رضا داوری اردکانی
نویسنده و فیلسوف ایرانی / From Wikipedia, the free encyclopedia
رضا داوری اردکانی (زاده ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ در اردکان) فیلسوف و اندیشمند ایرانی و استاد بازنشسته گروه فلسفه دانشگاه تهران است. او از ابتدای تأسیس فرهنگستان علوم (۱۳۶۸) عضو دائم این فرهنگستان است و همچنین از سال ۱۳۷۷ تا مرداد ۱۴۰۲ (۲۰۲۳)ریاست آن نهاد را بر عهده داشته است.
رضا داوری اردکانی | |
---|---|
نام هنگام تولد | رضا داوری اردکانی |
زادهٔ | ۱۵ خرداد ۱۳۱۲ (۹۱ سال) اردکان، یزد، ایران |
ملیت | ایرانی |
فرزندان | بهار، نگار، مریم[1] |
جایزه(ها) | چهره ماندگار، تندیس ویژه فارابی، نشان درجه یک دانش |
وبگاه | |
استادان | سید احمد فردید، یحیی مهدوی، غلامحسین صدیقی، علی اکبر سیاسی، محمدباقر هوشیار |
استاد راهنما | یحیی مهدوی |
دانشجویان دکترا | علیرضا رجایی، علیاصغر مصلح، فرناز ناظرزاده کرمانی، محمود خاتمی، انشاءالله رحمتی، سید حمید طالبزاده، شهرام پازوکی، موسی اکرمی، محسن قمی، موسی نجفی، محمدجواد صافیان |
علایق اصلی | فلسفه سیاسی، چیستی غرب، فلسفه اسلامی، شعر و رمان |
ایدههای چشمگیر | خرد توسعه، غربزدگی، آینده نگری |
تأثیرگرفته از | |
دلیل شهرت | فیلسوف معاصر و پرداختن به برخی از مسائل مهم معاصر |
او بیش از هفتاد عنوان کتاب در حوزههای مختلف اندیشهای منتشر کرده است و در حوزه نظریهپردازی فرهنگی و اندیشهٔ فلسفی ایران فعال بوده است. او همچنین عضو سابق شورای عالی انقلاب فرهنگی و عضو فعلی شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. داوری اردکانی یکی از افراد منتخب در جشنواره چهرههای ماندگار جمهوری اسلامی ایران است.[2]
از داوری اردکانی به عنوان «فیلسوف جمهوری اسلامی» یاد میشود.[2] او یک طرفِ درگیری معروف هایدگری-پوپری در ایران دهه ۷۰ بود؛ که پوپریهایی چون عبدالکریم سروش او را به دشمنی با آزادی و دفاع از خشونت متهم میکردند. وی با رد این اتهامات اعلام میکرد که علم و آزادی چیزهایی نیستند که بتوان آنها را رد و انکار کرد. سخن او این است که لیبرال دموکراسی و مخصوصاً نئولیبرالیسم با اعتقاد به حکومت دینی جمع نمیشود.[3][4][5]