سلطان حسین بایقرا
پادشاه تیموری / From Wikipedia, the free encyclopedia
سلطان حسین بایقرا (محرم ۸۴۲/می-جون ۱۴۳۸ در هرات - ۱۱ ذیالحجه ۹۱۱ ه.ق /۴ می ۱۵۰۶ م در روستای بابااِلهی در نزدیکی هرات) پسر امیر منصور پسر بایقرا پسر عمر شیخ پسر تیمور گورکانی و معروف به «خاقان منصور» و معزالسلطنه و ابوالغازی، آخرین سلطان بزرگ از امرای تیموری (فرمانروایی: ۱۵۰۶–۱۴۶۹ م) بود.[1]
اطلاعات اجمالی سلطان حسین بایقرا, سلطنت ...
سلطان حسین بایقرا | |||||
---|---|---|---|---|---|
خاقان منصور، معزالسلطنه، ابوالغازی | |||||
سلطنت | ۱۴۶۹ م - ۱۵۰۶ م (۳۷ سال) | ||||
تاجگذاری | ۸۴۸ هجری خورشیدی | ||||
پیشین | ابوالقاسم بابر، ابوسعید میرزا، یادگار محمد میرزا | ||||
جانشین | بدیعالزمان میرزا، مظفرحسین میرزا | ||||
زاده | خرداد ۸۱۷ هجری خورشیدی هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان امروزی | ||||
درگذشته | ۱۳ اردیبهشت ۸۸۳ هجری خورشیدی روستای بابااِلهی، نزدیک هرات، امپراتوری تیموری، افغانستان کنونی | ||||
آرامگاه | |||||
فرزند(ان) |
| ||||
| |||||
دودمان | تیموریان | ||||
پدر | منصور تیموری | ||||
مادر | فیروزه سلطان بیگم |
بستن