پرده نازک نوری
From Wikipedia, the free encyclopedia
پرده نازک نوری (به انگلیسی: Thin-film optics)، شاخهای از نورشناسی است که با لایههای ساختاری بسیار نازک از مواد مختلف سر و کار دارد.[1] برای نمایش پرده نازک نوری، ضخامت لایههای مواد باید به ترتیب طول موجهای نور مرئی (حدود ۵۰۰ نانومتر) باشد.
لایهها در این مقیاس میتوانند بهدلیل تداخل موج نور و تفاوت در ضریب شکست بین لایهها، هوا و بستر، دارای خصوصیات بازتابی چشمگیری باشند. این اثرات باعث تغییر نور و بازتاب نور میشود. این اثر که بهعنوان تداخل پرده نازک شناخته میشود، در حبابهای صابون و لکه روغن قابل مشاهده است.
بیشتر ساختارهای دورهای عمومیتر که به لایههای مسطح محدود نیستند بهعنوان بلورهای فوتونی شناخته میشوند.
در ساخت، پرده نازک نوری را میتوان از طریق رسوب یک یا چند لایه نازک از مواد بر روی یک بستر (معمولاً شیشه) بدست آورد. این کار اغلب با استفاده از یک فرایند رسوب فیزیکی بخار، مانند تبخیر یا رسوب کندوپاش، یا یک فرایند شیمیایی مانند رسوب شیمیایی بخار انجام میشود.
از پرده نازک برای ایجاد پوششهای نوری استفاده میشود. برای نمونه میتوان به قطعات شیشهای کمگسیلنده برای خانهها و اتومبیلها، پوششهای ضدانعکاس روی شیشهها، سپرکهای بازتابنده در چراغهای جلو اتومبیل و فیلترهای نوری و آینههای با دقت بالا اشاره کرد. کاربرد دیگر این پوشش ها فیلتر فضایی است.[2]