معلم و نویسنده ایرانی From Wikipedia, the free encyclopedia
عبدالرحمان پارسا تویسرکانی (زادهٔ ۱۲۸۸ شمسی در تویسرکان – درگذشته ۲ فروردین ۱۳۶۹ در تهران) شاعر و نویسندهٔ معاصر ایران بود.[1] شهرت وی بیشتر مرهون غزلیات اوست. از جمله کارهای او به نظم درآوردن مثلها و حکایتهای اقوام مختلف دنیا و چاپ آنها در مجلهٔ گوهر بین سالهای ۱۳۵۲ تا ۱۳۵۷ بود.[2]
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. (اوت ۲۰۱۳) |
پارسا علوم ابتدایی و متوسطه را در شهرهای تویسرکان، مازندران و تهران به پایان رساند و از دارالمعلمین مرکزی فارغالتحصیل شد. پس از پایان تحصیلات، در دبیرستانهای تهران و مدرسهٔ عالی سپهسالار به معلمی پرداخت.[3] او همچنین در دولت ازهاری مشاور مطبوعاتی نخستوزیر بود؛ اما عمده فعالیت وی در مطبوعات و سردبیری مجلهها و روزنامههایی چون معارف و کرمانشاه نیز خلاصه میشد.
او از جوانی به سرودن شعر پرداخت. شمار ابیات او را بیش از پنجهزار دانستهاند. قالبهای مورد علاقهٔ او نیز غزل، قطعه، مثنوی و رباعی بود.[3] هر چند دیوان اشعار او هنوز به چاپ نرسیدهاست؛ اما بیشتر شعرهای او در مجلههای ارمغان، وحید، گوهر و مجلههای کشورهای افغانستان و پاکستان منتشر شد. برخی از اشعار او را پروفسور ایلسکی به زبان روسی و پروفسور مولوی به زبان انگلیسی ترجمه کردهاند.[4]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.