‌کند.^[۱۱]

یادداشت‌ها

پانویس

1. «World Population Prospects - Population Division - United Nations». population.un.org. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اوت ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۱۲.
2. 1. New Caledonia country brief. Australian Government Department of Foreign Affairs and Trade. Published 2025. Accessed February 26, 2025. https://www.dfat.gov.au/geo/new-caledonia/new-caledonia-country-brief
3. 1. New Caledonia country brief. Australian Government Department of Foreign Affairs and Trade. Published 2025. Accessed February 26, 2025. https://www.dfat.gov.au/geo/new-caledonia/new-caledonia-country-brief
4. Dunn, Michael, Angela Terrill, Ger Reesink, Robert A. Foley, Stephen C. Levinson (2005). Structural Phylogenetics and the Reconstruction of Ancient Language History. Science 309: 2072-2075. doi:10.1126/science.1114615
5. Ron Adams, "History (from Vanuatu)", Encyclopædia Britannica, 2006
6. «Institut de la statistique et des études économiques de Nouvelle-Calédonie (ISEE). Population totale, selon la communauté par commune et Province de résidence (XLS)». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۴ ژوئیه ۲۰۰۸.
7. ) INSEE, Government of France. P9-1 - Population de 14 ans et plus selon la connaissance du français, le sexe, par commune, "zone" et par province de résidence (XLS)
8. INSEE, Government of France. P10-1 - Population de 14 ans et plus selon la connaissance d'une langue mélanésienne et le sexe , par commune, "zone" et par province de résidence (XLS)
9. «Institut de la statistique et des études économiques de Nouvelle-Calédonie (ISEE). Chiffres clés». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ ژوئیه ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۰۹.
10. «Institut de la statistique et des études économiques de Nouvelle-Calédonie (ISEE). "Bilan économique et social 2007 - Échanges Extérieurs (on page 23)» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۵ ژوئن ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۰۹.
11. «FIFA.com - New Caledonia joins the world football community». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ مه ۲۰۱۱. دریافت‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۰۹.