ناصرخسرو
شاعر و حکیم پارسیگوی ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
ابومُعین ناصر بن خُسرو بن حارث قُبادیانی بَلخی، معروف به ناصرخسرو (۳۹۴–۴۸۱ ه.ق) از شاعران بزرگ فارسیزبان، فیلسوف، حکیم و جهانگرد ایرانی[1][2] و از مبلغان مذهب اسماعیلیه بود.[3][4] وی در قبادیان از توابع بلخ متولد شد و در یمگان از توابع بدخشان درگذشت.[5] وی بر اغلب علوم عقلی و نقلی زمان خود از قبیل فلسفه[6] و حساب و طب و موسیقی و نجوم و کلام تبحر داشت و در اشعار خویش به کرات از احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کرده است. ناصر خسرو به همراه رودکی و حافظ جزء سه شاعر بنامی است که کل قرآن را از بر داشته است.[7] وی در آثار خویش، از آیات قرآن برای اثبات عقاید خودش استفاده کرده است.[8][9]
برای دیگر کاربردها، ناصرخسرو (ابهامزدایی) را ببینید.
اطلاعات اجمالی ناصرخسرو قبادیانی ناصرخسرو, نام اصلی ...
ناصرخسرو قبادیانی ناصرخسرو | |
---|---|
نام اصلی | ابومعین ناصر بن خسرو بن حارث قبادیانی بلخی |
زاده | ۹ ذیقعده ۳۹۴ قمری (۳ سپتامبر ۱۰۰۴ میلادی) قبادیان، تاجیکستان کنونی |
محل زندگی | بلخ، مرو، قاهره، بدخشان |
درگذشته | ۴۸۱ قمری (۱۰۸۸ میلادی) یمگان، بدخشان، افغانستان کنونی |
آرامگاه | درهٔ یمگان، بدخشان، افغانستان |
تخلص | حجت |
پیشه | شاعر، نویسنده، جهانگرد و فیلسوف |
زمینه کاری | حکمت، فلسفه، شعر و ادبیات |
ملیت | ایرانی |
دوره | غزنویان، سلجوقیان و فاطمیان |
کتابها | سفرنامه ناصر خسرو وجه دین جامعالحکمتین زادالمسافرین سعادتنامه |
دیوان اشعار | دیوان ناصر خسرو قبادیانی |
دلیل سرشناسی | شاعری و سفرنامهنویسی |
تأثیرپذیرفته از | مکتب اسماعیلیه (نزاریان مصر) |
بستن