گوزن

گوزن به اعضای خانواده گوزنان (Cervidae) در راستهٔ جفت‌سمان گفته می‌شود. آن‌ها حدود ۲۷ تا ۲۸ میلیون سال پیش از گاوسانان جدا شدند و اکنون حداقل ۹۰ گونه زنده از آن‌ها در نقاط مختلف دنیا زندگی می‌کنند. جنس نر تمام گونه‌های گوزن به جز گوزن آبی شاخ دارد اما در بیشتر گونه‌ها به جز گوزن شمالی جنس ماده شاخ ندارد. شاخ گوزن‌ها تفاوت مهمی با سایر جانوران شاخ‌دار مثل گاوسانان و کرگدن‌ها دارد. شاخ آن‌ها دائمی نیست و هر سال می‌افتد و به جایش شاخ جدیدی می‌روید. نرها شاخ‌های بلند و نسبتاً پهنی دارند. رشد شاخ‌ها از یک سالگی به بعد شروع می‌شود، ولی شاخک‌ها از دوسالگی ظاهر می‌گردد. در اواخر فصل زمستان شاخ‌ها می‌افتند و شاخ‌های جدید بلافاصله شروع به رشد می‌کنند و در تابستان تکمیل می‌شوند.^[2] گوزن مشک در واقع به خانواده گوزن‌ها تعلق ندارد و عضو خانواده مستقلی به نام Moschidae است که به گاوسانان کمی نزدیکتر است تا به گوزن‌ها.^[2]

گوزن[1] محدودهٔ زمانی: Early Oligocene تا امروزه PreЄ Є O S D C P T J K Pg N
چند گونه از خانواده گوزنان (از بالا سمت چپ) شامل مرال، گوزن ژاپنی، باراسینگا، گوزن شمالی، گوزن دم‌سفید، آهوچه خاکستری، واپیتی، و آهوریزه
رده‌بندی علمی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
فروراسته:	سرون‌داران
تیره:	گوزنان Goldfuss, ۱۸۲۰
Subfamilies
گوزنیان جهان جدید گوزنیان جهان قدیم گوزن آبی
نقشه زیستگاه‌های همگی گونه‌های گوزن

گوزنی در پارک ملی المپیک در ایالت واشینگتن

پراکندگی

گوزن‌ها در زیست‌بوم‌های مختلفی زندگی می‌کنند از توندرا تا جنگل باران‌خیز استوایی.

در تاریخ

گوزن نقشی مرکزی در هنرهای باستانی، فرهنگ و اسطوره‌های هیتی‌ها، مصریان باستان، سلت‌ها، یونانیان باستان و آسیایی‌ها داشته است. برای نمونه موزاییک شکار گوزن ساخته‌شده در مقدونیه باستان (سدهٔ چهارم پیش از میلاد)، احتمالاً اسکندر را در حال شکار یک گوزن با همراهی هفستیون نشان می‌دهد.^[3] در آیین شینتو ژاپنی، گوزن سیکا را پیام‌رسان خدایان می‌دانند. در چین باستان گوزن‌ها دارای ویژگی‌های پزشکی شمرده شده و این باور وجود داشته است که آلت تناسلی این جانور دارای خواص ضدافسردگی است.^[4] در چین عمر گوزن‌ها را هم‌پایهٔ خدا می‌دانستند. در میان سرخپوستان هویچال مکزیک، گوزن جانور اصلی مناسب برای قربانی به‌شمار می‌رفت. در اروپای قرون وسطی گوزن در نقاشی‌های شکار و نشان‌های خانوادگی دیده می‌شد. همین‌طور گوزن‌ها در بسیاری از آثار متعلق به تمدن‌های مختلف پیشااسپانیایی آند دیده می‌شود.^[5][6]

ویژگی‌ها

گوزن حنایی تازه متولدشده در پناهگاه ملی حیات وحش Quivira

گوزن‌ها شامه‌ای بسیار قوی دارند، به‌طوری‌که می‌توانند از چندصد متری به وجود دشمن پی ببرند. گوزن‌ها پرش‌های بلندی دارند که حتی می‌تواند به ارتفاع ۲ ،۳ متر و طول ۶٬۷ متر برسد.^[7]

پانویس

1. singular and plural
2. "Arctic Wildlife - Arctic Studies Center". naturalhistory.si.edu. Archived from the original on 1 May 2018. Retrieved 1 May 2018.
3. Chugg, Andrew (2006). Alexander's Lovers. Raleigh, N.C.: Lulu. pp. 78–79. ISBN 978-1-4116-9960-1.
4. Harding, Andrew (23 September 2006). "Beijing's penis emporium". بی‌بی‌سی نیوز. Retrieved 23 June 2010.
5. Feldhamer, G. A.; McShea, W. J. (2011). Deer: The Animal Answer Guide. Baltimore: Johns Hopkins University Press. pp. 123–32. ISBN 978-1-4214-0388-5.
6. Berrin, Katherine & Larco Museum (1997) The Spirit of Ancient Peru:Treasures from the Museo Arqueológico Rafael Larco Herrera. New York: Thames and Hudson, شابک ‎۰۵۰۰۰۱۸۰۲۲.
7. «گوزن». رشد. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ اکتبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۱۴ مهر ۱۳۹۵.

پیوند به بیرون