فریدالدین گنج شکر
عارف هندی-پاکستانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
فریدالدین مسعود ابن جمالالدین سلیمان ابن قاضی شعیب (۱۱۷۳–۱۲۶۶ میلادی) معروف به خواجه فریدالدین گَنْجِ شِکر، یا شکر گنج، ملقب به شیخ العالم، شیخالمشایخ، قطب الموحدین، مشکلگشا، قاضی الحاجات، مولانا شکربار و بابا از عارفان پرآوازه سده ۷ ق/۱۳ م در شبهقارهٔ هند و از بزرگان اهل تصوف و سلسله چشتیه است که برای تحکیم و تثبیت این طریقت مسافرتهای بسیار کرد و سختیهای زیادی کشید.[1]
فریدالدین مسعود گنج شکر | |
---|---|
زادهٔ | سال ۱۱۷۳ میلادی قصبه کهتوال در حوالی مُلتان پاکستان |
درگذشت | ۱۲۶۶ میلادی پاک پتن، پنجاب، پاکستان |
آرامگاه | پاک پتن، پنجاب، پاکستان |
ملیت | هندی، پاکستانی |
پیشه | شاعر عارف |
عنوان | بابا فریدالدین گَنْجِ شِکر، شیخ العالم، شیخالمشایخ، قطب الموحدین، مشکلگشا، قاضی الحاجات و مولانا شکربار |
بابا فریدالدین ازجمله اقطاب بزرگ صوفیان بهشمار میرود که مورد تکریم عام و خاص بوده و امرا و سلاطین به دیدارش میشتافتند.[2] شهرت او از شبهقاره نیز گذشت و در مصر نیز مریدانی داشت. امیر تیمور در مسیر فتوحات خویش، چون به اجودهن رسید، بهاحترام شیخ، مردم را امان داد. در روزگارگورکانیان هند نیز اجودهن و اعقاب شیخ را سخت گرامی میداشتند.
امروز نیز آرامگاه او مورد احترام مردم اعم از مسلمان و هندوست. تذکرهنویسان و شاعران در ستایش او سخنها گفته و به وی کرامات و کارهای خارقالعادهای نسبت دادهاند. از او آثار زیادی بجا مانده ازجمله کتابهای فواید السالکین و اسرارالاولیا. وی همچنین اشعار دلنشینی سرودهاست.