From Wikipedia, the free encyclopedia
نبرزن که ماهیار نیز نامیده شده، (مرگ ح. ۳۳۰ پ٫ م) یک سردار نظامی بلندمرتبه پارسی و فرمانده سوارهنظام ارتش شاهنشاه داریوش سوم هخامنشی (حک. ۳۳۶–۳۳۰ پ. م) بود.[1]
نبرزن در سال ۳۳۱ پیش از میلاد در پی شکست ایران از لشکر اسکندر مقدونی (حک. ۳۳۶–۳۲۳ ق. م) در نبرد گوگمل با دیگر بزرگان ایرانی همچون بسوس، ساتراپ باختر، و بارسائنت، ساتراپ رخج-زرنگ، علیه داریوش سوم توطئه کردند.[2][3] آنها با هم داریوش سوم را در اواسط سال ۳۳۰ پیش از میلاد دستگیر کردند و بسوس به عنوان رهبر نیروهای هخامنشی انتخاب شد که احتمالاً به دلیل تبار هخامنشی او بود.[2] دستگیری داریوش سوم بهانهای به دست اسکندر را داد تا به خونخواهی او به ایران حمله کند. بسوس و شورشیان در حال فرار از نیروهای مقدونی داریوش سوم را در ارابهای حمل کردند که گفته میشود زنجیرهایی طلایی داشت. بسوس و همدستانش برای اینکه برای فرارشان زمان بخرند، داریوش سوم را کشتند و جسد او را کنار جاده رها کردند.[4] بسون سپس نبرزن را به عنوان ساتراپ گرگان و پارت گماشت. هنگامی که اسکندر به نبرزن نزدیک شد، وی تسلیم شد و با کمک باگواس مورد عفو قرار گرفت. سپس نبرزنس به گرگان بازگشت، اما توسط فراتافرنس دستگیر و به نزد اسکندر فرستاده و ظاهراً در آنجا اعدام شد.[5]
نبرزن در شاهنامه به نام ماهیار شناخته میشود.[6] ماهیار که همراه با جانوسیار (بسوس) در موقعیت ناامیدکنندهای قرار دارد، دارا (داریوش سوم) را کشته و سپس با اسکندر (مقدونی) برای مذاکره ملاقات میکنند.[7] اسکندر پس از دفن جنازه دارا، مهیار و جانوسیار را اعدام کرد.[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.