تویسرکان
شهری در استان همدان ایران From Wikipedia, the free encyclopedia
شهری در استان همدان ایران From Wikipedia, the free encyclopedia
تویسرکان یا تویسرکان چهارمین شهر بزرگ استان همدان در ایران و مرکز شهرستان تویسرکان است و بر اساس ، سرشماری عمومی نفوس و مسکن (۱۴۰۳شمسی)جمعیت آن ۷۸٫۲۸۲ نفر است؛ در منابع کهن همچون معجمالبلدان یاقوت حموی و نزهةالقلوب، نام تویسرکان به صورت «رودلاور» یا رودآور نوشته شده است. تویسرکان در جنوب کوه الوند و شهر همدان واقع شده است. از شمال به دره مرادبیگ، از شمال غرب به شهرستان اسدآباد، از شرق به شهرستان ملایر، از جنوب به شهرستان نهاوند، و از غرب به شهرستان کنگاور در استان کرمانشاه محدود میشود.
تویسرکان به لری: تویسرکو | |
---|---|
جهت عقربههای ساعت از بالا: زمینهای کشت گندم تویسرکان - بازار تویسرکان - جادههای روستایی تویسرکان - مرکز شهر - بافت کهن شهر - جاده تویسرکان به گنجنامه در کوهستان الوند (راه شاهی) - آرامگاه حبقوق نبی | |
کشور | ایران |
استان | همدان |
شهرستان | تویسرکان |
مردم | |
جمعیت | ۵۵٬۷۰۸ نفر (در سال ۱۳۹۵)[1][یادداشت 1] |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۱۵۵۶ کیلومتر مربع |
ارتفاع | ۱۷۸۴ متر از سطح آبهای آزاد |
اطلاعات شهری | |
شهردار | محمد حسینپور |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۸۱ |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران۲۸ د |
این شهر به خاطر تعدد و بزرگی درختان گردو بسیار معروف است. تویسرکان بعد از شهرهای همدان، ملایر و نهاوند چهارمین شهر بزرگ استان به حساب میآید. اقلیم تویسرکان معتدل کوهستانی است. تویسرکان بر روی ویرانههای شهر قدیمی رودآور (رودآورد) (روستای اجدادی حافظ) و اوراکوهان که بر اثر حمله مغول و زمینلرزهٔ پس از آن ویران شده، ساخته شده است. در واقع رودلاور از سه قصبهٔ «توی»، «سرکان»، و «شکان» تشکیل شده بود. پس از ویرانی رودآور، شکان نیز بر اثر زمینلرزه از بین رفت، و تویسرکان فعلی از ادغام توی و سرکان، به وجود آمده است.
نام تویسرکان از دو بخش توی و سرکان تشکیل شدهاست. در برخی نواحی ایران محلهایی به نام توی هست، برای اینکه اشتباهی رخ ندهد در هر جا چنین محلی باشد بهنام نزدیکترین محل به آن خوانده میشود و این توی چون در یک فرسنگی سرکان است به تویسرکان مشهور است.[2][3] توی و سرکان در اصل نام دو قریه بودهاند. توی همان تویسرکان امروزی است و سرکان نام شهری در ۷ کیلومتری تویسرکان امروزی است.[4] قریهٔ سومی نیز در گذشته وجود داشتهاست با نام شکان، که بر اثر زلزله از بین رفتهاست.
جغرافیدانان سده سوم و چهارم هجری غالباً تویسرکان را (توی رودلاور) و (توی همدان) نوشتهاند و این توی احتمالاً با زبان قومی که پیش از مادها در این سرزمین میزیستهاند، مرتبط است. همچنین در کتاب تاریخ ماد تألیف دیاکونوف، به ترجمه کریم کشاورز اسم شهر تویسرکان را در دوره مادها تازاکی یا بیت تازاکی نامیدهاند به معنی دارای چشمه آب گرم. در بسیاری از زبانهای ایرانی کلمه «سر» به معنی بزرگ و مهتر است و «گان» در زبان پهلوی به معنی جا و مکان آباد است و قبل از استیلاء اعراب نام بسیاری از شهرها و قصبات ایران به گان ختم میشد.
به این ترتیب سرکان ممکن است به معنای محلی باشد که بزرگان و خوانین در آن سکونت دارند و در واقع تویسرکان محل سکونت ییلاقی بزرگان شهر رودآور بودهاست. سرکان شهر ییلاقی در فاصله هشت کیلومتری شمال غرب تویسرکان است؛ و تویسرکان شهری تاریخی و باستانی و مرکز شهرستان است. همچنین حکیم خاقانی در کتاب تحفة العراقین گفته:
«زان است که مرز رودرآور؛ نعمت کده ایست شادی آور»
به هر روی، این شهر پس از حمله مغول و استیلای آنان بر این سرزمین از میان رفته و جای آن را «تویسرکان» با فاصله ای اندک از شهر قدیم گرفتهاست.[5][5]
با بررسی و شواهد و اسنادی که بدست آمدهاست میتوان گفت یقیناً بلدیه تویسرکان حداقل پیش از سال ۱۳۱۰ هجری شمسی دارای سابقه تأسیس و خدمت به همشهریان بودهاست که ابلاغیه شماره ۲۶۷۱ مورخ ۱۳۱۰/۴/۱ وزارت داخله (وزارت کشور) مبنی بر انتصاب اسفندیارخان هرمزی به سمت نویسنده و محاسب بلدیه تویسرکان که معادل مسئول امور مالی فعلی است، معتبرترین سند موجود در این رابطه است.[6]
تویسرکان در دورهٔ قاجار از بخشهای تابعهٔ ولایت ثلاث در استان پنجم کشور به مرکزیت شهر ملایر کنونی بود که حدود این ولایت منطبق با منطقهٔ جنوب کوهستان الوند در استان همدان کنونی است و بر اساس قانون تقسیمات کشوری مصوب ۱۳۲۶ ه.ش در سال ۱۳۲۸ ه.ش این ولایت به سه شهرستان ملایر، شهرستان نهاوند و شهرستان تویسرکان تقسیم گردید.[7]
ولایت ثلاث یکی از ولایتهای ایران در بخشی از دوره قاجار بودهاست. این ولایت در غرب ایران و جنوب استان همدان فعلی قرار داشته و شامل سه شهر ملایر، نهاوند و تویسرکان بود؛ که سه شهرستان ملایر، نهاوند و تویسرکان را شامل میشود. ولایت ثلاث بخشی از استان پنجم کشور بودهاست.[8] اصطلاح ولایت ثلاث در تقسیمبندیهای کشوری دوره ناصرالدینشاه قاجار ایجاد شد و شامل دولتآباد (شهر ملایر)، نهاوند و تویسرکان میشد. ملایر شهری حاکمنشین بود و کلیهٔ دفاتر دولتی و اداری در آنجا متمرکز بودند.[8]
اطلس زبانهای ایران، تصویری از پراکندگی زبانی در کشور ایران ارائه میکند، گونههای زبانی فهرستشده برای مردم تویسرکان را فارسی ، لری شمالی و لکی میداند. آقای عمیدالدین صابونی لر است.[9]
زین العابدین شیروانی سیاح قرن نوزدهم،مردم تویسرکان را همگی فارسی می نامند[10]در کتاب قاموس المعارف نوشته میرزا احمد تبریزی، مردم تویسرکان، فارسی و باادب توصیف شدهاند.[11]
مذهب
مردم منطقه تویسركان مسلمانان وپیرو مذهب شیعه اثنی عشری هستند چندی پیش تعدادی از پیروان دین یهود نیز در این شهر زندگی میکردند ولی در سی چهل سال اخیر به تدریج مهاجرت كردند و اینك بر طبق گزارش مركز آمار ایران جز معدودی اتباع خارجی كلیه ساكنان این شهرستان را پیروان دین مبین اسلام تشكیل می دهد . نیم قرن پیش حدود ۹۸درصد مردم این شهر را مسلمانان و ۲درصد بقیه را پیروان ادیان دیگر از جمله یهودیان تشكیل میداد . راجع به سابقه تاریخی دین در تویسركان و اینكه قبل از اسلام مردم این ناحیه پیرو چه دین و آیینی بوده اند و نیز از چه تاریخی به اسلام گرویده اند هیچ گونه اثر و مدركی كه مستند به مآخذ معتبر باشد در دست نیست .[12]
فاصلهٔ تویسرکان تا تهران ۴۵۰ کیلومتر است که از مسیر ملایر- اراک عبور میکند.[13]
شهر مقصد[14] | فاصله (کیلومتر) | زمان تقریبی سفر |
---|---|---|
تهران | ۴۷۲ | ۴:۳۲ ساعت |
مشهد | ۱۲۴۵ | ۱۳:۱۱ ساعت |
اصفهان | ۴۳۶ | ۵:۳۸ ساعت |
کرج | ۴۰۹ | ۴:۴۰ ساعت |
تبریز | ۶۵۸ | ۷:۴۰ ساعت |
کرمانشاه | ۱۹۲ | ۲:۲۷ ساعت |
قم | ۳۱۰ | ۳:۴۶ ساعت |
شیراز | ۹۲۷ | ۱۰:۴۵ ساعت |
اهواز | ۵۵۲ | ۶:۵۹ ساعت |
ارومیه | ۵۸۵ | ۸ ساعت |
ساری | ۶۶۳ | ۸:۵۰ ساعت |
رشت | ۴۵۹ | ۶:۱۴ ساعت |
اراک | ۱۶۰ | ۲ ساعت |
کرمان | ۱۱۴۶ | ۱۲:۳۵ ساعت |
اردبیل | ۵۲۵ | ۸:۱۱ ساعت |
گرگان | ۷۷۹ | ۹:۵۰ ساعت |
همدان | ۶۰ | ۱ ساعت |
خرمآباد | ۲۱۷ | ۳:۰۷ ساعت |
قزوین | ۳۰۲ | ۴ ساعت |
زنجان | ۳۷۱ | ۴:۴۸ ساعت |
یزد | ۷۸۵ | ۸:۴۲ ساعت |
زاهدان | ۱۶۴۴ | ۱۷:۴۹ ساعت |
بندرعباس | ۱۴۴۵ | ۱۵:۳۰ ساعت |
بوشهر | ۹۹۷ | ۱۲ ساعت |
سمنان | ۵۷۶ | ۶:۳۰ ساعت |
بجنورد | ۱۰۷۸ | ۱۲:۳۰ ساعت |
بیرجند | ۱۳۰۴ | ۱۴:۲۷ ساعت |
سنندج | ۲۳۶ | ۳:۱۳ ساعت |
ایلام | ۳۱۶ | ۴:۱۵ ساعت |
شهرکرد | ۴۱۶ | ۵:۴۵ ساعت |
یاسوج | ۷۰۰ | ۹:۲۵ ساعت |
گردو، سماق، انواع آلو، توت، آلبالو، سیب، گلابی، زعفران، خیار، شوید، سیر و… از محصولات کشاورزی تویسرکان است که در این میان جایگاه محصول گردو بسیار ویژه است و شهر تویسرکان را با گردوی این شهر میشناسند، دلیل این امر کیفیت بسیار بالای گردوی تویسرکان است که به دلیل چرب و کاغذی بودن محصول است.[15]
این شهرستان با دارا بودن بیش از ۳۶۸۰ هکتار سطح زیر کشت درختان مثمر و بارده و ۷۱۰ هکتار نهال گردو، بالاترین سطح زیرکشت در استان همدان و یکی از قطبهای تولید گردو در کشور محسوب میشود.[نیازمند منبع]
طبق نوشته یاقوت حموی طول رودآور سه فرسخ بود و توی دهستان را در بر گرفته است رودآور مرکز شهری بزرگ به نام کرج بود که در کثرت جمعیت به آبادی شهرت بسزایی داشت و دارای نعمت فراوان و جای بازرگانان بود و زعفران بسیار تولید میکرد که به کشورهایی از جهان صادر میشد ظهیرالدین ابو شجاع محمد بن حسین رودآوری وزیر المقتدی بالله خلیفه عباسی از این دیار بوده است
تعداد کارخانههای تویسرکان فقط هفت واحد است. کارخانه سیم و کابل با ظرفیت ۲ هزار تن، شرکت فیلتر سرکان با ظرفیت ۳ میلیون عدد، شرکت فاران شیمی با تولید سالیسلیک اسید در ظرفیت ۴۰۰ تن و محلول همودیالیز با ظرفیت یک میلیون گالن، شرکت سرکان شانهبل بهرهبرداری ۲۵ هزار و ۵۰۰ لیتر، شرکت حمیل با تولید روزانه ۱۰۰ تن و شرکت نادرلبن ۳۲ تن روزانه علاوه بر تأمین داخل شهرستان شهرهای کشور را نیز پوشش میدهد. شرکت صنایع غذایی هوبره دشت تویسرکان تولیدکننده میوه و سبزیجات خشک و سبزیجات منجمد است.[16]
بر اساس برخی منابع لسان الغیب خواجه حافظ از اهالی در کتاب بستان السیاحه اثر حاج زین العابدین شیروانی که در دوره قاجاریه نوشته شده آمده است«گویند خواجه شمس الدین حافظ شیرازی از آنجا(رودآور) بوده و در شیراز نشو و نما کرده؛چنانکه در این رباعی آمده است.
مقبول همه خواص و مشهور عوام خوشی لهجه و موزون حرکت بدر تمام
در خطه شیراز به نام است مدام رودآوری و محمد حافظ نام »
نویسنده معروف عصر قاجار محمد تقی خان حکیم مولف کتاب «گنج دانش» در شرح حال حافظ مینویسد:
«فخر المتکلمین خواجه شمس الدین محمد حافظ از رودآور تویسرکان بود و الدش به شیراز آمد»
حبقوق هشتمین نبی از دوازده نبی صاحب کتاب بنیاسرائیل در عهد عتیق، و معاصر با دانیال نبی است. وی حدود ۲۷۰۰ سال پیش میزیسته و نگهبان معبد بزرگ یهودیان در اورشلیم بودهاست. حدود سال ۵۹۰ قبل از میلاد، بختالنصر، پادشاه کلده به اورشلیم حمله کرد و یهودیان زیادی را به قتل رساند و نزدیک به بیست هزار نفر از آنان را اسیر و به شهر بابل پایتخت کلده (که نزدیک بغداد فعلی قرار داشت) انتقال داد. حبقوق در بین این زندانیان بود و مدت طولانی در زندان به سر برد.
در سال ۵۴۸ قبل از میلاد کورش بزرگ پادشاه ایران به کلده حمله کرد و در جنگی طولانی لشکریان کلده را شکست داد، بابل را تصرف کرد و طی فرمانی دستور آزادی کلیه اسیران و زندانیان یهود را صادر نمود. پس از آزادی از بند اسارت بابلیان، حبقوق به ایران مهاجرت کرد و در شهر تویسرکان (رودآور) ساکن شد و در همین شهر درگذشت.
آرامگاه حبقوق نبی در تویسرکان طی قرون متمادی چندین بار بازسازی شدهاست و آخرین بار توسط محمدعلیخان میرزایی (ملک جمشید) در سال ۱۳۴۰ هجری شمسی بازسازی شدهاست. این آرامگاه یکی از قدیمیترین آثار تاریخی ایران محسوب میشود. هماکنون آرامگاه، زیارتگاه اهالی شهرستان تویسرکان و اقلیتهای دینی سایر شهرهای ایران است.[17](لعن)
میر رضی یکی از عُرفایی است كه تا بحال در مورد شخصیت والایش كمتر در بین عموم صحبت یا سخنی رانده شده است وی در مكتب عرفان دارای منزلتی است كه از اشعار او خصوصاٌ ساقینامه وی بر می آید .نام او سید محمد و تخلصش «رضی» و تولدش را در نیمهْ دوم قرن دهم هجری در قریهْ آرتیمان از توابع شهر تویسركان واقع در استان همدان آوردهاند. وی در ایام جوانی به همدان عزیمت و در آنجا مشغول تحصیل شد واز شاگردان «میر مرشد بُروجردی» گردید رضی به علت شایستگی وافری كه داشت زود مورد توجه شاه عباس ماضی كه معاصر وی بوده است قرار گرفت و در جمع منشیان و میرزایان شاه درآمد و به همین دلیل بود كه داماد خاندان بزرگ صفوی شد و ثمرهْ این ازدواج یكی ابراهیم ادهم است كه فرزند ارشد اوست. وی نیز مقامی علمی و ادبی و عرفانی داشته است .
كلمهْ «میر» از آن جهت به رضی اطلاق شده است كه مدتی جزء میرزایان شاه عباس بوده است. در «بستان السیاحه» بدین مضمون آمده است كه عارف ربانی «سید رضی آرتیمانی» كه در زمان شاه عباس ماضی صاحب دیوان و ساقی نامه مشهور است از قریهْ آرتیمان بود. اما اولاد وی اكنون از جد خویش نصیب و بهره نبرده اند.رضا قلیخان هدایت در مورد رضی چنین نوشته است: سیدی است صاحب ذوق و حال عرفانی با افضال در معارف الهیه مسلم آفاق و در مدارج حقانیه در عالم طاق، معاصر شاه عباس صفوی و والد میرزا ابراهیم متخلص به ادهم است وی كه از رِندان مست و عارفان پاكدل و صوفیان صافی دل است علوم نقلی و عقلی را چون حجابی می بیند كه انسان را به خود متوجه می سازد و از عشق به معشوق یكتا باز می دارد و در ساقینامه خود كه سرشار از مفاهیم عرفانی است میفرماید:
قلم بشکن و دور افكن سبق بسوزان کتاب و بشویان ورق
و در جایی دیگر سروده است:
تعالی الله از جلوه آن شراب که بر جملگی تافت، چون آفتاب
به میخانه وحدتم راه ده دل زنده و جان آگاه ده
که از کثرت خلق تنگ آمدم به هرجا شدم سر به سنگ آمدم
رضی پس از گذشت سالیانی از عمر شریف خود، دوباره عزم وطن خویش مینماید و به زادگاه خود بر می گردد و در همان جا جان به جان آفرین تسلیم می كند و به حقیقت هستی و جانان نائل میآید آرامگاه ابدی رضی در «همینه» واقع شده كه نام محلی است از محلات تویسرکان و هم اکنون تربت پاكش زیارتگاه عاشقان و سالکان و صوفیان والا مقام است و دیوان شعر او آبشخور هنرمندان این مرز و بوم است كه همواره با اشعار او عشق و مشق كرده اند .[18]
یدالله مایل تویسرکانی روزنامهنگار و شاعر، متخلص به مایل متولد ۱۲۶۳ یا ۱۲۶۵ قمری در تویسرکان در استان همدان است. در زادگاهش و در همدان به تحصیل عقلی و نقلی پرداخت و از کشیشی فرانسوی زبان فرانسوی را آموخت. زبانهای عربی و روسی را نیز فراگرفت. در سال ۱۲۸۳ شمسی در تویسرکان مدرسهای به سبک نوین دایر کرد اما عدهای از عوام به تحریک مرتجعین آن را تخریب کردند. در سال ۱۲۹۸ شمسی به تهران رفت و ضمن تدریس به همکاری با مطبوعات پرداخت. یک سال و نیم بعد به ریاست فرهنگ بابل منصوب شد. در ۱۳۰۲ شمسی سرپرستی مدارس ایرانی در قفقاز را عهدهدار گردید. پس از سوءقصد به جان وی، مدارس قفقاز از سوی دولت ایران تعطیل شد و ناچار به تهران بازگشت. در سال ۱۳۰۶ به ریاست معارف مازندران منصوب شد و در سال ۱۳۱۴ با همین منصب به کرمان رفت. چند سالی نیز روزنامهٔ شفق سرخ را اداره کرد. شعرش در قالبهای سنتی است. حدود ۲۰۰۰۰ بیت شعر سرودهاست و چند اثر ترجمه نیز از او چاپ شدهاست. او در سال ۱۳۲۹ شمسی درگذشت.[19]
در روستاهای تویسرکان به دلیل وجود زمستانهای پر برف و دهات دور از دسترس و وجود پشم و پنبهٔ فراوان، از قدیم قالیبافی وجود داشتهاست. وجود فرشهای مرغوب با نقوش و رنگآمیزیهای زیبا که متجاوز از ۱۰۰ سال عمر دارند نشان از فرشبافی مطلوب و با ارزشی، حداقل در برخی روستاها یا مناطقی که دارای خان و ارباب بودهاند، میدهد.
تولید انواع صنایع دستی چوبی مانند: خراطی، ظریفکاری و منبتکاری از دیرباز در منطقه شهری تویسرکان رواج داشته و اخیراً شمار زیادی از اهالی روستاهای توابع شهرستان نیز به این صنعت روی آوردهاند. نقل و نبات، کلوچه، نان قندی، عسل، کشمش، برگه آلو و زردآلو و… نیز از دیگر سوغات شهرستان تویسرکان بهشمار میرود. به تازگی منبت گلریز تویسرکان ثبت ملی شدهاست.
از غذاهای محلی تویسرکان میتوان به آش سماق، آش قوربا، آش کشکک، کاچی، آش ماست، آش بادمجان، آش ترخینه، آبگوشت یخنی و خورشت فسنجان و شامی گردو اشاره کرد
وجود عوامل مساعد از قبیل کوه ها و چشمه سارها و مراتع و باغات و مزارع و رستنی های گوناگون و هوای معتدل و سایر شرایط طبیعی سبب شده که در منطقه تویسرکان محیط زیست مناسبی برای انواع حیوانات و پرندگان به وجود آید. سابقاٌ تعداد گونه های مختلف جانوری بیش از امروز بود. متاًسفانه در سه چهار دهه اخیر به علل مختلف ازجمله تغییرات اوضاع جوی و نقصان بارندگی و کم شدن فضای سبز و سم پاشی باغات و مزارع ،گونهها و تعداد جانوران در این منطقه به شدت نقصان یافته و حتی نسل چند گونه از آنها به کلی از بین رفته است. یادآور میشود که یکی از عوامل دیگری که باعث از بین رفتن یا کم شدن برخی از گونه های جانوری در این منطقه شده شکار بی رویه آنها بوده است در سی چهل سال اخیر با ازدیاد شکارچی و عوامل دیگر لطمات زیادی به حیات جانوری وارد شده است . در این منطقه انواع مختلف جانوران اعم از مهره داران و پستانداران،پرندگان،خزندگان،جوندگانوآبزیان دیده می شود.[20]
تویسرکان قدیم از شش محله اصلی تشکیل شده بود به نامهای جلوستان، صادقیه، پایین محله، زرهان، دستجرده، باغوار. سرابی که خود قریهای در مدخل ورودی شهر و در امتداد دره گزندر بوده، هماکنون یکی از محلههای اصلی و مهم این شهر تاریخی به حساب میآید.
شهرکها چند دهه است که در شهرستان تویسرکان تشکیل و رونق گرفتهاند
شهرک طالقانی، شهرک قائم، شهرک نیروی انتظامی، شهرک فرهنگیان، شهرک سپاه
مسجد جولستان در محلهٔ جولستان شهر تویسرکان توسط فردی به نام بیک محمد که جد خانوادههای: صدیق، مقدم، گلمحمدی و نیکو است بنا نهاده شد. از بیک محمد موقوفات متعددی از جمله مسجد، قنات، حمام و غسالخانه محلهٔ جولستان و یخچال پایین محله و پل رودخانه سرابی حد فاصل قلعه قاضی و شاهزید برجا ماندهاست.[2]
محله باغوار یکی از محلههای شهرستان تویسرکان است؛ که به دلیل وجود یک چنار چند هزار ساله در حیاط مسجد محله باغوار دارای شهرت است.
چندین سال میشود که دانشکدهٔ فنی مهندسی در شهر تویسرکان تأسیس شدهاست. دانشکدهٔ فنی و منابع طبیعی دانشگاه بوعلی سینا در سال ۱۳۸۹ با هدف تأمین نیروی انسانی متخصص و ماهر در رشتههای گوناگون فنی و مهندسی به همت ناصر بحری اصفهانی تأسیس شد و از آن زمان تاکنون، این دانشکده در چارچوب فعالیتهای آموزشی و پژوهشی به هدایت علمی دانشجویان پرداختهاست.[نیازمند منبع] هدف کلی تأسیس چنین دانشکدهای در شهرستان تویسرکان به عنوان دانشکدهٔ اقماری، تأمین نیروی انسانی در سطح کارشناسی، پیشبرد فعالیتهای برنامهریزی، تولید، تبدیل، نگهداری و توزیع محصولات کشاورزی و مواد غذایی برای جمعیت روزافزون کشور بودهاست.[21]
دانشگاه پیام نور مرکز تویسرکان در بهمن ماه سال ۱۳۷۳ تأسیس و فعالیت علمی و آموزشی خود را آغاز نمود. این مرکز در حال حاضر با دارا بودن ۱۸ رشتهٔ تحصیلی و ۲۱ گرایش مختلف، نقش عمدهای در تأمین و تربیت نیروهای انسانی متخصص و مورد نیاز کشور و استان را ایفا مینماید.[22]
دانشگاه آزاد واحد تویسرکان در خردادماه ۱۳۶۶ در یک ساختمان استیجاری مربوط به ادارهٔ آموزش و پرورش تأسیس و آغاز بهکار نمود. بنای جدید دانشگاه در سال ۱۳۷۱ در جوار آرامگاه حبقوق نبی احداث و پس از تکمیل به فعالیت خود ادامه داد. کسب مقام برتر در کشور توسط صندوق رفاه در سال ۸۸ و ۱۳۸۶ و همچنین احراز مقام هفتم در سال ۸۷ و مقام دوم در سال ۸۹ در سطح کشور توسط امور مالی و در سالهای ۸۸ و ۸۹ در سطح منطقه بخشی از مقامهایی است که واحد تویسرکان در چند سال اخیر کسب نمودهاست.[23]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.