دعای ابوحمزه ثمالی
From Wikipedia, the free encyclopedia
دعای ابوحمزه ثمالی دعاییست که در کتاب مصباح المتهجد شیخ طوسی به نقل از ابو حمزه ثمالی آمده است که امام سجاد در تمام سحرگاهان ماه رمضان آن را پس از نماز میخوانده است.[1] ترجمه این دعا به صورت زیر آغاز میشود:
به نام خداوند بخشاینده مهربان.
خدایا مرا به کیفرت ادب منما، و با نقشهای با من نیرنگ مکن، پروردگارا از کجا برایم خیری هست، درحالیکه جز نزد تو یافت نمیشود، و از کجا برایم نجاتی است، درحالیکه جز به تو فراهم نمیگردد، نه آنکه نیکی کرد از کمک و رحمتت بینیاز شد، و نه آنکه بدی کرد و بر تو گستاخی روا داشت، و تو را خشنود نساخت از عرصه قدرتت بیرون رفت. پروردگارا، پروردگارا، پروردگارا…