From Wikipedia, the free encyclopedia
یکی از محصولات تقطیر در خلأ برش روغنی است که به عنوان ماده اولیه واحدهای روغن‌سازی وارد پالایشگاه می‌گردد. این برش روغنی تحت یک سری عملیات پالایش و به روغن پایه تبدیل می‌گردد.
 | این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آن‌را از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. |
۱- تقطیر در فشار اتمسفریک
۲- تقطیر در خلأ
در پالایشگاه‌های تولیدکننده روغن موتور، برش روغنی به عنوان ماده اولیه واحد روغن‌سازی به واحد استخراج با فورفورال فرستاده می‌شود که در آنجا مواد آروماتیک و نیز موادی که حاوی ترکیبات حلقوی غیر اشباع (بنزنی) است، از آن زدوده می‌شود. رافینت حاصل که حاوی روغن می‌باشد، به واحد موم‌گیری با تولوئن و متیل اتیل کتون فرستاده می‌شود تا انواع پارافین و واکس (موم) آن جداسازی گردد. روغن موم‌گیری شده به واحد تصفیه نهایی توسط هیدروژن ارسال می‌گردد تا روغن پایه نهایی حاصل شود.
بالا بودن شاخص گرانروی یک مزیت برای روغن به حساب می‌آید زیرا هرچه شاخص گرانروی یک روغن بالاتر باشد تغییرات ویسکوزیته آن نسبت به دما کمتر خواهد بود. برای این منظور از مواد بهبود دهنده شاخص گرانروی یا Viscosity index improver که به‌طور خلاصه به صورت VIIبیان می‌شود استفاده می‌گردد.
روغن موتور مدرن در حال حاضر دارای سه طبقه‌بندی است:
گروه III روغن معدنی یا گاز به مایع است که یک راه شیمیایی برای تولید روغن پارافین از گاز متان است.
گروه IV یک PAO (پلی آلفا الفین‌ها) است.
گروه V که بسیار غیرمعمول (استر یا دی استرها).
SAE 10W-40 یک برچسب یک روغن موتور با کیفیت نیست بلکه یک نوع از درجه ویسکوزیته است. روغن‌های مولتی گرید که امروز در دسترس است را می‌توان در دماهای بسیار مختلف (شاخص گرانروی بسیار بالا) استفاده کرد؛ که نیاز به تغییر روغن خودرو در تابستان و زمستان را از بین می‌برد.
حجم روغن موتور باید همیشه مقدار مشخصی باشد تا موتور کارکرد استانداری داشته باشد.
اغلب رانندگان و مالکان خودرو در زمان برخورد با کم کردن روغن احساس نگرانی می‌کنند و گمان می‌کنند که خودرویشان خراب شده‌است و باید به تعمیرگاه مراجعه کنند.
در صورتی که این تصور صحیح نیست و هر روغن کم کردنی عیب در موتور خودرو محسوب نمی‌شود. تبخیر شدن روغن، طراحی موتور، عدم انتخاب موتور مناسب و شرایط رانندگی از دلایل کاهش حجم روغن موتور هستند.[1]
شاخص API (American Petroleum Institute)، بیانگر استاندارد کیفی روغن موتور است. این شاخص با استفاده از ۲ حرف انگلیسی روی بطری روغن موتور مشخص می‌شود. اغلب خودروسازان از استانداردهای SL, SJ, SM و SN در ساخت موتورها استفاده می‌کنند. در میان این استاندارها SN و SM بالاترین کیفیت را در روغن موتورها دارند. در واقع کیفیت، بر اساس حرف دوم بر خلاف ترتیب الفبا مشخص می‌شود.
SAE یا همان Society of Automotive Engineers، به معنای انجمن مهندسان خودرو است. این انجمن برای گرانروی روغن موتور استاندارد خاصی را تعیین کرده‌اند که این فاکتور در انتخاب یک روغن موتور مناسب برای خودرو به شما کمک خواهد کرد. این استاندارد عددی بین ۰ تا ۶۰ را شامل می‌شود و تعیین‌کننده ویسکوزیته روغن موتور است. ویسکوزیته یا گرانروی فاکتوری است که میزان مقاومت سیالات در برابر جاری شدن را نشان می‌دهد. هر چه قدر این عدد به صفر نزدیک‌تر باشد به معنای این است که روغن به آسانی جاری می‌شود و هر چه قدر به ۶۰ نزدیک‌تر باشد نشان دهنده مقاومت بالای روغن موتور در مقابل جاری شدن است. وجود حرف W در این استاندارد برای نشان دادن حداقل میزان گرانروی در زمستان است.
به‌طور معمول اعداد ۰ تا ۲۵ برای هوای سرد و زمستانی و اعداد ۳۰ تا ۶۰ برای هوای گرم و تابستانی هستند. با توجه به این اعداد روغن موتورها را به دو دسته سینگل گرید و مولتی گرید تقسیم می‌کنند.
در صورتی که SAE تنها یک عدد داشته باشد به معنای این است که این روغن موتور درجه ویسکوزیته چهار فصل را ندارد و تنها برای هوای سرد یا گرم ساخته شده‌است. روغن موتورهای سینگل گرید، تنها مخصوص یک شرایط آب و هوایی تولید می‌شوند.
با استفاده از روغن موتورهای مولتی گرید، دیگر مجبور نخواهید شد در تابستان از یک نوع و در زمستان نوع دیگر روغن موتور استفاده کنید زیرا روغن‌های مولتی گرید برای هر چهار فصل مناسب هستند. در این روغن موتورها از دو عدد و حرف W استفاده می‌شود. برای مثال در عدد W-305، عدد کنار W نشان دهنده درجه ویسکوزیته در دمای سرد است و عدد دوم نشان دهنده این است که اگر دمای موتور به بالاترین دما برسد، ویسکوزیته روغن از عدد نوشته شده بالاتر نخواهد رفت. [2]
(انجمن DES Constructeurs Européens D'خودرو) این سیستم استاندارد برای خودروهای اروپایی طراحی شده و جایگزین نظام سابق CCMC است. ACEA روغن موتور را به سه دسته تقسیم می‌کند. یکی برای موتور بنزینی (حرف A) و دیگری برای موتورهای دیزل سبک (حرف B) و بعدی برای موتورهای دیزل سنگین (حرف E).
در خودروها شاهد استفاده از چندین نوع روغن هستیم مانند روغن موتور، روغن گیربکس، روغن هیدرولیک که هرکدام ویژگی خاص خود را دارند. همزمان با پیشرفت تکنولوژی روغن‌های موتور، افزودنی‌های جدید برای کاهش بیشتر اصطکاک جهت روانکاری بهتر موتور خودروها ابداع شدند. این موضوع برای موتورسیکلت‌ها مناسب نبود زیرا در اغلب موتورسیکلت‌ها برخلاف خودروها، سیستم انجین، گیربکس و کلاچ همگی در یک محفظه قرار داشته و از یک روغن موتور استفاده می‌کنند. دیسک و صفحه کلاچ بسیاری از موتوسیکلت‌ها در روغن موتور غوطه‌ور هستند (اصطلاحا کلاچ مرطوب هستند). پس کاهش بیشتر اصطکاک در روغن‌های نسل جدید تر باعث ایجاد لغزش و کوتاه شدن عمر سیستم کلاچ موتورسیکلت‌ها می‌شد.
از این رو در سال ۱۹۹۸ میلادی سازمان استاندارد خودروی ژاپن برای حل این مشکل اقدام به تعریف استاندارد جدیدی تحت عنوان "JASO" نمود. طبق این استاندارد، روغن‌های باکیفیت تر بدون اینکه عناصر اصطکاک‌زای آن حذف شوند، برای موتورسیکلت‌های کلاچ مرطوب تولید می‌شوند تا موتورسیکلت‌ها همزمان که از کیفیت روغن‌های نسل جدید بهره می‌برند، دچار مشکل لغزندگی کلاچ و کاهش طول عمر موتور نشوند.
استاندارد JASO متشکل از دو دسته عملکردی MA و MB است. JASO-MA برای موتورسیکلت‌های دارای کلاچ مرطوب و JASO-MB نیز برای موتورسیکلت‌های اسکوتری که دارای گیربکس جداگانه و اتوماتیک هستند ابداع شد. (از این دو دسته روغن نمی‌توان به جای یکدیگر استفاده کرد)
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
