![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d8/Vienna_Convention_on_Diplomatic_Relations.svg/langfa-640px-Vienna_Convention_on_Diplomatic_Relations.svg.png&w=640&q=50)
قرارداد وین درباره روابط سیاسی
From Wikipedia, the free encyclopedia
پیمان وین دربارهٔ روابط سیاسی یا کنوانسیون وین راجع به روابط دیپلماتیک (به انگلیسی: Vienna Convention on Diplomatic Relations) یا عهدنامه وین ۱۹۶۱ مهمترین پیمان مربوط به حقوق دیپلماتیک است که با اعتقاد به این که یک قرارداد بینالمللی دربارهٔ روابط و امتیازها و مصونیتهای نمایندگان سیاسی در بهبود مناسبات دوستانه بین کشورها هر چند شیوه و پایه حکومت و اصول اجتماعی آنها تفاوتهایی با یکدیگر داشته باشند، مؤثر خواهد بود.
![]() نقشه کشورهای تصویب کننده
عضو
غیر عضو | |
تاریخ امضا | ۱۸ آوریل ۱۹۶۱ |
---|---|
مکان امضا | وین، اتریش |
تاریخ اجرا | ۲۴ آوریل ۱۹۶۴ |
شرط اجرا | تصویب ۲۲ کشور |
امضاکنندگان | ۶۰ |
گروهها | ۱۹۲ (تا اکتبر ۲۰۱۸) |
ضامن | دبیرکل سازمان ملل متحد |
زبانها | زبان چینی، زبان انگلیسی، زبان فرانسوی، زبان روسی و زبان اسپانیایی |
این قرارداد در ۱۸ آوریل ۱۹۶۱ (میلادی) مطابق با ۲۹ فروردین ۱۳۴۰ (خورشیدی) در شهر وین اتریش به امضای بسیاری از کشورها از جمله نماینده مختار دولت ایران احمد متیندفتری رسیده و دارای بر ۵۳ ماده و دو پروتکل است.
مصونیت به معنای عدم مسئولیت نیست و مصونیت قضایی دیپلماتها و خانواده آنان در کشور پذیرنده آنان را از تعقیب در کشور خود معاف نمیکند. از محتوی ماده ۳۱ برمیآید که کشور فرستنده، ملزم به تعقیب قضایی مأمور متخلف خود است.[1]
دیپلمات میتواند با مشورت و تأیید مرکز از مصونیت انصراف دهد و این انصراف باید صریح باشد و انصراف از مصونیت مدنی و اداری متضمن انصراف از اقدمات مربوط به اجرای حکم نخواهد بود و برای آن انصراف جداگانهای لازم است. این انصراف میتواند به درخواست کشور پذیرنده از کشور فرستنده باشد.[1]