مصادره اموال ارمنیها در ترکیه
From Wikipedia, the free encyclopedia
مصادره اموال ارمنیها در ترکیه در ۲۷ مه ۱۹۱۵میلادی، تنها چند هفته پس از آغاز کوچ اجباری ارمنیان، مجلس عثمانی قانون مربوط به تبعیدیان را به قصد تصاحب داراییهای آنان تصویب کرد و کوشید تا به غارت داراییهای برجای مانده از ارمنیان، پس از تبعید، وجههٔ قانونی دهد. این قانون در ۱۰ ژوئن ۱۹۱۵میلادی تصویب و در ۲۶ سپتامبر ۱۹۱۵میلادی برای اجرا به کمیتههای محلی مصادرهٔ اموال، در استانهایی که کوچ اجباری بومیان در آنها به اجرا درمیآمد، ابلاغ شد. این قانون ارمنیان را «مردم کوچ داده شده» و داراییهای آنان را «اموال با میل خود رها شده و داراییهای بی صاحب» اعلام میکرد.
بخش عمدهای از مصادرههای صورت پذیرفته طی نسلکشی ارمنیان، پس از تبعید آنها به بیابانهای سوریه انجام شد که دولت کالاها و داراییهای باقیمانده از ارمنیان را به عنوان داراییهای «رهاشده» اعلام کرد. تقریباً تمام داراییهای متعلق به ارمنیان ساکن میهن اجدادی خویش در ارمنستان غربی مصادره و سپس میان جمعیت مسلمان محلی تقسیم شدند.
در سال ۱۹۷۴میلادی تلاشهایی برای ضبط و مصادره آن دسته از داراییهای جامعه ارمنیان که پس از اعلام اموال در سال ۱۹۳۶میلادی به دست آمده بودند، از سر گرفته شد. استدلال مورخان این است که مصادره انبوه داراییهای ارمنیان عامل مهمی در شکلدادن به پایههای اقتصادی جمهوری ترکیه بود و در واقع سرمایهای بود که به اقتصاد ترکیه تزریق شد. این تصاحب موجبات شکلگیری یک طبقه بورژوازی جدید و یک طبقه متوسط انحصاری را در ترکیه فراهم آورد.