![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/09/Vanessa_Paradis_Cannes_2016_2.jpg/640px-Vanessa_Paradis_Cannes_2016_2.jpg&w=640&q=50)
ونسا پارادی
خواننده، مدل و بازیگر فرانسوی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ونسا شانتال پارادی (فرانسوی: Vanessa Chantal Paradis؛ زادهٔ ۲۲ دسامبر ۱۹۷۲)[1][2] خواننده، مدل و بازیگر فرانسوی است. پارادی در سن ۱۴ سالگی با موفقیت بینالمللی برای ترانهاش «جو لِه تاکسی» (جو، راننده تاکسی) (۱۹۸۷) تبدیل به یک ستاره کودک شد.[3] او در سن ۱۷ سالگی بالاترین افتخارات فرانسه را به عنوان خواننده و بازیگر با جایزه رومی اشنایدر[4] و جایزه سزار برای آتیهدارترین بازیگر زن[5][6][7][8][9] برای فیلم زفاف سپید از ژان-کلود بریسو دریافت کرد. او همچنین جایزهٔ کامیابیهای موسیقی[10][11][12] را برای بهترین خواننده زن برای آلبومش دریافت کرد.[13] برجستهترین فیلمهای او عبارتند از الیزا (۱۹۹۵) در کنار ژرار دوپاردیو،[14] به کدام سمت عزیزم (۱۹۹۷) در مقابل ژان رنو (۱۹۹۷)،[15] نیمه شانس (۱۹۹۸) با همبازی ژان-پل بلموندو و آلن دلون،[16] دختری بر روی پل (۱۹۹۹)،[17] قلبشکن (۲۰۱۰)[18] و کافه دو فلور (۲۰۱۱).[19] ادای احترام او به ژن مورو در جشنواره فیلم کن ۱۹۹۵ که طی آن آنها در دوئت «توربیلون» را آواز خواندند در فرهنگ عامه فرانسه قابل توجه شدهاست.[20][21][22][23] او در سال ۲۰۲۲ برای بازی در نمایش مامان نامزد جایزه مولیر بهترین بازیگر زن شد.[24]
ونسا پارادی | |
---|---|
![]() پارادی در جشنواره فیلم کن ۲۰۱۶ | |
نام هنگام تولد | ونسا شانتال پارادی |
زادهٔ | ۲۲ دسامبر ۱۹۷۲ (۵۱ سال) سن-مر-د-فوسه، وال-دو-مارن، فرانسه |
پیشه |
|
سالهای فعالیت | ۱۹۸۱–اکنون |
همسر(ها) | ساموئل بنشتریت (ا. ۲۰۱۸) |
شریک(های) زندگی | جانی دپ (۱۹۹۸–۲۰۱۲) |
فرزندان | ۲؛ از جمله لیلی-رز دپ |
خویشاوندان | آلیسون پارادی (خواهر) |
وبگاه | |
پیشه موسیقی | |
ژانر | |
ناشر(ان) | |
همکاریهای مرتبط |
|
او همچنین موسیقیدان بسیاری از موسیقیدانان و ترانهسراها بودهاست که هر کدام یکی از آلبومهای او را تحت حمایت خود گرفتند، از جمله اتین رودا گیل (۱۹۸۸)، سرژ گنسبور (۱۹۹۰)، لنی کراویتز (۱۹۹۲)، ماتیو چدید (۲۰۰۷)، بنژامین بیوله (۲۰۱۳)، ساموئل بنشتریت و گروه بیز (۲۰۱۸).[25][26] پارادی به عنوان یک مدل روی بیش از ۳۰۰ جلد مجله در سراسر جهان ظاهر شدهاست، از جمله وگ، ال، هارپرز بازار، مادام فیگارو، پاری مچ، ونتی فر، گلامور، پریمیر یا ماری کلر.[27] او از سال ۱۹۹۱ سخنگوی شنل بود که توسط کارل لاگرفلد با فیلم تبلیغاتی کوتاهی با عنوان «روح شنل»[persian-alpha 1] با کارگردانی ژان پل گود آغاز شد.[28][29] پارادی در سال ۲۰۱۱ با دریافت نشان هنر و ادب، افسر ساخته شد[30] و در سال ۲۰۱۵ در لژیون دونور عنوان شوالیه به او اعطا شد.[31]