مانگاروا

مانگاروا (Mangareva) جزیره مرکزی و بزرگ‌ترین جزیره از مجمع الجزایر گامبیر در پلی‌نزی فرانسه است. مانگاروا توسط جزایر کوچکتر احاطه شده است: تاراوای در جنوب غربی، آکنا و آکامارو در جنوب شرقی و جزایر دیگری در شمال.

مانگاروا
Mangareva

تصویر ماهواره‌ای ناسا از مانگاروا
مانگاروا Mangareva
جغرافیا
مکان	اقیانوس آرام
مختصات	۲۳°۰۶′۳۵″ جنوبی ۱۳۴°۵۸′۱۵″ غربی
مجمع‌الجزایر	مجمع الجزایر گامبیر
مساحت	۱۵٫۴ کیلومتر مربع (۵٫۹ مایل مربع)
طول	۸ کیلومتر (۵ مایل)
بیشترین ارتفاع	۴۴۱ متر (۱٬۴۴۷ پا)
بلندترین نقطه	کوه داف
تقسیمات کشوری
مجموعه فرادریایی	پلی‌نزی فرانسه
بخش اداری	Îles Tuamotu-Gambier
کُمون	Gambier Islands
بزرگترین منطقه مسکونی	Rikitea
جمعیت‌شناسی
جمعیت	۱٬۲۳۹[1] (۲۰۱۲)

چشم‌اندازی به مانگاروا از سوی موتو توته‌گگی.

محل مانگاروا در اقیانوس آرام

جمعیت دائمی مانگاروا ۱۵۴۱ نفر است (سال ۲۰۰۷) و بزرگ‌ترین روستا در این جزیره، ریکیتیا (Rikitea)، شهرک اصلی جزایر گمبیر نیز به‌شمار می‌آید.

جزیره مانگاروا در حدود ۸ کیلومتر (۵ مایل) طول دارد و مساحت آن ۱۸ کیلومتر مربع (۷ مایل مربع) است که شامل حدود ۵۶٪ از مساحت کل خشکی در گروه جزایر گمبیر می‌شود. مانگاروا یک خط الراس مرکزی دارد که در طول این جزیره امتداد یافته است. بلندترین نقطه در جزایر گمبیر یعنی کوه داف، در ساحل جنوبی مانگاروا قرار گفته و ۴۴۱ متر بلندا دارد.

این جزیره دارای یک کولاب^[2][3] (لاگون) (به انگلیسی: Lagoon) به قطر ۱۵ مایل است که صخره‌های آبی و ماهی و صدف دارد و منابع آن به جزیره‌نشینان قدیمی کمک کرد بقای بهتری نسبت به ساکنان جزایر همسایه داشته باشند.

تاریخچه

اولین بار در هزار اول پس از میلاد، مهاجرین پُلی‌نِزیایی در مانگاروا سکونت گزیدند. در حالی که تاریخ‌گذاری رادیوکربن، قدمت سکونتگاه‌های باقی مانده از مهاجرین اولیه را بین سال‌های ۱۱۶۰–۱۲۲۰ نشان می‌دهد،^[4] شواهدی از تجارت جزایر پیتکرن با مانگاروا از ۱۰۰۰ پس از میلاد وجود دارد، و احتمالاً تاریخ سکونت در جزیره در حدود ۸۰۰ پس از میلاد، است.^[5] این جزیره زمانی پوشیده از جنگل انبوه بود و قادر به تأمین غذا و منابع کافی برای جمعیت زیادی بود، که از طریق قایق‌رانی با جزایر دیگر تجارت می‌کردند. با این حال، قطع بیش از حد درختان توسط جزیره نشینان بین قرن‌های ۱۰ و ۱۵ منجر به جنگل زدایی جزیره شد که نتایج فاجعه باری برای محیط زیست و اقتصاد آن به همراه داشت (برای جزئیات بیشتر به جزایر گامبیر، مراجعه گردد).^[6]

نخستین اروپایی که به مانگاروا پا گذاشت ناخدا جیمز ویلسون بریتانیایی بود که در سال ۱۷۹۷ با کشتی داف به این محل رسید.^[7] ویلسون این مجمع الجزایر را به افتخار دریاسالار جیمز گمبیر که به او در تجهیز کشتی‌اش یاری رسانده بود جزایر گمبیر نامید.^[8]

جزیره مانگاروا طی سده‌ها زنجیره‌ای از شاهان محلی داشت تا این‌که فرانسه در سال ۱۸۸۱ این جزیره را رسماً ضمیمه کرد.

منظره روستای ریکیتیا از بالای کوه داف

کوه داف

منابع

1. "Population". Institut de la statistique de la Polynésie française. Retrieved 5 October 2014.
2. فرهنگ جامع علوم زمین، فرید مر و سروش مدبری، انتشارات فرهنگ معاصر
3. «کولاب» [مهندسی منابع طبیعی- محیط‌زیست و جنگل] هم‌ارزِ «lagoon»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر یازدهم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۴۵-۳ (ذیل سرواژهٔ کولاب)
4. Anderson, Atholl; Conte, Eric; Kirch, Patrick V.; Weisler, Marshall (2003). "Cultural chronology in Mangareva (Gambier Islands), French Polynesia: Evidence from recent radiocarbon dating" (PDF). Journal of the Polynesian Society. 112 (2): 137. Retrieved 25 October 2022.
5. Green, Robert C.; Weisler, Marshall I. (2002). "The Mangarevan Sequence and Dating of the Geographic Expansion into Southeast Polynesia" (PDF). Asian Perspectives. 41 (2): 233. Retrieved 25 October 2022.
6. Jared Diamond (2005). Collapse: How Societies Choose to Fail or Survive. London: Allen Lane. p. 132.
7. S. Percy Smith (1918). "Notes on the Mangareva, or Gambier group of islands, eastern Polynesia". Journal of the Polynesian Society. 27 (107): 115. Retrieved 15 December 2021.
8. Te Rangi Hiroa (1953). Explorers of the Pacific: European and American Discoveries in Polynesia. Honolulu: Bernice P. Bishop Museum. p. 47. Retrieved 25 October 2022 – via NZETC.

Wikipedia contributors, "Mangareva," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed September 16, 2014).