عنصر روانی جرم
From Wikipedia, the free encyclopedia
عنصر روانی جرم' یا نیّتِ مجرمانه (به لاتین: Mens rea به معنای «ذهن گناهکار») به اراده آزاد و آگاهی فاعل جرم در هنگام ارتکاب عمل مجرمانه اشاره دارد. سوء نیت مجرمانه یکی از عناصر جرم در حقوق کیفری است. یعنی یک عمل زمانی جرم محسوب میشود که عنصر روانی در آن وجود داشته باشد. البته نیت و قصد مجرمانه هیچگاه بدون حضور عنصر مادی یعنی ارتکاب عمل در عالم واقعیت قابل مجازات نیست. برای مثال تبصرهٔ ۱ مادهٔ ۴۱ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۰، بیان میدارد که صرفِ قصد برای انجام جرمی، موجب تعقیب و مجازات نمودن مرتکب نیست.[1][2]