نقش اسرائیل در جنگ ایران و عراق
From Wikipedia, the free encyclopedia
اسرائیل، با شروع جنگ ایران و عراق، رهبری کمک به ایران را در جنگ با عراق بهدست گرفت[1] و با وجود شعارهای ضد اسرائیلی شدید دولت جدید جمهوری اسلامی، ایران و اسرائیل روابط غیررسمی ولی مخفیانهای با یکدیگر حفظ کردند.[2][3] حمایتهای اسرائیل از ایران شامل مداخلهٔ مستقیم نظامی با حمله به تأسیسات عراقی، فروش گستردهٔ سلاح به ایران، میانجیگری برای خرید تسلیحات آمریکایی، عرضهٔ نفت ایران در بازارهای جهانی و حمایت اطلاعاتی بودهاست.[4][5]
حمایتهای اسرائیل از ایران، زادهٔ «دکترین پیرامون» بود، چنانکه در ماه مه ۱۹۸۲ آریل شارون، وزیر دفاع اسرائیل در اوایل جنگ ایران و عراق، دلیل حمایت از ایران را «باز نگه داشتن پنجرهٔ روابط دوستانه» میان دو کشور عنوان کرد[6] و اسحاق رابین، وزیر دفاع در سالهای پایانی جنگ، در اکتبر ۱۹۸۷ گفت «ایران بهترین دوست اسرائیل است چون رژیم خمینی تا ابد ماندنی نیست.»[7] در سالهای بعد، اسرائیلیها گفتند که هدف کشورشان از این روابط حمایت از نظام جمهوری اسلامی نبوده، بلکه کمک به ایران در مقابله با رژیم صدام (دشمن مشترک ایران و اسرائیل) جهت ایجاد توازن در جنگ ایران و عراق بودهاست.[8][9] از نظر دولت مناخم بگین عراق بعد از مصر قدرتمندترین دشمن اسرائیل بود. از طرف دیگر اسرائیل با سقوط صدام مخالفتی نداشت.[10][11] نظریه شارون این بود که اسرائیل در میان برخی از سرداران نظامی میانه روی ایرانی نفوذ پیدا کند چرا که آنها جلوی این «مجانین» را خواهند گرفت. [12] مقامات جمهوری اسلامی بهطور ضمنی خرید سلاح از اسرائیل را تأیید کردهاند، ولی چنین گفتهاند که از مبدأ اسرائیلی اسلحههای آمریکایی در جریان رسوایی مکفارلین اطلاعی نداشتهاند.[13][14]