مدار الکترونیکی
From Wikipedia, the free encyclopedia
مدار الکترونیکی (به انگلیسی: Electronic circuit)، نوعی مدار الکتریکی است که حداقل یک قطعه فعال دارد. این مدار از قطعات الکترونیکی مجزا مانند القاگر، ترانزیستور، خازن، دیود و مقاومت که به وسیله سیمهای رسانا یا برد مدار چاپی (PCB) به هم وصل شدند تشکیل شده است. ترکیب قطعات و سیم ها امکان عملیات مختلف مانند تقویت سیگنال ها، انجام محاسبات و انتقال داده ها را فراهم می کند.[1]
فیبر آزمایش (Breadboard)، برد هزار سوراخ (Perfboard) و بردنواری (Stripboard) برای تست کردن طرحهای جدید متداول هستند. آنها به طراح اجازه می دهند تا در حین ساخت مدار، تغییرات سریع در آن ایجاد کنند.
مدارهای الکترونیکی را می توان به مدار آنالوگ، مدار دیجیتال و مدار سیگنال ترکیبی (mixed-signal circuit) تقسیمبندی کرد. پرکاربردترین وسیله نیمه هادی در مدارهای الکترونیکی ماسفت (ترانزیستور اثر میدان نیمه هادی-اکسید-فلزی ) است.