![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/63/Gray602.png/640px-Gray602.png&w=640&q=50)
غدد لنفاوی بالای ترقوه
From Wikipedia, the free encyclopedia
غدد لنفاوی بالای ترقوه (انگلیسی: Supraclavicular lymph nodes) یا غدد لنفاوی فوقترقوهای، گرههای لنفاوی بالای استخوان ترقوه هستند که تحت شرایطی میتوان آنها را در درون حفرهٔ فوقترقوهای لمس کرد. به غدد لنفاوی فوقترقوهای چپ «غدد ویرشو» میگویند.[1] در صورتی که هنگام معاینه تودهای در حفرهٔ فوقترقوهای لمس شود، بدان «نشانهٔ تروازیه» میگویند.[2]
غدد لنفاوی بالای ترقوه | |
---|---|
![]() عروق لنفاوی سر و گردن، با غدد لنفاوی فوقترقوهای که در پائین تصویر بهصورت «غدد لنفاوی گردنی عمقی» توصیف شده است. | |
![]()
| |
جزئیات | |
شناسهها | |
لاتین | نودی لینفوئیدئی سوپراکلاویکولاریس |
FMA | 14192 |
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f6/Virchow%27sNodeMark.png/640px-Virchow%27sNodeMark.png)
برخی از بدخیمیهای اعضای داخلی بدن میتوانند بدون بروز علائمی خاص به مرحلهٔ پیشرفته خود برسند. به عنوان مثال، سرطان معده گاهی در حین گسترش و مرحله متاستاز بدون علامت باقی بماند. یکی از نخستین نقاط قابل مشاهده که این تومورها متاستاز میکنند، غدد لنفاوی فوقترقوهای سمت چپ (غدد ویرشو) است.
گرههای ویرشو از عروق لنفاوی حفره شکمی تغذیه میشوند و بنابراین گرههای لنفاوی سنتینل در حفره شکمی هستند، به ویژه در سرطان معده، سرطان تخمدان، سرطان بیضه و تومور کلیه که از طریق عروق لنفاوی منتشر شده است و همچنین در لنفوم هاجکین[1] و گاهی سرطان پستان. چنین گسترشی معمولاً منجر به «نشانهٔ تروازیه» میشود، که یافتن گرههای لنفاوی فوقترقوهای بزرگ و سفت در سمت چپ (غدد ویرشو) است.[1] بهندرت برخی عفونتها (عفونت بازو) باعت بزرگی گرههای ویرشو میشود. بزرگ شدن گرههای فوقترقوهای راست هم در سرطان مری و لنفوم هاجکین دیده میشود. مکانیسمهای متعددی برای چگونگی بزرگ شدن این غدد در نتیجهٔ سرطانهای داخل شکمی مطرح شده است.[3]
غدد ویرشو نام خود را از آسیبشناس نامدار آلمانی رودلف ویرشو که نخستین بار در سال ۱۸۴۸ ارتباط آنها را با سرطان معده توصیف کرد.[4] در سال ۱۸۸۹ نیز آسیبشناس فرانسوی شارل امیل تروازیه متوجه شد سایر سرطانهای شکم نیز ممکن است به غدد لنفاوی بالای ترقوه گسترش یابند.[5]