علل جنگ جهانی دوم
From Wikipedia, the free encyclopedia
علل شروع جنگ جهانی دوم از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۵ که مرگبارترین درگیری در تاریخ بشر بود، توسط مورخان بسیاری از کشورها که آنها را مطالعه و درک کردند، مورد توجه قابل توجهی قرار گرفتهاست. رویداد فوری، تهاجم آلمان به لهستان در ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ و متعاقب آن اعلانهای جنگی توسط بریتانیا و فرانسه علیه آلمان نازی بود، اما بسیاری از رویدادهای قبلی دیگر بهعنوان علل نهایی مطرح شدهاند. موضوعات اولیه در تحلیل تاریخی منشأ جنگ شامل اوضاع سیاسی آلمان در سال ۱۹۳۳ توسط آدولف هیتلر و حزب نازی است. نظامیگری ژاپن علیه چین که به جنگ دوم چین و ژاپن انجامید. تجاوز ارتش ایتالیا به اتیوپی، که منجر به جنگ دوم ایتالیا-اتیوپی شد و موفقیت اولیه آلمان در مذاکره بر سر پیمان مولوتوف-ریبنتروپ با اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی برای تقسیم کنترل ارضی اروپای شرقی بین آنها شد.
- پیمان ورسای ۱۹۱۹
- جنگ شوروی و لهستان ۱۹۱۹
- پیمان تریانون ۱۹۲۰
- Treaty of Rapallo ۱۹۲۰
- اتحاد فرانسه-لهستان (۱۹۲۱) ۱۹۲۱
- March on Rome ۱۹۲۲
- بحران کورفو ۱۹۲۳
- Occupation of the Ruhr ۱۹۲۳–۱۹۲۵
- نبرد من ۱۹۲۵
- Pacification of Libya ۱۹۲۳–۱۹۳۲
- Dawes Plan ۱۹۲۴
- پیمان لوکارنو ۱۹۲۵
- Young Plan ۱۹۲۹
- حمله ژاپن به منچوری ۱۹۳۱
- Pacification of Manchukuo ۱۹۳۱–۱۹۴۲
- رویداد ۲۸ ژانویه ۱۹۳۲
- کنفرانس جهانی خلع سلاح ۱۹۳۲–۱۹۳۴
- دفاع از دیوار بزرگ ۱۹۳۳
- نبرد رهه ۱۹۳۳
- به قدرت رسیدن هیتلر ۱۹۳۳
- آتشبس تانگو ۱۹۳۳
- Italo-Soviet Pact ۱۹۳۳
- Inner Mongolian Campaign ۱۹۳۳–۱۹۳۶
- معاهده عدم تعرض آلمان و لهستان ۱۹۳۴
- پیمان همکاری مشترک فرانسه و شوروی ۱۹۳۵
- Soviet–Czechoslovakia Treaty of Mutual Assistance ۱۹۳۵
- He–Umezu Agreement ۱۹۳۵
- توافقنامه دریایی انگلیس و آلمان ۱۹۳۵
- December 9th Movement
- حمله ایتالیا به اتیوپی ۱۹۳۵–۱۹۳۶
- بازنظامیسازی راینلند ۱۹۳۶
- جنگ داخلی اسپانیا ۱۹۳۶–۱۹۳۹
- Italo-German "Axis" protocol ۱۹۳۶
- پیمان ضد کمینترن ۱۹۳۶
- Suiyuan Campaign ۱۹۳۶
- حادثه شیآن ۱۹۳۶
- جنگ دوم چین و ژاپن ۱۹۳۷–۱۹۴۵
- حادثه پانای ۱۹۳۷
- آنشلوس مارس. ۱۹۳۸
- May crisis مه ۱۹۳۸
- نبرد دریاچه غازان ژوئیه –اوت. ۱۹۳۸
- Bled Agreement اوت. ۱۹۳۸
- Undeclared German–Czechoslovak War سپتامبر. ۱۹۳۸
- توافقنامه مونیخ سپتامبر. ۱۹۳۸
- نخستین حکمیت وین نوامبر. ۱۹۳۸
- اشغال چکسلواکی مارس. ۱۹۳۹
- Hungarian invasion of Carpatho-Ukraine مارس. ۱۹۳۹
- اولتیماتوم آلمان به لیتوانی مارس. ۱۹۳۹
- Slovak–Hungarian War مارس. ۱۹۳۹
- Final offensive of the Spanish Civil War مارس. –آوریل. ۱۹۳۹
- ایالت آزاد دانتسیش مارس. –اوت. ۱۹۳۹
- اتحاد نظامی انگلیس-لهستان مارس. ۱۹۳۹
- حمله ایتالیا به آلبانی آوریل. ۱۹۳۹
- شکست اتحاد شوروی-فرانسه-بریتانیا آوریل. –اوت. ۱۹۳۹
- اتحاد فولاد مه ۱۹۳۹
- نبرد خالخین گل مه–سپتامبر. ۱۹۳۹
- پیمان مولوتوف-ریبنتروپ اوت. ۱۹۳۹
- تهاجم آلمان به لهستان سپتامبر. ۱۹۳۹
در طول دوره میاندوجنگ، خشم عمیقی در جمهوری وایمار در مورد شرایط پیمان ورسای ۱۹۱۹ برخاست. این پیمان آلمان را به دلیل نقشش در جنگ جهانی اول داشت با شرایط سخت و غرامتهای مالی سنگین برای جلوگیری از تبدیل شدن مجدد به یک قدرت نظامی مجازات کرد. این جریانهای قوی انتقامگرایی را در سیاست آلمان برانگیخت، با شکایتهایی که عمدتاً بر غیرنظامیسازی راینلاند، ممنوعیت اتحاد آلمان با اتریش متمرکز بود و از دست دادن برخی از مناطق آلمانی زبان و مستعمرات خارج از کشور.
در طول بحران اقتصادی جهانی رکود بزرگ در دهه ۱۹۳۰، بسیاری از مردم ایمان خود را به دموکراسی از دست دادند و کشورهای سراسر جهان به رژیمهای استبدادی روی آوردند.[1] در آلمان، کینه و نفرت از کشورهای دیگر به دلیل بیثباتی نظام سیاسی آلمان تشدید شد، زیرا بسیاری از فعالان مشروعیت جمهوری وایمار را رد کردند. افراطیترین خواستار سیاسی که از آن وضعیت بیرون آمد، آدولف هیتلر، رهبر حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان (حزب نازی) بود. نازیها از سال ۱۹۳۳ قدرت توتالیتر را در آلمان به دست گرفتند و خواستار لغو مقررات پیمان ورسای شدند. سیاستهای بلندپروازانه و تهاجمی داخلی و خارجی آنها منعکس کننده ایدئولوژیهای یهودستیزی، اتحاد همه آلمانیها پانژرمنیسم، کسب «فضای زندگی» یا سیاست لبنسراوم برای شهرکنشینان کشاورزی، حذف بلشویسم و هژمونی نژاد آریایی/نژاد نوردیک بر دونانسانها مانند یهودیان و اسلاوها بود. سایر عوامل منجر به جنگ شامل تجاوز ایتالیای فاشیستی (۱۹۲۲ تا ۱۹۴۳) به اتیوپی و امپراتوری ژاپن علیه جمهوری چین (۱۹۴۹–۱۹۱۲) بود.
در ابتدا، تحرکات تهاجمی تنها با سیاستهای ضعیف و بیاثر مماشات دیگر قدرتهای بزرگ جهانی مواجه شد. جامعه ملل به ویژه در مورد چین و اتیوپی درمانده شد. یک رویداد نزدیک تعیینکننده، در سال ۱۹۳۸ توافقنامه مونیخ بود که بهطور رسمی الحاق سودتنلند از چکسلواکی به آلمان را تأیید کرد. هیتلر قول داد که این آخرین ادعای ارضی اوست، اما در اوایل سال ۱۹۳۹، تهاجمیتر شد و دولتهای اروپایی سرانجام دریافتند که مماشات صلح را تضمین نمیکند.
بریتانیا و فرانسه تلاشهای دیپلماتیک برای تشکیل اتحاد نظامی با اتحاد جماهیر شوروی را رد کردند و هیتلر در عوض به استالین در اوت ۱۹۳۹ پیمان مولوتوف-ریبنتروپ پیشنهاد داد. اتحادی که توسط آلمان، ژاپن و ایتالیا تشکیل شد منجر به ایجاد نیروهای محور شد.