عملیات والفجر ۱
From Wikipedia, the free encyclopedia
عملیات والفجر ۱ عملیاتی نظامی گسترده نیروهای مسلح ایران در خلال جنگ ایران و عراق بود، که در تاریخ ۲۸ فروردین ماه ۱۳۶۲ در محور جبل فوقی در منطقه عین خوش، شهرستان دهلران آغاز شد و تا ۲۸ فروردینماه ادامه داشت. در عملیات والفجر ۱، قرارگاه خاتمالانبیاء عملیات را از دو محور شمالی و جنوبی به فرماندهی قرارگاه کربلا در جناح راست و قرارگاه نجف در جناح چپ پیش میبرد.[1]
اطلاعات اجمالی عملیات والفجر ۱, تاریخ ...
عملیات والفجر ۱ | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگ ایران و عراق | |||||||
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
![]() |
![]() | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
علی صیاد شیرازی محسن رضایی | |||||||
واحدهای درگیر | |||||||
نیروی زمینی عراق |
![]() ![]() ![]() | ||||||
قوا | |||||||
۵۵٬۰۰۰ سرباز | ۵۰٬۰۰۰ سرباز | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
۴۳۵۰ نفر کشته و زخمی و ۹۸ تانک و ۵ بالگرد | سنگین |
بستن
در این عملیات ۸ لشکر از سپاه پاسداران و ۲ لشکر، ۳ تیپ و یک گردان از نیروی زمینی ارتش و به عبارت دیگر ۳۰ گردان از ارتش و ۸۰ گردان از سپاه مشارکت داشتند. هدف اصلی از انجام این عملیات، تسخیر فکه (در شرق عماره) بود. عملیات والفجر ۱ یکی از سه عملیات پر تلفات ایران در حین جنگ ایران و عراق میباشد، که با وجود تلفات سنگین، ایرانیها از دستیابی به اهداف عملیات بازماندند.[2]