دکترین بوش
From Wikipedia, the free encyclopedia
دکترین بوش به اصول چندگانه و مرتبط سیاست خارجی رئیسجمهور چهل و سوم ایالات متحده، جورج دبلیو بوش، اشاره دارد. این اصول شامل یکجانبهگرایی، جنگ پیشگیرانه و تغییر رژیم میباشد.
چارلز کراوتهمر برای اولین بار در ژوئن ۲۰۰۱ این عبارت را برای توصیف "خروج یکجانبه از پیمان ABM و رد پروتکل کیوتو" توسط دولت بوش به کار برد. پس از حملات ۱۱ سپتامبر، این عبارت سیاستی را توصیف میکرد که طبق آن ایالات متحده حق دارد خود را در برابر کشورهایی که به گروههای تروریستی پناه میدهند یا کمک میکنند، تأمین کند، که برای توجیه حمله به افغانستان در سال ۲۰۰۱ استفاده شد. اصول دکترین بوش به شدت با تصمیم دولت بوش برای حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ مرتبط شد.
تحلیلگران مختلف معانی مختلفی به دکترین بوش نسبت دادهاند. این عبارت برای توصیف عناصر سیاست خاصی، از جمله استراتژی "حملات پیشگیرانه" به عنوان دفاع در برابر تهدید فوری یا تهدید آینده ادراک شده برای امنیت ایالات متحده، به کار رفته است. این اصل سیاست بهویژه در خاورمیانه برای مقابله با سازمانهای تروریستی بینالمللی و توجیه حمله به عراق اعمال شد.
به طور کلی، دکترین بوش نشاندهنده تمایل به دنبال کردن منافع اقتصادی ایالات متحده به صورت یکجانبه بود. برخی از این سیاستها در متنی از شورای امنیت ملی با عنوان استراتژی امنیت ملی ایالات متحده که در ۲۰ سپتامبر ۲۰۰۲ منتشر شد، کدگذاری شده بودند.
عبارت "دکترین بوش" به ندرت توسط اعضای دولت بوش استفاده میشد. با این حال، این عبارت حداقل یک بار توسط معاون رئیسجمهور دیک چینی در سخنرانی ژوئن ۲۰۰۳ به کار رفت که در آن گفت: "اگر امروز کسی در جهان به جدیت دکترین بوش شک دارد، من او را تشویق میکنم که به سرنوشت طالبان در افغانستان و رژیم صدام حسین در عراق توجه کند."