From Wikipedia, the free encyclopedia
خویشاوندی رضاعی نوعی نسبت خانوادگی است که با شیر خوردن نوزاد از زنی که مادر طبیعی او نیست، حاصل میشود. تأثیر این نوع قرابت فقط در منع ازدواج میان خویشان رضاعی است و آثار دیگر قرابت نسبی مانند ارث بردن و انفاق در آن مطرح نیست.
این نوع از خویشاوندی مختص حقوق اسلامی و کشورهای مسلماننشین است و پیشینه آن به سنتهای اعراب پیش از اسلام میرسد. پس از اسلام نیز این نوع از خویشاوندی تأیید شد و هماکنون نیز در قوانین کشورهای اسلامی (حتی قانون مدنی ترکیه که ترجمه قانون مدنی سوئیس است) به رسمیت شناخته شدهاست.[1]
رضاع (با فتح یا کسر ر) به معنای شیر دادن و مکیدن شیر از سینه[2] و رضاعی به معنای همشیر است[3] و در گفتار بیشتر کلمات برادر و خواهر (یا پدر و مادر) همشیر یا شیری به کار میرود .
آیه ۲۳ سوره نساء در بیان زنانی که ازدواج با آنان ممنوع است، میگوید: «... و امهاتکم اللاتی ارضعنکم و اخواتکم من االرضاعة»[4] البته این آیه فقط ممنوعیت نکاح با مادر و خواهر رضاعی را بیان کرده اما در احادیث و اخبار دامنه خویشان رضاعی گسترش یافته و به عمو و عمه و دائی و خاله و اجداد و نوادگان نیز میرسد[5] در این زمینه حدیث معروفی از محمد است که میگوید: «یحرم من الرضاع ما یحرم من النسب» یعنی رضاع از حیث حرمت نکاح در حکم نَسَب (رابطه نسبی) است.[6] این حرمت برای ازدواج با خویشاوندان رضاعی همسر شخص نیز وجود دارد[7]
هر نوع شیر خوردنی ایجاد قرابت رضاعی نمیکند. قانون مدنی ایران بر پایه فقه امامیه پدید آمدن آن را مشروط به این کردهاست که:[8]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.