حزب دموکرات مسیحی هلند

حزب دموکرات مسیحی هلند یا حزب فراخوان دموکرات مسیحی (به هلندی: Christen Democratisch Appèl CDA)،^{[۱۰][۱۱][۱۲]} یک حزب سیاسی در این کشور با ایده دموکراسی مسیحی است. حزب دموکرات مسیحی هلند در اصل در سال ۱۹۷۷ از ایجاد کنفدراسیونی از «حزب کاتولیک خلق»، «حزب پروتستانی مخالف با انقلاب»، و «اتحادیه تاریخی مسیحی» تشکیل شد^[۱۲] و از آن زمان تا کنون این حزب در همه دولت‌های تشکیل شده در هلند بجز ۳ دولت شرکت داشته‌است. رهبر این حزب از ۱۸ مه ۲۰۱۲ «سیبراند فون هرسما بوما» بوده‌است.

حزب دموکرات مسیحی Christen-Democratisch Appèl
کوته‌نوشت	CDA
رهبر	سیبراند فون هرسما بوما[۱]
رئیس	روث پیتوم
پیت استینکامپ رهبر (chairman) افتخاری	پیت استینکامپ
Leader in the Senate	Elco Brinkman
Leader in the House of Representatives	سیبراند فون هرسما بوما
رهبر (گروه هلندی) در پارلمان اروپا	استر د لانگه
بنیان‌گذاری	۲۳ ژوئن ۱۹۷۳ (alliance) ۱۱ اکتبر ۱۹۸۰ (party)
ادغام از	Catholic People's Party Anti-Revolutionary Party Christian Historical Union
ستاد	Partijbureau CDA Buitenom 18 لاهه
شاخه جوانان	Christian Democratic Youth Appeal
Think tank	Wetenschappelijk bureau CDA
اعضای ثبت‌نام کرده  (۲۰۱۷)	۴۸٬۷۷۵[۲]
مرام سیاسی	دموکراسی مسیحی[۳]
طیف سیاسی	میانه‌گرایی[۴][۵][۶][۷] to Centre-right[۸][۹][۱۰]
وابستگی اروپایی	European People's Party
وابستگی بین‌المللی	Centrist Democrat International
گروه پارلمانی اروپایی	European People's Party
رنگ رسمی	سبز
مجلس علیای پارلمان هلند	۱۲ از ۷۵
مجلس سفلای پارلمان هلند	۱۳ از ۱۵۰
King's Commissioners	۴ از ۱۲
States-Provincial	۸۹ از ۵۷۰
پارلمان اروپا	۵ از ۲۶
وبگاه
www.cda.nl
انتخابات

حزب دموکرات مسیحی در انتخابات عمومی ۲۰۱۰ با از دست دادن نیمی از کرسی‌های خود متحمل شکست بزرگی شده و به جایگاه چهارم در مجلس سفلای پارلمان هلند سقوط کرد. در نتیجه این شکست این حزب از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ یک شریک اقلیت ائتلافی در کابینه دست راستی با حزب مردم برای آزادی و دموکراسی (VVD), با کمک حزب مردم برای آزادی و دموکراسی (VVD)، در پارلمان بود. پس از آن، حزب دموکرات مسیحی دوباره تعداد قابل توجهی از کرسی‌های خود را در انتخابات عمومی ۲۰۱۲ از دست داد، و به جایگاه پنجم در پارلمان سقوط کرد.

جستارهای وابسته

• حزب مردم برای آزادی و دموکراسی

منابع

1. (هلندی) Buma gekozen tot lijsttrekker CDA NOS
2. CDA ledentallen per jaar (1975 - ) بایگانی‌شده در ۲۰ فوریه ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine, University of Groningen, 2017. Retrieved 20 February 2017.
3. Parties and Elections in Europe: The database about parliamentary elections and political parties in Europe, by Wolfram Nordsieck
4. http://tradebridgeconsultants.com/country-index/netherlands/political-parties/christian-democratic-appeal/
5. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۷.
6. http://nos.nl/artikel/332339-cda-kiest-voor-radicale-midden.html
7. http://www.nrc.nl/nieuws/2012/01/21/cda-moet-kiezer-weer-raken-met-keuze-voor-radicale-midden
8. Syuzanna Vasilyan (2009). "The integration crisis in the Netherlands: the causes and the new policy measures". In Ditta Dolejšiová; Miguel Angel García López (eds.). European Citizenship in the Process of Construction: Challenges for Citizenship, Citizenship Education and Democratic Practice in Europe. Council of Europe. p. 73. ISBN 978-92-871-6478-0.
9. Hans Vollaard; Gerrit Voerman; Nelleke van de Walle (2015). "The Netherlands". In Donatella M. Viola (ed.). Routledge Handbook of European Elections. Routledge. p. 171. ISBN 978-1-317-50363-7.
10. Kees Van Kerbergen; André Krouwel (2013). "A double-edged sword! The Dutch centre-right and the 'foreigners issue'". In Tim Bale (ed.). Immigration and Integration Policy in Europe: Why Politics – and the Centre-Right – Matter. Routledge. pp. 91–92. ISBN 978-1-317-96827-6.}
11. Wijbrandt H. Van Schuur; Gerrit Voerman (2010). "Democracy in Retreat? Decline in political party membership: the case of the Netherlands". In Barbara Wejnert (ed.). Democratic Paths and Trends. Emerald Group Publishing. p. 28. ISBN 978-0-85724-091-0. Retrieved 20 August 2012.
12. Christopher Anderson (1995). Blaming the Government: Citizens and the Economy in Five European Democracies. M.E. Sharpe. p. 64. ISBN 978-1-56324-448-3. Retrieved 21 August 2012.

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Christian Democratic Appeal». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۵ مارس ۲۰۱۷.