فداییون فلسطین
From Wikipedia, the free encyclopedia
فدائیون فلسطین (از عربی فدایی، جمع: فدائیون) ستیزهجویان یا چریکهایی هستند که جهتگیری ملی گرایانه در میان مردم فلسطین دارند. بیشتر فلسطینیها فداییون را «جنگجویان آزادی» میدانند در حالی که بیشتر اسرائیلیها آنها را «تروریست» میدانند.
فداییون فلسطینی که نمادهای جنبش ملی فلسطین در نظر گرفته میشوند، ملهم از جنبشهای چریکی در ویتنام، چین، الجزایر و آمریکای لاتین بودند. ایدئولوژی فداییون فلسطینی عمدتاً ملیگرای چپ، سوسیالیست یا کمونیست بود و هدف اعلام شده آنها شکست دادن صهیونیسم، به چنگ آوردن فلسطین و تأسیس آن به عنوان «کشوری سکولار، دموکراتیک و غیر فرقه ای» بود. اما معنای سکولار، دموکراتیک و غیر فرقه ای در میان جناحهای فدایی تفاوت زیادی داشت. [1]
در میانههای دهه ۱۹۵۰، فداییون از میان آوارههای فلسطینی که در نتیجه جنگ ۱۹۴۸ اعراب و اسرائیل از روستاهای خود گریختند یا از آنها اخراج شدند، ظهور کردند[2] و شروع به افزایش عملیات برون مرزی به سمت اسرائیل از سوریه، مصر و اردن کردند. اولین نفوذها اغلب برای دستیابی به محصولهای زراعی این سرزمین که در نتیجه جنگ آنها از دست داده بودند یا حمله به ارتش اسرائیل و گاهی اوقات اهداف غیرنظامی بود. نوار غزه، تنها قلمرو تحت الحمایه تمام فلسطینی - یک کشور فلسطینی که در اکتبر ۱۹۴۸ اعلام شد - به کانون فعالیت فداییون فلسطین تبدیل شد.[3] حملات فداییون به سمت مرزهای غزه و سینا با اسرائیل انجام شد و در نتیجه اسرائیل دست به اقدامات تلافی جویانه زد و فداییونی را که اغلب شهروندان کشورهای میزبان خود را نیز هدف قرار میدادند، هدف قرار داد که به نوبه خود حملات بیشتری را برانگیخت.
اقدامات فداییون توسط اسرائیل به عنوان یکی از دلایل آغاز کارزار سینا در سال ۱۹۵۶، جنگ ۱۹۶۷ و تهاجمات ۱۹۷۸ و ۱۹۸۲ به لبنان ذکر شد. گروههای فدایی فلسطینی پس از شکست ارتشهای عربی در جنگ شش روزه ۱۹۶۷، زیر چتر سازمان آزادیبخش فلسطین متحد شدند، اگرچه هر گروه رهبر و نیروهای مسلح مستقل خود را حفظ کرد.