رتینول
From Wikipedia, the free encyclopedia
رتینول، که همچنین به عنوان ویتامین A 1 شناخته میشود، ویتامین موجود در مواد غذایی و به عنوان یک مکمل غذایی استفاده میشود.[2] به عنوان یک مکمل از آن برای درمان و پیشگیری از کمبود ویتامین آ استفاده میشود، به ویژه که کمبود آن منجر به خشکچشمی میگردد.[1] در مناطقی که کمبود آن شایع است، دو بار در سال به افرادی که در معرض خطر بالا هستند، یک دوز بالا توصیه میشود. همچنین برای کاهش خطر عوارض در افرادی که مبتلا به سرخک هستند استفاده میشود.[3] از طریق دهان یا تزریق ماهیچهای استفاده میشود.
دادههای بالینی | |
---|---|
AHFS/Drugs.com | monograph |
دادهها |
|
روش مصرف دارو | by mouth, IM[1] |
کد ATC | |
وضعیت قانونی | |
وضعیت قانونی |
|
شناسهها | |
| |
شمارهٔ سیایاس | |
پابکم CID | |
IUPHAR/BPS | |
کماسپایدر | |
UNII | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.000.621 |
دادههای فیزیکی و شیمیایی | |
فرمول شیمیایی | C۲۰H۳۰O۱ |
جرم مولی | ۲۸۶٫۴۵۱۶ g·mol−1 |
مدل سه بعدی (جیمول) | |
نقطه ذوب | ۶۲–۶۴ درجه سلسیوس (۱۴۴–۱۴۷ درجه فارنهایت) |
نقطه جوش | ۱۳۷–۱۳۸ درجه سلسیوس (۲۷۹–۲۸۰ درجه فارنهایت) (۶۹۹۴۱۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰۰♠۱۰−۶ mm Hg) |
| |
|
رتینول در دوزهای طبیعی به خوبی تحمل میشود.[1] دوزهای زیاد ممکن است منجر به بزرگ شدن کبد، خشکی پوست یا هیپرویتامینوز A شود.[4] مصرف زیاد در دوران بارداری ممکن است به کودک آسیب برساند. رتینول در خانواده ویتامین A است. در بدن به رتینال و رتینوئیک اسید تبدیل میشود که از طریق آن عمل میکند. ماهی، لبنیات و گوشت منابع غذایی شامل رتینول است.[2]
رتینول در سال ۱۹۰۹ کشف شد، در سال ۱۹۳۱ جداسازی و اولین بار در سال ۱۹۴۷ ساخته شد.[5][6] این دارو در فهرست داروهای ضروری سازمان جهانی بهداشت، ایمنترین و موثرترین داروهای مورد نیاز در یک سیستم بهداشتی است.[7] رتینول به عنوان داروی ژنریک و بدون نسخه در دسترس است.[1] هزینه عمده فروشی در جهان در کشورهای در حال توسعه در حدود ۵۰/۰۲/۰ دلار آمریکا در هر ۵۰٬۰۰۰ واحد است.[8] در ایالات متحده بسیار گران نیست.[9]