مین پو-شیان

پو-شیان (لاتین‌نویسی هینگهوا: Pó-sing-gṳ̂/莆仙語; چینی ساده: 莆仙话; چینی سنتی: 莆仙話; پین‌یین: Púxiānhuà) یکی از زبان‌های چینی از شاخه مین است.

پوشیان
莆仙語/莆仙話/興化話 Pó-sing-gṳ̂/Pó-sing-uā/Hing-hua̍-uā
زبان بومی در	چین، مالزی، سنگاپور، اندونزی، تایوان (ووچیو)، ایالات متحده آمریکا (کالیفرنیا)
منطقه	فوجیان (پوتیان، بخش‌هایی از فوجو و کوانژو)
قومیت	پوشیانی (مردم هان)
شمار گویشوران	ناشناخته (۲٫۶ میلیون اشاره‌شده ۲۰۰۰)[۱]
تبار	چینی-تبتی زبان‌های چینی چینی مین مین ساحلی پوشیان
گویش‌ها	پوتیان شیان‌یو
سامانه نوشتاری	نویسه‌های چینی لاتین‌نویسی هینگهوا(báⁿ-uā-ci̍)
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	cpx
گلاتولوگ	puxi1243[۲]
زبان‌شناسی	79-AAA-id
مین پو-شیان
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

این زبان در استان فوجیان به ویژه در شهرهای پوتیان و شیانیو (که نام زبان از این دو شهر ریشه گرفته است) و بخش‌هایی از فوجو و کوانژو رایج است.^[۳] گروه‌هایی از گویشوران پو-شیان در مالزی، اندونزی و سنگاپور نیز یافت می‌شوند. بین گویش‌های دو شهر پوتیان و شیانیو تفاوت‌های اندکی یافت می‌شود.