لوفت‌وافه (بوندس‌ور)

این مقاله دربارهٔ نیروی هوایی کنونی آلمان است. برای نیروی هوایی آلمان در جنگ جهانی دوم، لوفت‌وافه را ببینید.

نیروی هوایی آلمان یا لوفت‌وافه (به آلمانی: Luftwaffe، ت. «سلاح هوایی یا بازوی هوایی»، تلفظ آلمانی: [ˈlʊftvafə] ( شنیدن)) شاخه مسئول رزم هوایی در بوندس‌ور، نیروهای مسلح آلمان، است. نیروی هوایی آلمان (به عنوان بخشی از بوندس‌ور) در سال ۱۹۵۶ در دوران جنگ سرد به‌عنوان شاخه رزم هوایی نیروهای مسلح آلمان غربی تأسیس شد. پس از اتحاد مجدد آلمان غربی و شرقی در سال ۱۹۹۰، با بخش‌هایی از نیروی هوایی آلمان شرقی که خود در سال ۱۹۵۶ به‌عنوان بخشی از ارتش ملی خلق آلمان شرقی تأسیس شده بود، ادغام شد. نیروی هوایی فعلی آلمان و لوفت‌وافه سابق ورماخت که در سال ۱۹۳۵ تأسیس شد و در سال ۱۹۴۵/۴۶ پس از جنگ جهانی دوم به‌طور کامل منحل شد، یک سازمان محسوب نمی‌شوند. واژه «لوفت‌وافه» که هم برای نیروی هوایی سابق و هم برای نیروی هوایی فعلی آلمان استفاده می‌شود، نام عمومی هر نیروی هوایی به زبان آلمانی است.

لوفت‌وافه Luftwaffe
لوگوی لوفت‌وافه پس از ۱۹۵۶
فعال	۱۹۵۶–تاکنون
کشور	آلمان
نقش	نیروی هوایی
اندازه	۲۷٬۵۰۰ افسر (۲۰۲۳)[۱] ۴۰۰ هواگرد[۲]
شعار(ها)	تیم لوفت‌وافه
رنگ‌ها	آبی، خاکستری و سفید
سالگردها	۹ ژانویه ۱۹۵۶
نبردها	Operation Deliberate Force جنگ کوزوو جنگ در افغانستان (۲۰۲۱–۲۰۰۱) جنگ مالی مداخله نظامی علیه داعش
فرماندهان
فرمانده کل	سپهبد اینگو گرهارتس[و ۱]
فرماندهان برجسته	ژنرال یوزف کام‌هوبر[و ۲] ژنرال یوهانس اشتاینهوف،[و ۳] ژنرال گونتر رال[و ۴]
نشان
Roundel
ناوگان هوایی
جنگنده	پاناویا ترنادو
هواپیمای الکترونیک	پاناویا ترنادو
شکاری	یوروفایتر تایفون
هواگرد آموزشی	G-۱۲۰, تی-۶ تگزان، T-38 Talon
هواپیمای باری	بمباردیر گلوبال اکسپرس، ایرباس-۳۱۰ ام‌آرتی‌تی، ایرباس-۳۲۰, ایرباس-۳۴۰, Cougar, C-160

نگاره‌ای از یک فروند یوروفایتر تایفون متعلق به لوفت‌وافه در حین بلندشدن.
پدیدهٔ الماس‌های ضربه‌ای که در نگاره قابل مشاهده است.

فرمانده نیروی هوایی آلمان سپهبد اینگو گرهارتس است. از سال ۲۰۱۵، نیروی هوایی آلمان از یازده پایگاه هوایی استفاده می‌کند که دو مورد از آنها هیچ یگان پروازی ندارند. علاوه بر این، نیروی هوایی در سه فرودگاه غیرنظامی حضور دارد. در سال ۲۰۱۲، نیروی هوایی آلمان دارای ۲۸۴۷۵ افسر فعال و ۴۹۱۴ نیروی ذخیره بود.^[۳]

تجهیزات

ناوگان کنونی

هواگرد	سازنده	نوع	مدل	عملیاتی	یادداشت
جنگنده
پاناویا تورنادو	چندملیتی	چندمنظوره	آی‌دی‌اس	۶۸[۴]	دارای بال متحرک
یوروفایتر تایفون	چندملیتی	چندمنظوره		۱۴۱[۵]	۳۸ فروند دیگر سفارش داده‌است[۴]
اف-۳۵ لایتنینگ ۲	آمریکا	چندمنظوره	اف-۳۵ ای		۳۵ فروند سفارش داده‌است[۶]
جنگ الکترونیک
پاناویا تورنادو	چندملیتی	SEAD	ئی‌سی‌آر	۳۰[۴]
ترابری
ایرباس ای۳۱۹	چندملیتی	ترابری اختصاصی	ای۳۱۹ سی‌جی	۳[۷]
ایرباس ای۳۲۱	چندملیتی	ترابری وی‌آی‌پی	ای۳۲۱–۲۰۰	۲[۴]
ایرباس ای۳۲۰نئو	چندملیتی	ترابری / امداد هوایی	ای۳۲۱ اِل‌آر	۲[۸]
ایرباس ای۳۴۰	چندملیتی	ترابری اختصاصی	ای۳۴۰–۳۰۰	۲[۹]
ایرباس ای۳۵۰	چندملیتی	ترابری اختصاصی	ای‌سی‌جی۳۵۰	۱	۲ فروند سفارش داده‌است – جایگزین ای۳۴۰[۱۰]
ایرباس ای۴۰۰ام	چندملیتی	strategic airlifter / تانکر هوایی سوخت		۳۸	۱۵ فروند سفارش داه‌است[۴]
گلوبال اکسپرس	کانادا	ترابری اختصاصی	۵۰۰۰ / ۶۰۰۰	۳ / ۳[۱۱][۱۲]	۳ فروند برای شنود الکترونیک سفارش داده‌است[۱۳]
سی-۱۳۰جی سوپر هرکولس	آمریکا	tactical airlifter	سی-۱۳۰جی	۳[۱۴]	۳ فروند تانکر کی‌سی-۱۳۰جی سفارش داه‌است[۴]
بالگرد
سیکورسکی سی‌اچ-۵۳	آمریکا	heavy lift	سی‌اچ-۵۳جی‌ای/جی‌اس	۸۱[۴]
یوروکوپتر ئی‌سی۱۴۵	آلمان	light utility	اچ۱۴۵ام	۱۵[۱۵]	در اختیار فرماندهی نیروهای ویژه آلمان
یوروکوپتر ای‌اس۵۳۲	فرانسه	ترابری اختصاصی	ای‌اس۵۳۲ یو۲	۳[۱۶]
هواگرد آموزشی
گروب جی۱۲۰تی‌پی	آلمان	آموزشی		۱۱[۱۷]
پاناویا تورنادو	چندملیتی	تغییر یافته برای آموزش	آی‌دی‌اس	۶[۴]
پهپاد
آی‌ای‌آی ایتان	اسرائیل	شناسایی	هرون تی‌پی	۳[۱۸]	۵ فروند سفارش داده‌است[۱۹]

نگارخانه

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

واژه‌نامه

1. Ingo Gerhartz
2. Josef Kammhuber
3. Johannes Steinhoff
4. Günther Rall

منابع

1. "Aktuelle Personalzahlen der Bundeswehr [Current personnel numbers of the Federal Defence]". Retrieved 28 May 2020.
2. "World Air Forces 2016". Flightglobal: 19. Archived from the original on 24 June 2016. Retrieved 8 December 2016.
3. The Military Balance 2012, p.118
4. "World Air Forces 2023". Flight Global. Flightglobal Insight. 2023. Retrieved 12 May 2023.
5. "Orders, Deliveries, In Operation Military aircraft by Country - Worldwide" (PDF). Airbus. 30 November 2021. Retrieved 10 January 2022.
6. Sprenger, Sebastian. (Dec 14, 2022). "Germany clinches $8 billion purchase of 35 F-35 aircraft from the US". DefenseNews. Retrieved 23 May 2023.
7. "Airbus A319 CJ (Corporate Jetliner)". Luftwaffe. Archived from the original on 20 May 2018. Retrieved 20 May 2018.
8. "Das BAAINBw übernimmt zweiten Airbus A321LR für die Bundeswehr". Bundesamt für Ausrüstung, Informationstechnik und Nutzung der Bundeswehr (به آلمانی). 2022-08-12. Retrieved 2022-08-12.
9. "Airbus A340-300". Luftwaffe. Archived from the original on 20 May 2018. Retrieved 20 May 2018.
10. Heiming, Gerhard (2019-04-15). "Drei neue A350 für die Flugbereitschaft BMVG" (به آلمانی). Archived from the original on 2019-04-16. Retrieved 2019-04-16.
11. "Bombardier Global 5000". Luftwaffe. Archived from the original on 20 May 2018. Retrieved 20 May 2018.
12. Schwarz, Karl (2019-06-27). "Drei Bombardier Global 6000 werden beschafft: Noch mehr Geld für die Flugbereitschaft" (به آلمانی). Retrieved 2021-12-04.
14. "Germany's third C-130J delivered". scramble.nl. 2022-08-25. Retrieved 2022-09-07.
15. "H145M LUH SOF". Luftwaffe. Archived from the original on 20 May 2018. Retrieved 19 May 2018.
16. "Cougar AS532". Luftwaffe. Archived from the original on 20 May 2018. Retrieved 20 May 2018.
17. "FLEET CUSTOMERS". Grob Aircraft (به انگلیسی). Retrieved 2022-06-25.
18. Rheinmetall and IAI Offering Heron TP for Bundeswehr SAATEG Program بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۱۲-۱۲ توسط Wayback Machine. Deagel.com (2008-06-02). Retrieved on 2013-08-16.
19. "GERMANY'S FIRST HERON TP UAV TAKES FLIGHT". www.key.aero. Retrieved 28 September 2022.

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی نیروی هوایی آلمان