دیدگاه هوبرت درایفوس راجع به هوش مصنوعی
From Wikipedia, the free encyclopedia
هوبرت درایفوس یکی از منتقدین پروژه هوش مصنوعی از دهه ۱۹۶۰ تاکنون است. او در یک سری از مقالات و کتابها از جمله کیمیاگری و هوش مصنوعی (۱۹۶۵) , آنچه کامپیوتر نمیتواند انجام دهد (۱۹۷۲; ۱۹۷۹; ۱۹۹۲) و ذهن بیش از دستگاه (۱۹۸۶) به انتشار ارزیابی بدبینانه خود از پیشرفت هوش مصنوعی پرداخت و نقدی بر مبانی فلسفی این زمینه کرد. نقد درایفوس در اکثر مقالات معرفی فلسفه هوش مصنوعی مورد بحث قرار گرفت. از جمله (Norvig(۲۰۰۳ کتاب استاندارد هوش مصنوعی و (Fearn (۲۰۰۷، یک مطالعه از فلسفه معاصر.[1]
![Thumb image](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/fa/6/6c/CoverOfWhatComputersCantDo.jpg)
درایفوس اظهار داشت که هوش و مهارتهای انسان در درجه اول بر غرایز ناخودآگاهانه او استوار است تا منطق سمبلی شده آگاهانه؛ و هیچگاه نمیتواند تواناییهای ناخودآگاهانه را در قالب فرمولهای ریاضی تولید کرد. نقد او بر پایه دیدگاه فیلسوفان قارهای مدرن همچون موریس مرلو-پونتی و هایدگر بود؛ و دقیقاً در هنگام اولین موج تحقیقات هوش مصنوعی که از فرمولهای سمبلی سطح بالا برای نشان دادن واقعیت استفاده میکرد بیان شد. در این موج از تحقیقات سعی بر این بود که هوش را تا سطح مهارتهای سمبلی شده پایین بیاورند.
زمانی که دیدگاه درایفوس برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ انتشار یافت، آنها با تمسخر و توهین بیدرنگ مواجه شدند. هرچند در دهه ۱۹۸۰ بسیاری از پیشبینیهای او در آزمایشهای رباتیک مشاهده شد و باعث به وجود آمدن شاخه جدید زیر-نماد شد. دانیل کریویر مینویسد: «زمان اهمیت پیشبینیهای دریفوس را ثابت کرد»[2]