زنان در شاهنشاهی ساسانی
From Wikipedia, the free encyclopedia
حقوق زنان در زمان ساسانیان در امپراتوری ساسانی، دین زرتشتی نمایان کنندهی پیوند و وابستگیهای میان زن و مرد بود. این پیوندها دربرگیرندۀ کارکرد زن و مرد، آیینهای زناشویی و آزادیهای زنان در جامعه و زمانها میشد.[1] ساختار زندگی زناشویی و آیینهای زمانی و اجتماعی ساسانیان، دستاویزی برای موبدان و نوشتارهای دینی آن زمان بودند. زنان گرچه از حقوق (هودگان) اجتماعی (هازمانی) همچون خاوندِ (مالک) زمین بودن بهرهمند بودند، ولی این برتریها، بسته به جایگاههای زمانی زن (برتر، تحت سرپرستی، تکسالار) بود.[2] پیش از اینکه مسلمانان بتوانند با دستاویزی دینی بر ایران چیره شوند، بیگمان زنان ایران در آستانهٔ دستیابی به حقوق و خودگردانی و تکسالاری خود بودهاند که با از میان رفتن فرمانرواییِ ایرانیِ ساسانیان، این روند نافرجام ماند.[3] وضعیت قانونی (داتیک) و اجتماعی (هازمانی) دورهٔ ساسانیان،کمابیش برپایهٔ فرمانهای اوستا و زندِاوستا بود. چند همسری نیز رواج داشته که آن هم بسته به جایگاه و دارایی مردان آن زمان بود. مردان مُستمند و تنگدست روی هم رفته بیش از یک زن نداشتند. در این زمانه سالارِ خانه (کَدَگ خوتای) به همراه همسرش یا (کَدَگ بانوی) از هوده سالاری و راهبری دودمان بهرهمند بودند.[4]کریستیان بارتولومه طبق تحقیقاتی در مورد وضعیت زنان غیر اشرافی در دوره ساسانی در کتاب ((زن در حقوق ساسانی)) بطور خلاصه اشاره می کند که در این دوره زنان شخصیت حقوقی نداشتند یعنی فرد محسوب نمی شدند بلکه شیئی می پنداشته می شدند که قابل خرید و فروش بودند و قیمتی برابر با بردگان داشتند[5]
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |