شورش در بلوچستان
From Wikipedia, the free encyclopedia
شورش در بلوچستان یک درگیری مداوم بین احزاب جداییخواه بلوچ و دولت مرکزی پاکستان و منطقهٔ بلوچستان در جنوب غربی آسیا است که شامل ایالت بلوچستان در پاکستان، استان سیستان و بلوچستان در ایران و منطقهٔ بلوچنشین در جنوبغربی افغانستان میباشد. خواستهٔ این گروهها خودمختاری بیشتر، درآمد بیشتر از منابع طبیعی استانهایشان و در مواردی حتی استقلال کامل است. ادعاهای بسیاری در مورد تعرض به حقوق بشر در این نواحی است. اخیراً شبهنظامیان در منطقهٔ بلوچستان با جمهوری اسلامی ایران درگیر شدهاند که این مناطق در مرز پاکستان قرار دارد. این گروهها در پاکستان، جنوب افغانستان فعال هستند.
شورش در بلوچستان | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
پشتیبانی به وسیله: |
پشتیبانی توسط: گروهای فرقه ای جندالله[6][7] جیشالعدل جندالله (پاکستان) القاعده لشکر جهنگوی[5] سپاه صحابه | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
لیاقت علی خان (۱۹۷۹–۱۹۵۱) ایوب خان (۱۹۷۹–۱۹۷۴) ذوالفقار علی بوتو (۱۹۷۱–۱۹۷۹) تیک کا خان (۱۹۷۹–۲۰۰۲) رحیم الدین خان (۱۹۷۹–۱۹۸۸) پرویز مشرف (۲۰۰۱–۲۰۰۸) اشفق پرویز کیانی (۲۰۰۷–۲۰۱۳) راحل شریف (۲۰۱۳-تا حال) هو جینتائو (۲۰۰۲–۲۰۱۲) شی جین پینگ (۲۰۱۲– تا حال) لیانگ گوانگلی (۲۰۰۸–۲۰۱۳) فان چانگلونگ (۲۰۱۳–تا حال) زو کلیانگ (۲۰۱۳–حال) محمد رضا پهلوی (۱۹۷۹–۱۹۸۰) سید روحالله خمینی (۱۹۷۹–۱۹۸۹) سید علی خامنهای (۱۹۸۹- تا حال) سید محمد خاتمی (۱۹۷۹–۲۰۰۵) حسن فیروزآبادی (۱۹۷۹–تا۲۰۱۶) محمد باقری (۲۰۱۶_تا حالا) |
کریم خان (اسیر) دادشاه † عبدالمالک ریگی † عبدالحمید ریگی † محمد ظاهر بلوچ[نیازمند منبع] | ||||||
قوا | |||||||
| ارتش آزادیبخش بلوچستان: ۱۰۰۰۰[11] ---- جندالله: ۷۰۰[12] -۲۰۰۰[13] | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
نیروهای امنیتی پاکستان ۱۹۷۳–۱۹۷۷: ۳۰۰۰–۳۳۰۰ کشته[14] ۲۰۰۶–۲۰۰۹: ۳۰۳+ کشته[15] نیروهای مسلح چین ۲۰۰۴ تا به حال: نامعلوم ---- ایران ۱۵۴ کشته (نیروهای امنیتی و غیر نظامیان)[16] |
سرمچاران بلوچ ۱۹۷۳–۱۹۷۷ ۵۳۰۰ کشته شده[14] ۲۰۰۶–۲۰۰۹: ۳۸۰+ کشته شده[15] ---- | ||||||
~۶۰۰۰ (۱۹۷۳–۱۹۷۷)غیرنظامی کشته شده در پاکستان[14] ۱۶۲۸+ غیر نظامیان کشته شده در پاکستان (۲۰۰۴–۲۰۰۹)[10][15] ~۴۵۰۰ بازداشت شده (۲۰۰۴–۲۰۰۵)[10] ~۱۴۰۰۰۰ آواره (۲۰۰۴–۲۰۰۵)[10] ۳ مهندس چینی کشته شده ۴ ربوده شده ۵ تانکر نفتی آسیب دید[1] |
چندی پس از استقلال پاکستان در سال ۱۹۴۷، ارتش پاکستان عملیاتی برای مطیع کردن خانات قلات که تصمیم شاه قنات مبنی بر پیوست شدن به پاکستان را نپذیرفتند ترتیب داد. حرکت بعدی جداییخواهی بلوچها در دههٔ ۶۰ میلادی بهعلت تغییر در قانون اساسی پاکستان و تصویب کاهش اختیارات ایالتی رخ داد. تنشها به جهت اختلالات سیاسی رو به افزایش رفت تا نهایتاً در سال ۱۹۷۳ دولت دستور به عملیات نظامی داد نیروهای پاکستانی توانستن صدمات سنگینی به جداییطلبان وارد کنند. شورشها پس از برگشت به ساختار چهار استانی کاهش یافت گرچه در اوایل ۲۰۰۰ شورشها دوباره با وخیم شدن قوانین به جهت همسایگی با افغانستان و کاهش سطح فدرال در پاکستان بالا گرفت. گرچه بلوچستان دارای منابع وسیعی میباشد اما از فقیرترین مناطق پاکستان است. جداییطلبان بلوچ بر این باورند که دولت مرکزی پاکستان به عمد پیشرفت این منطقه را به تأخیر میاندازند تا این منطقه همچنان ضعیف باقی بماند.[نیازمند منبع]
گروه ارتش رهاییبخش بلوچستان در دولتهای پاکستان و بریتانیا و سایر کشورها، یک سازمان تروریستی طبقهبندی شدهاست. این سازمان بهطور گسترده به عنوان گروه اصلی جداییطلبی بلوچستان مورد توجه است. از سال ۲۰۰۰ تعداد بسیار زیادی حملهٔ تروریستی مرگبار بر نیروهای پاکستانی، پلیس و البته شهروندان این کشور داشتهاست. دیگر گروههای خشن جدایی طلب شامل «لشکر بلوچستان» و «جداییطلبان بلوچ متحد» نام دارد.
در سال ۲۰۰۵، عمیلات گروههای مسلح بلوچ علیه جمهوری اسلامی ایران دوباره آغاز شد. این جریانات مخالف حکومت به میزان آنچه که در پاکستان رخ میدهد شدید نبود.