مشعشعیان
خانوادهای از حکمرانان عرب، از غالیهای شیعه / From Wikipedia, the free encyclopedia
مشعشعیان، یا آل مشعشع (حکومت ۸۴۵ تا ۹۱۴ق)، خاندانی از حکمرانان شیعیان اثنی عشری که از سال ۸۴۵ تا ۹۱۴ ه.ق در خوزستان حکومت کرد؛ این سلسله با اعتقاد به اصل اسلام توسط سید محمد بن فلاح (متوفای ۸۷۰ ه.ق) حیات خود را آغاز و حکومت مستقل شیعه به مرکزیت هویزه را ایجاد نمود و بر خوزستان حکومت کردند.
مشعشعیه با ظهور صفویان تا سال ۱۱۵۰ق حکومت خود مختار و سکه ضرب دارند. در این زمان دادگاه حلب شیخ جنید صفوی را به مشعشعی مذهبی بودن متهم نموده و او را محکوم به مرگ نمودند.پس از فوت سید محمد، فرزند دیگرش، محسن (۹۰۵–۸۷۰ق) را بر عهده گرفت. این مقطع زمانی، دوره استقرار توأم با آرامش دولت مشعشعی است. در همین زمان قلمرو این حکومت به اوج گستردگی خود رسیده و از جزایر، بصره و حوالی بغداد تا کهگیلویه، بهبهان و شوشتر امتداد یافته و از سوی دیگر به سواحل خلیج فارس، بندرعباس تا کرمانشاه رسید.پس از فوت سید محمد، فرزند دیگرش، محسن (۹۰۵–۸۷۰ق) رهبری را بر عهده گرفت. این مقطع زمانی، دوره استقرار توأم با آرامش دولت مشعشعی است. در همین زمان قلمرو این حکومت به اوج گستردگی خود رسیده و از جزایر، بصره و حوالی بغداد تا کهگیلویه، بهبهان و شوشتر امتداد یافته و از سوی دیگر به سواحل خلیج فارس، بندرعباس تا کرمانشاه رسید.
استقرار و ثبات مشعشعیان دراین دوره تاریخی را میتوان نتیجه سیاست اسکان و دفاع سید محسن دانست. ساخت و تجدید بنای قلعهها و حصار شهرها از شاخصههای این سیاست است تا جایی که سید محسن را نخستین کسی دانستهاند که در حویزه بناهایی را که پیشتر از نی بود با آجر و خشت ساخت، قلعه هویزه معروف به «المزینة»[1] یا «محسنیه»[2] نشانه نخستین تلاشهای او در این زمینه است