فهرست فینال‌های جام باشگاه‌های جهان
از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد
جام باشگاه‌های جهان یک رقابت بین‌المللی فوتبال است که توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، نهاد جهانی این ورزش برگزار می‌شود.[۱] این مسابقات برای اولین بار به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰ برگزار شد.[۲] بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۴ به دلایل مختلف، مهم‌تر از همه سقوط شریک بازاریابی فیفا برگزار نشد.[۳] پس از تغییر در فرمت که باعث شد مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان با جام بین قاره‌ای ادغام شود، مسابقات در سال ۲۰۰۵ دوباره راه‌اندازی شد و نام فعلی خود را در فصل پس از آن انتخاب کرد.[۴]
| سال بنیان‌گذاری | ۲۰۰۰ |
|---|---|
| منطقه | بین‌المللی (فیفا) |
| شمار تیم‌های حاضر | ۷ |
| قهرمان کنونی | منچستر سیتی (اولین قهرمانی) |
| موفق‌ترین باشگاه | رئال مادرید (۵ قهرمانی) |
فرمت فعلی این مسابقات شامل هفت تیم است که برای کسب عنوان قهرمانی در مکان‌های کشور میزبان در مدت حدود دو هفته با یکدیگر رقابت می‌کنند. برندگان آن سال لیگ قهرمانان آسیا، لیگ قهرمانان آفریقا، جام قهرمانان کونکاکاف، جام لیبرتادورس، لیگ قهرمانان اقیانوسیه و لیگ قهرمانان اروپا، همراه با قهرمان ملی کشور میزبان، در یک تورنمنت تک‌حذفی شرکت می‌کنند.[۱]
رئال مادرید رکورد بیشترین پیروزی را در اختیار دارد و از زمان آغاز به کار خود ۵ بار قهرمان این رقابت شده‌است. تیم‌های اسپانیا با ۸ برد، بیشترین قهرمانی را در این تورنمنت به دست آورده‌اند. اتحادیه فوتبال اروپا (یوفا) با پانزده عنوان قهرمانی توسط هشت باشگاه خود، موفق‌ترین کنفدراسیون این رقابت‌ها است.
قهرمان فعلی رئال مادرید است که پس از پیروزی ۵–۳ مقابل الهلال در فینال ۲۰۲۲، که در ورزشگاه شاهزاده مولای عبدالله در رباط، مراکش برگزار شد، پنجمین عنوان خود را به دست آورد.[۵]
تاریخچه
خلاصه
دیدگاه
اولین فینال این رقابت یک مسابقه تماماً برزیلی بود و همچنین تنها فینالی بود که یک طرف برتری خانگی داشت.[۶] واسکو دوگاما نتوانست از حمایت محلی خود استفاده کند و در ضربات پنالتی پس از تساوی ۰–۰ در وقت اضافه توسط کورینتیانس ۴–۳ شکست خورد.[۷] دومین دوره مسابقات برای اسپانیا در سال ۲۰۰۱ برنامه‌ریزی شده بود و قرار بود دوازده باشگاه در آن شرکت کنند.[۸] با این حال، در ۱۸ مه، به دلیل ترکیبی از عوامل، از جمله سقوط شریک بازاریابی فیفا، لغو شد.[۳] فیفا با تویوتا برای ادغام جام تویوتا و مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان در یک رویداد به توافق رسید.[۴]
در نسخه ۲۰۰۵، باشگاه برزیلی سائو پائولو با شکست تیم عربستانی الاتحاد به فینال رسید.[۹] در فینال، یک گل مینیرو برای شکست لیورپول انگلیسی کافی بود. مینیرو اولین بازیکنی بود که در فینال جام باشگاه‌های جهان گلزنی کرد.[۱۰] اینترناسیونال توانست مدافع قهرمان جهان و آمریکای جنوبی، یعنی سائو پائولو را در فینال جام لیبرتادورس ۲۰۰۶ شکست داد تا برای مسابقات ۲۰۰۶ واجد شرایط شود.[۱۱] در نیمه نهایی، اینترناسیونال تیم الاهلی مصر را شکست داد و به دیدار نهایی مقابل بارسلونا از اسپانیا راه یافت.[۱۲] یک گل دیرهنگام از آدریانو گابریو باعث شد تا جام یک بار دیگر در برزیل باقی بماند.[۱۳]
در سال ۲۰۰۷ بود که سرانجام هژمونی برزیل شکسته شد. تیم ایتالیایی میلان در یک بازی نزدیک مقابل اوراوا رد دایموندز ژاپن که توسط بیش از ۶۷٬۰۰۰ هوادار در ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما تماشا شد، ۱–۰ پیروز شد تا به فینال برسد.[۱۴] در فینال، میلان تیم آرژانتینی بوکا جونیورز را با نتیجه ۴–۲ شکست داد. کاخا کالادزه گرجستانی از میلان در اولین بازیکنی بود که در فینال جام باشگاه‌های جهان اخراج شد. یازده دقیقه بعد، پابلو لدسما از بوکا جونیورز به کالادزه ملحق شد زیرا او نیز اخراج شد.[۱۵] سال بعد، منچستر یونایتد کار میلان را با شکست دادن حریف نیمه نهایی خود، گامبا اوساکای ژاپن با نتیجه ۵–۳ تقلید کرد.[۱۶] آنها باشگاه اکوادوری ال‌دی‌یو کیتو را با نتیجه ۱–۰ در فینال شکست دادند و این تیم انگلیسی دومین تیم اروپایی شد که برنده مسابقات شد.[۱۷]
بارسلونا توانست مدافع قهرمان جهان و اروپا، یعنی منچستر یونایتد را در فینال لیگ قهرمانان اروپا ۲۰۰۹ از سلطنت خلع کند تا برای جام باشگاه‌های جهان ۲۰۰۹ واجد شرایط شود.[۱۸] بارسلونا در نیمه نهایی باشگاه مکزیکی آتلانتی را ۳–۱ شکست داد و در فینال با استودیانتس از آرژانتین دیدار کرد.[۱۹] پس از یک رویارویی بسیار نزدیک که نیاز به وقت اضافه داشت، لیونل مسی با ضربه سر گلزنی کرد تا پیروزی بارسلونا را به ارمغان بیاورد و بیشترین جام در یک سال (۶ جام) را تکمیل کند.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳] در نسخه ۲۰۱۰، مازمبه از جمهوری دموکراتیک کنگو اولین تیم غیر اروپایی و غیر آمریکایی جنوبی بود که به فینال رسید. این تیم در نیمه نهایی، اینترناسیونال برزیل را ۲–۰ شکست داد تا با اینتر میلان ایتالیا که تیم کره جنوبی سئونگنام ایلهوا چونما را ۳–۰ شکست داده بود دیدار کند.[۲۴][۲۵] اینترناسیونال با همان نتیجه مازمبه را شکست داد تا پنجمین عنوان سال خود را کسب کند.[۲۶]
در سال ۲۰۱۱، بارسلونا یک بار دیگر قدرت خود را پس از پیروزی ۴–۰ در نیمه نهایی خود در برابر باشگاه السد قطر نشان داد.[۲۷] در فینال، بارسلونا با همان نتیجه برابر تیم برزیلی سانتوس پیروز شد. این نتیجه تا به امروز، بیشترین اختلاف گل توسط هر برنده مسابقه نسبت به نایب قهرمان است.[۲۸] نسخه ۲۰۱۲ شاهد پایان سلطه اروپا بود، زیرا کورینتیانس به ژاپن سفر کرد تا مانند بارسلونا، به ۲ قهرمانی در مسابقات برسد.[۲۹] در نیمه نهایی، الاهلی موفق شد تا نتیجه بازی را نزدیک نگه دارد زیرا پائولو گررو از کورینتیانس گلزنی کرد تا این تیم را به دومین فینال خود بفرستد.[۳۰] گررو یک بار دیگر برای کورینتیانس در فینال نقش نجات‌دهنده را داشت؛ زیرا کورینتیانس تیم انگلیسی چلسی را ۱–۰ شکست داد تا جام را به برزیل بازگرداند.[۳۱]
فهرست فینال‌ها
خلاصه
دیدگاه
ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما در ژاپن میزبان بیشتر فینال‌های جام باشگاه‌های جهان بوده‌است که شش بازی تعیین‌کننده عنوان قهرمانی در آن برگزار شده‌است.[۳۲] همراه با ورزشگاه ماراکانا، آنها تنها مکان‌هایی در جهان هستند که هم فینال جام جهانی و هم فینال جام باشگاه‌های جهان را میزبانی کرده‌اند (ورزشگاه بین‌المللی یوکوهاما میزبان فینال جام جهانی فوتبال ۲۰۰۲ بود در حالی که بازی فینال جام جهانی فوتبال ۱۹۵۰ در ورزشگاه ماراکانا مورد مناقشه قرار گرفت).[۳۳][۳۴] فینال مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰، پربازدیدترین فینال رقابت‌ها با ۷۳٬۰۰۰ هوادار در مسابقات برزیلی باقی مانده‌است.[۶] فینال همچنین تنها فینالی بود که شاهد دو باشگاه از یک کشور در آن بود.[۶] فینال ۲۰۲۱ با ۳۲٬۸۷۱ تماشاگر کمترین تماشاگر را داشت (بدون احتساب فینال ۲۰۲۰ که به دلیل دنیاگیری کووید-۱۹ تعداد صندلی‌ها محدود شده بود).
فینال ۲۰۲۲ با هشت گل زده شده توسط پنج بازیکن، رکورد بیشترین گل زده شده در فینال جام باشگاه‌های جهان را در اختیار دارد، در حالی که فینال سال ۲۰۰۰ تنها دیدار بدون گل باقی مانده‌است.[۶][۱۵] فینال ۲۰۱۱ با اختلاف چهار گل، به بیشترین اختلاف گل بین تیم قهرمان و نایب قهرمان تبدیل شد.[۳۵]
 |
برنده توسط وقت اضافه مشخص شد | ||
 |
برنده توسط ضربات پنالتی مشخص شد | ||
نکات
- بازی بعد از ۱۲۰ دقیقه ۰–۰ شد. کورینتیانس در ضربات پنالتی ۴–۳ برنده شد.
- نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.
- نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۲–۲ بود.
- نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۰–۰ بود.
- نتیجه بعد از ۹۰ دقیقه ۱–۱ بود.
آمار
خلاصه
دیدگاه
بر پایه باشگاه
پپ گواردیولا توسط بازیکنانش پس از قهرمانی بارسلونا در جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۱ توسط بازیکنانش به بالا پرتاب می‌شود. بارسلونا پس از رئال مادرید دومین باشگاه موفق این رقابت‌ها با سه دوره قهرمانی است.
بازیکنان کورینتیانس درحال جشن پس از قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان ۲۰۱۲. کورینتیانس همچنین تنها قهرمان جهان است که با سهمیه کشور میزبان به جام باشگاه‌های جهان راه یافته‌است.
بازیکنان سائو پائولو توسط رئیس‌جمهور برزیل، لوئیس ایناسیو لولا دا سیلوا، پس از قهرمانی در مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۵ در فدراسیون فوتبال پائولیستا (اف‌پی‌اف) تشویق می‌شوند. سری آ برزیل تنها لیگ ملی خارج از اروپا است که قهرمان این رقابت‌ها شده‌است. همچنین بیشترین فینالیست‌های غیر اروپایی را با مجموع شش نفر ارائه کرده‌است. مسابقات سال ۲۰۰۰، یک رویداد تماماً برزیلی، تنها فینالی است که بین دو باشگاه از یک کشور برگزار می‌شود.
.JPG)
مقر اتحادیه فوتبال اروپا یا یوفا، در نیون، سوئیس. یوفا با چهارده عنوان قهرمانی بین هشت باشگاه، موفق‌ترین کنفدراسیون این رقابت‌ها است.
رئال مادرید با ۵ قهرمانی، بیشترین عنوان را در اختیار دارد. کورینتیانس تنها تیمی بود که به عنوان میزبان مسابقات توانست عنوان قهرمانی را بدست بیاورد.[۳۶]
| باشگاه | قهرمانی | نایب قهرمانی | سال‌های قهرمانی | سال‌های نایب قهرمانی |
|---|---|---|---|---|
 رئال مادرید |
۵ | ۰ | ۲۰۱۴، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۲۲ | — |
| بارسلونا |
۳ | ۱ | ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۵ | ۲۰۰۶ |
 کورینتیانس |
۲ | ۰ | ۲۰۰۰، ۲۰۱۲ | — |
 بایرن مونیخ |
۲۰۱۳، ۲۰۲۰ | |||
 لیورپول |
۱ | ۱ | ۲۰۱۹ | ۲۰۰۵ |
| چلسی |
۲۰۲۱ | ۲۰۱۲ | ||
| سائو پائولو |
۰ | ۲۰۰۵ | — | |
| اینترناسیونال |
۲۰۰۶ | |||
 میلان |
۲۰۰۷ | |||
| منچستر یونایتد |
۲۰۰۸ | |||
| اینتر میلان |
۲۰۱۰ | |||
| واسکو دوگاما |
۰ | ۱ | — | ۲۰۰۰ |
 بوکا جونیورز |
۲۰۰۷ | |||
 ال‌دی‌یو کیتو |
۲۰۰۸ | |||
| استودیانتس |
۲۰۰۹ | |||
 تی‌پی مازمبه |
۲۰۱۰ | |||
| سانتوس |
۲۰۱۱ | |||
 الرجا |
۲۰۱۳ | |||
| سن لورنسو |
۲۰۱۴ | |||
| ریور پلاته |
۲۰۱۵ | |||
 کاشیما آنتلرز |
۲۰۱۶ | |||
| گرمیو |
۲۰۱۷ | |||
 العین |
۲۰۱۸ | |||
| فلامینگو |
۲۰۱۹ | |||
 تیگرس اونال |
۲۰۲۰ | |||
| پالمیراس |
۲۰۲۱ | |||
 الهلال |
۲۰۲۲ |
بر پایه کشور
لا لیگا اسپانیا با ۸ عنوان قهرمانی، موفق‌ترین لیگ ملی این رقابت‌ها است. سری آ برزیل چهار عنوان قهرمانی دارد، در حالی که لیگ برتر انگلیس با سه قهرمانی سوم است. سری آ ایتالیا و بوندسلیگا آلمان هر کدام با دو قهرمانی در رده چهارم قرار دارند. سری آ و بوندسلیگا تنها لیگ‌های ملی شکست ناپذیری هستند که قهرمان مسابقات شده‌اند. لیگ برتر آرژانتین این افتخار را دارد که بیشترین باخت فینال‌ها را بدون کسب عنوان قهرمانی جهان با چهار شکست دارد.
بر پایه کنفدراسیون
بر پایه سرمربی
| سرمربی | قهرمانی | نایب قهرمانی | سال‌های قهرمانی | سال‌های نایب قهرمانی |
|---|---|---|---|---|
| کارلو آنچلوتی |
۳ | ۰ | ۲۰۰۷، ۲۰۱۴، ۲۰۲۲ | — |
| پپ گواردیولا |
۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۳ | |||
 زین‌الدین زیدان |
۲ | ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ | ||
| رافائل بنیتز |
۱ | ۲ | ۲۰۱۰ | ۲۰۰۵، ۲۰۱۲ |
| اسوالدو د الیویرا |
۰ | ۲۰۰۰ | — | |
| پائولو آتوئوری |
۲۰۰۵ | |||
| آبل براگا |
۲۰۰۶ | |||
 الکس فرگوسن |
۲۰۰۸ | |||
| تیته |
۲۰۱۲ | |||
| لوییس انریکه |
۲۰۱۵ | |||
| سانتیاگو سولاری |
۲۰۱۸ | |||
| یورگن کلوپ |
۲۰۱۹ | |||
| هانسی فلیک |
۲۰۲۰ | |||
| توماس توخل |
۲۰۲۱ | |||
| ادگاردو بائوسا |
۰ | ۲ | — | ۲۰۰۸، ۲۰۱۴ |
| آنتونیو لوپز |
۱ | ۲۰۰۰ | ||
 فرانک ریکارد |
۲۰۰۶ | |||
| میگوئل آنخل روسو |
۲۰۰۷ | |||
| آلخاندرو سابه‌یا |
۲۰۰۹ | |||
 لامین ندایه |
۲۰۱۰ | |||
| موریسی رامالو |
۲۰۱۱ | |||
 فوزی البنزرتی |
۲۰۱۳ | |||
| مارچلو گالاردو |
۲۰۱۵ | |||
| ماساتادا ایشیی |
۲۰۱۶ | |||
| ریناتو گوچو |
۲۰۱۷ | |||
 زوران مامیچ |
۲۰۱۸ | |||
 ژرژه ژسوس |
۲۰۱۹ | |||
| ریکاردو فرتی |
۲۰۲۰ | |||
| آبل فریرا |
۲۰۲۱ | |||
| رامون دیاز |
۲۰۲۲ |
منابع
پیوند به بیرون
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.