ماندارین تایوانی
گویش معیار چینی در تایوان از ویکیپدیا، دانشنامه آزاد
ماندارین تایوانی (چینی سادهشده: 国语، چینی سنتی: 國語، پینیین: Guóyǔ، به معنای «زبان ملی») گونهای از چینی ماندارین و زبان ملی تایوان است. این گویش برپایه واجشناسی گویش پکن به همراه دستور زبان چینی بومی و بسیار شبیه به چینی معیار است.
ماندارین تایوانی | |
---|---|
臺灣華語, Táiwān Huáyǔ 中華民國國語, Zhōnghuá Mínguó Guóyǔ | |
بیان | آیپیای: [tʰai˧˥wan˥xwa˧˥ɥy˨˩˦] |
زبان بومی در | تایوان |
شمار گویشوران | ناشناخته (۴٫۳ میلیون اشارهشده ۱۹۹۳)[۱] زبان دوم: بیش از ۱۵ میلیون[۲] |
چینی-تبتی
| |
چینی سنتی | |
وضعیت رسمی | |
زبان رسمی در | تایوان (تایوان) (دوفاکتو) |
تنظیمشده توسط | وزارت آموزش (تایوان) |
کدهای زبان | |
ایزو ۳–۶۳۹ | – |
ایزو ۶–۶۳۹ | goyu (Guoyu) |
گلاتولوگ | taib1240 [۳] |
![]() درصد سخنوران ۶ سال به بالای ماندارین تایوانی در سال ۲۰۱۰ | |
جستارهای وابسته
منابع
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.