![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/12/Priorix.jpg/640px-Priorix.jpg&w=640&q=50)
واکسن امامآر
From Wikipedia, the free encyclopedia
واکسن امامآر (انگلیسی: MMR vaccine) واکسنی جهت پیشگیری از سرخک، اوریون و سرخجه است.[2] دوز اول این واکسن معمولاً حوالی ۹ تا ۱۵ ماهگی و دوز دوم بین ۲۵ ماهگی تا ۶ سالگی تجویز میشود و میان این دو دوز، باید دستکم ۱ ماه فاصله باشد.[3][4]
![]() واکسن امامآر | |
ترکیبی از | |
---|---|
واکسن سرخک | واکسن |
واکسن اوریون | واکسن |
واکسن سرخجه | واکسن |
دادههای بالینی | |
نامهای تجاری | امامآر ۲، پرایوریکس، ترسیواک، تریمووکس و بقیه |
نامهای دیگر | MPR vaccine[1] |
AHFS/Drugs.com | |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
شناسهها | |
کماسپایدر |
|
![]() ![]() |
با دو نوبت واکسن، ۹۷٪ افراد علیه سرخک، ۸۸٪ علیه اوریون و ۹۷٪ علیه سرخجه مصونیت مییابند.[3] این واکسن برای افرادی که شواهدی از ایمنی ندارند[3] و آنهایی که ایدز تحتکنترل دارند، توصیه میشود.[5][6] همچنین افرادی که هیچگونه مصونیتی علیه سرخک ندارند تا ۷۲ ساعت پس از مواجهه با ویروس سرخک میتوانند از این واکسن بهرهمند شوند.[4] این واکسن بهصورت تزریقی تجویز میشود.[3]
واکسن امامآر بهطور گستردهای در جهان مورد استفاده است و تا سال ۲۰۰۱ میلادی بیش از ۵۰۰ میلیون دوز در ۱۰۰ کشور جهان تجویز شده بود.[7][8] پیش از تجویز این واکسن، سرخک همهساله موجب مرگ ۲٫۶ میلیون نفر میشد.[8] پس از تجویز این واکسن، میزان مرگ سالیانه ناشی از سرخک تا سال ۲۰۱۲ به ۱۲۲٬۰۰۰ در سال رسید که بیشتر در کشورهای کمدرآمد بودهاست.[8] بهسبب واکسیناسیون، میزان بروز سرخک در آمریکای شمالی و جنوبی بسیار کم است[8] و میزان آن در افرادی که واکسیناسیون انجام نمیدهند رو به افزایش است.[8] تنها مابین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، این واکسن میزان مرگ ناشی از سرخک را بیشتر از ۸۴٪ کاهش داد.[9]
عوارض جانبی این واکسن معمولاً خفیف است و خودبهخود و بدون نیاز به درمان اختصاصی برطرف میشوند.[10] این عوارض ممکن است شامل تب، درد و قرمزی در محل تزریق باشد.[10] احتمال آنافیلاکسی شدید ۱ در میلیون است.[10] تجویز واکسن امامآر در دوران بارداری توصیه نمیشود اما در دوران شیردهی اشکالی ندارد.[3] این واکسن را میتوان همزمان با واکسنهای دیگر تجویز کرد.[10] افرادی که اخیراً واکسینه شدهاند، خطری از جهت انتقال سرخک، اوریون و سرخجه به دیگران ندارند.[3] این واکسن خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش نمیدهد.[11][12] واکسن امامآر مخلوطی از ویروسهای زنده و ضعیفشدهٔ سرخک، اوریون و سرخجه است.[3]
واکسن امامآر را موریس هیلمن ساخت[2] و مجوز استفاده از آن توسط شرکت مِـرک در سال ۱۹۷۱ داده شد.[13] پیش از آن، واکسنهای مجزا برای سرخک اوریون و سرخجه به ترتیب در سالهای ۱۹۶۳، ۱۹۶۷، و ۱۹۶۹ مجوز گرفته بودند.[13][14] توصیه برای دو نوبته بودن این واکسن در سال ۱۹۸۹ صورت گرفت.[13] امروزه واکسن چهارگانهٔ ام.ام.آر. وی که آبلهمرغان را هم پوشش میدهد، در دسترس است.[3] یک واکسن ام.آر هم وجود دارد که فقط برای سرخک و سرخجه است و اوریون را پوشش نمیدهد.[15]