ایرانی‌تباران اولین بار در منابع آشوریان در ۹۰۰ سال پیش از میلاد دیده شدند و در طی دوران کلاسیک در سکاها و پارسیان (در اروپای شرقی، مرکز و غرب آسیا) باقی می‌مانند. تقریباً میان سرزمین‌های پارسی و سکایی آنها به ایرانی تباران شرقی و غربی تقسیم شدند.
در اواخر دوران باستان با مهاجرت سکاها و ماساژتهای ایرانی تبار به حاشیه رانده شدند و زبانشان تقریباً در قرن ده میلادی تا حدی منقرض شد. البته آسیها (اوستیایی‌ها) در شمال قفقاز و پامیریها در آسیای میانه و باختر چین هنوز باقی‌مانده‌اند. شاهنشاهی پارسیان نیز در اواخر دوران باستان توسط شاهنشاهی ساسانیان اداره می‌شد تا اینکه توسط اعراب مسلمان سرنگون گردید.
فهرست
- ایرانیان غربی
- پالاوها (احتمالاً مهاجم‌های پارتی از جنوب آسیا)[۱]
- ایرانیان شرقی
- کمبوجه (یک گروه اوستایی زبان که در افغانستان امروزی زندگی می‌کردند)[۴][۵][۶]
- آشواکاها .احتمالاً اجداد پشتون‌های امروزی
- احتمالاً مردم ایرانی‌تبار باستان که تعینش نامشخص است:
- کیمری‌ها (ایرانی‌تبار بودنشان مشخص نیست)
- سیگنایی‌ها (نامشخص.تنها توسط گزارش‌های مبهم شناخته شده هستند)
- خیونان (نامشخص.تنها توسط گزارش‌های مبهم شناخته شده هستند)
- هپتالیان (نامشخص.اما به احتمال بسیار زیاد ایرانی‌تبارند)
- بلغارها (با توجه به بسیاری از عناصر ایرانی، محتمل است)
جستارهای وابسته
منابع
.svg){kind=small}
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.