ژانرهای نگارش From Wikipedia, the free encyclopedia
فهرست ژانرهای نویسندگی (انگلیسی: List of writing genres) ژانرهای نویسندگی (که به‌عنوان ژانرهای ادبی شناخته می‌شوند) مقوله‌هایی هستند که ادبیات (شامل آثار نثر، شعر، نمایشنامه، فرم‌های ترکیبی و غیره) را بر اساس مجموعه‌ای از معیارهای سبکی متمایز می‌کنند. با به اشتراک گذاشتن قراردادهای ادبی، معمولاً از شباهت‌هایی در درون‌مایه، سبک، استعاره‌ها و فنون روایت، صحنه‌های رایج و انواع شخصیت‌ها؛ الگوهای فرمولی از تعاملات و رویدادهای شخصیت، و فرم کلی قابل پیش‌بینی‌ای تشکیل شده‌اند.
یک ژانر ادبی ممکن است تحت یکی از این دو دسته قرار گیرد: (الف) یک اثر داستانی، شامل توصیفات و رویدادهای غیرواقعی که توسط پدیدآور ابداع شده است. یا (ب) یک اثر غیرداستانی، که در آن توصیفات و رویدادها واقعی هستند. در ادبیات، یک اثر داستانی می‌تواند به داستانک، داستان کوتاه، رمان کوتاه و رمان اشاره داشته باشد که رمان طولانی‌ترین شکل نثر ادبی است. هر اثر داستانی در یک زیرژانر ادبی قرار می‌گیرد که هر کدام سبک، لحن و ابزار داستان‌سرایی خاص خود را دارند.[1]
علاوه بر این، ژانرها توسط قراردادهای ادبی مشترک شکل می‌گیرند که در طول زمان با ظهور ژانرهای جدید درحالی‌که سایر ژانرها کم‌رنگ می‌شوند، تغییر می‌کنند. بر این اساس، اغلب با انتظارات و نیازهای فرهنگی یک دوره یا مکان تاریخی و فرهنگی خاص تعریف می‌شوند.[2]
طبق نظر آلستر فاولر، عناصر زیر می‌توانند ژانرها را تعریف کنند: ویژگی‌های ساختاری (فصل‌ها، کنش‌ها، صحنه‌ها، بندها). طول؛ فضا؛ سبک؛ نقش خواننده (مثلاً در آثار رمزآلود، از خوانندگان انتظار می‌رود شواهد را تفسیر کنند)، و دلیل نگارش نویسنده.[3]
ژانرها قراردادهای ادبی مشترکی را تشکیل می‌دهند که در طول زمان با ظهور ژانرهای جدید تغییر می‌کنند؛ درحالی‌که سایر ژانرها کم‌رنگ و محو می‌شوند. به این ترتیب، ژانرها دسته‌بندی‌های کاملاً ثابتی از نوشتار نیستند. بلکه محتوای آن‌ها با توجه به زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی و پرسش‌های اخلاقی و هنجارهای معاصر تکامل می‌یابد.[4]
ماندگارترین ژانرها آن دسته از اشکال ادبی هستند که توسط یونانیان باستان تعریف و اجرا شده‌اند. تعاریفی که با توصیه‌های نخستین منتقدان ادبی و علمای بلاغی تمدن مدرن، مانند افلاطون، ارسطو، سقراط، آیسخولوس، آسپاسیا، اوریپید و دیگران شکل گرفته‌اند. ژانرهای غالب ترکیب ادبی در یونان باستان همگی برای بررسی مسائل فرهنگی، اخلاقی یا آموزه‌ای نوشته و ساخته شده بودند. آن‌ها با عنوان ژانرهای حماسی، تراژدی و کمدی تعریف شدند. برای مثال، تحلیل مصلحت‌آمیز ارسطو از تراژدی، همان‌طور که در خطابه و فن شعر بیان شده است، آن را دارای شش بخش (موسیقی، واژگان، طرح داستان، شخصیت، اندیشه، و نمایش) می‌دانست که به روش‌های خاصی با هم کار می‌کنند؛ بنابراین، ارسطو یکی از اولین توصیفات عناصری را که ژانر را تعریف می‌کنند، ایجاد کرد.
داستان اکشن و داستان ماجراجویی؛ سفر قهرمان محبوب‌ترین ساختار روایی یک رمان ماجراجویی است.[7]
کمدی (شامل رمان‌های طنز، شعر طنز و روزنامه‌نگاری طنز): معمولاً داستانی پر از سرگرمی، فانتزی و هیجان است که برای سرگرمی و گاهی وقت‌ها خنده مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما می‌تواند در همه ژانرها نیز گنجانده شود.
داستان جنایی (برای مثال کمیک‌های جنایی) بر یک جنایت، نحوه دستگیری مجرم و وقت‌گذرانی و عواقب جنایت تمرکز دارد.
ادبیات فانتزی (برای مثال آنچه در کمیک‌ها و مجلات فانتزی دیده می‌شود) یک داستان تخیلی است که از شخصیت‌های خیالی استفاده می‌کند که در جهان‌های داستانی با الهام از اسطوره‌شناسی و فولکلور، و اغلب با عناصر و موجودات جادویی یا فراطبیعی همراه هستند. مثال‌ها: ماجراهای آلیس در سرزمین عجایب (۱۸۸۵) و کتاب‌های هری پاتر.[11]
داستان ترسناک (برای مثال آنچه در کمیک‌ها و مجلات ترسناک دیده می‌شود) شامل داستان‌هایی است که در آن طرح و شخصیت‌ها ابزارهایی هستند که احساس ترس و وحشت را برمی‌انگیزند، و با رویدادهایی همراه است که ترس را هم در شخصیت‌ها و هم در خواننده ایجاد می‌کنند. داستان‌های ترسناک عموماً بر موضوعات مرگ، شیاطین، ارواح شیطانی و زندگی پس از مرگ متمرکز هستند.
داستان‌های علمی تخیلی (شامل کمیک‌ها، مجلات، رمان‌ها و داستان‌های کوتاه علمی تخیلی) داستان‌های ادبیات گمانه‌زن عناصر خیالی دارند که از علوم طبیعی (فیزیک، شیمی، نجوم و غیره) یا علوم اجتماعی (روان‌شناسی، مردم‌شناسی، جامعه‌شناسی و غیره) الهام گرفته شده‌اند. عناصر رایج این ژانر عبارتند از سفر در زمان، کاوش در فضا، و آینده‌نگری. (علمی تخیلی در ابتدا رمانتیک علمی در نظر گرفته می‌شد)[15]
داستان‌های رمانتیک عمدتاً بر داستان عشقی بین دو نفر متمرکز است که معمولاً پایانی خوش‌بینانه و احساسی رضایت‌بخش دارد.[17]
داستان ادبی اصطلاحی است که آثار داستانی خاصی را که دارای ویژگی‌های متداول هستند برای خوانندگان خارج از ژانر داستانی متمایز می‌کند. داستان ادبی داستانی است که سعی می‌کند با یک یا چند حقیقت یا سؤال درگیر شود، از این رو به گستره وسیعی از زندگی انسانی به‌عنوان شکلی از بیان مرتبط است. ژانر ادبیات عامه‌پسند، داستانی است که برای جذب طرفداران یک ژانر خاص نوشته شده است.[19] منابع زیادی وجود دارد که به خوانندگان کمک می‌کند تا داستان ادبی و ژانر داستانی را بیابند و تعریف کنند.[20][21]
ژانرهایی هستند که به قلمرو ناداستان تعلق دارند. برخی از ژانرهای فهرست‌شده ممکن است در فهرست‌های بالا آمده باشند، که نشان‌دهنده سبک متقابل ژانر است.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
