پادشاهان آنژوین انگلستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
پادشاهان آنژِوین انگلستان (Cœur de Lion) منتسب به آنژو، یک خاندان سلطنتی انگلیسی در قرن دوازدهم و اوایل قرن سیزدهم بود. پادشاهانی از آنژوینها همچون هِنری دوم، ریچارد یکم، و جان، در ۱۰ سال و از سال ۱۱۴۴ ادامه موفقیتآمیز نَسَب کنتهای آنژو بودند. جِفری پلانتاژنه و فرزندش هِنری کورمانتل، که در آینده به عنوان هنری دوم نائل گردید، کنترل یک منطقه مختلف گسترده در غرب اروپا را در اختیار گرفتند که برای ۸۰ سال و به عنوان نگاهی به زادگاهشان به نام امپراتوری آنژوین نامیده میگردید. از دیدگاه یک نهاد سیاسی، آنژِوینها ساختاری متفاوت نسبت به سلسله حکومت ماقبل خود یعنی نُرمَنها و همینطور خاندان بعد از آنها موسوم به پلانتاژنه داشتند. جِفری، در ۱۱۴۴ به عنوان دوک نرماندی دست یافت و در ۱۱۵۱ درگذشت. وارث وی، هِنری، منطقه آکیتن را به دلیل ازدواج با الینور د آکیتن به دست آورد. هِنری در عین حال از طریق مادرش ملکه ماتیلدا، ادعای تاج و تخت انگلستان را داشت که در سال ۱۱۵۴ و پس از مرگ پادشاه استیون موفق به این مهم شد و بر اساس توارث به این پادشاهی با عنوان هِنری دوم نائل گشت.[2]
آنژِوینها | |
---|---|
نشان پذیرفته شده در سال ۱۱۹۸ میلادی | |
خاندان مادر | خاندان شاتودون |
کشور | پادشاهی انگلستان |
بنیانگذار | جفری پلانتاژنه، کنت آنژو |
رهبر کنونی | منقرض شده[1] |
آخرین حاکم | جان انگلستان |
عنوانها |
|
شاخه(های) فرعی |
سومین فرزند هنری، ریچارد، میراثدار تاجوتخت پدر شد و به دلیل رشادتها و نبوغ نظامی ملقب به شیردل گردید.[3] اگر چه او زاده و بزرگشدهٔ انگلستان بود اما در بزرگسالی، دوران اندکی را در آنجا گذراند، شاید به اندازهٔ ۶ ماه. با همهٔ این احوال و به فرجام، ریچارد چه در انگلستان و چه در فرانسه، یک چهرهٔ تمثیلی و ماندگار باقی ماند و یکی از معدود پادشاهان انگلستان است که فرنامش، شیردل، در مقابل نام و عدد ترتیبی سلطنتی او نیز ذکر میگردد.[4]
پس از درگذشت ریچارد، برادرش جان - پنجمین و آخرین فرزند بازماندهٔ هنری - تاجوتخت پادشاهی را به دست گرفت. جان در سال ۱۲۰۴ بسیاری از سرزمینها، از جمله آنژو را از دست داده و به پادشاهی فرانسه سپرده بود. این پادشاه و جانشینان پس از وی به عنوان دوکنشینان آکیتن شناخته میشدند. از دست دادن آنژو - که نام این سلسله برگرفته از آن بود - باعث شد تا فرزند جان، هنری سوم، گاهی به عنوان اولین پلانتاژنه در نظر گرفته شود.[نیازمند منبع] نامی که برگرفته از اسم مستعار پدربزرگش، جفری بود. هر چند، در خلال مقطع تاریخی آنژوینها - عصر آنژوینها - و پادشاهان متعاقب انگلستان، هنری دوم نخستین پادشاه پلانتاژنه محسوب می گردد.[5][6][7][8][9] از زمان جان، تا زمان سلطنت ریچارد دوم، این سلسله بدون نقصان در میان فرزندان پسر برای جانشینی ادامه یافت و سپس به دو شاخه در نَسَب خانوادگی به نامهای دودمان لنکستر و دودمان یورک تقسیم شد. در قرن هفدهم، مورخان برای اشاره به این خاندان، صرفاً از نام پلانتاژنه استفاده کردهاند.