From Wikipedia, the free encyclopedia
زیدیه جارودیه یا به اختصار جارودیه یکی از شاخههای شیعه زیدیه است. این فرقه از پیروان ابوالجارود حمدانی ملقب به ابی جارود (متوفای ۱۵۰ یا ۱۶۰ ه) هستند. جارودیه به خلفای ثلاثه اعتقادی نداشتند و در این مورد هیچگونه تسامحی را جایز نمیشمردند. شیخ مفید با توجه به اعتقاد جارودیه دربارۀ امامت، علاوه بر امامیان، جارودیه را نیز شایستۀ نام شیعه دانسته است.[1]
عقاید جارودیه دربارهٔ امام به شرح زیر است:
جارودیه دربارهٔ آخرین امام سه دسته شدند: گروهی از آنان محمد بن عبدالله بن حسن (معروف به نفس زکیه) را آخرین امام دانستند و گفتند او نمردهاست و قیام خواهد کرد، و گروهی دیگر محمد بن قاسم (صاحب طالقان) را و گروه سوم یحیی بن عمر (فرزند حسین بن زید بن علی) را امام دانستند.[3]
علاوه بر این فرق عدهای به نام غلاه یا گزافه گویان معروفند، زیرا امامان را به حد خدایی رسانده یا چیزهایی که در اسلام حرام است روا میدارند یا واجبات را به جا نمیآورند.[4]
از رجال مشهور زیدیهٔ جارودیه میتوان به فضیل الرسان، ابوخالد واسطی، عمرو بن خالد و احمد بن محمد بن سعید معروف به «ابن عقده» اشاره کرد.[5]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.