ابوحمزه ثمالی
From Wikipedia, the free encyclopedia
ثابت بن دینار ثُمالی، مشهور به ابوحمزه ثمالی، راوی، محدّث و مفسر امامی قرن دوم و از اصحاب زین العابدین (امام چهارم شیعیان)، محمد بن علی (امام پنجم شیعیان) و جعفر صادق (امام ششم شیعیان) بود. ابوحمزه دعایی از زین العابدین (امام چهارم شیعیان) نقل کردهاست که در سحرهای ماه رمضان خوانده میشود و به دعای ابوحمزه ثمالی مشهور است.
بسیاری از احادیثی که به معجزات و کرامات مربوط میشود از ابوحمزه ثمالی نقل شدهاست.[1]
ابوحمزه، ثابت بن دینار ثمالی ازدی از فقها، زهاد و مشایخ شیعه در کوفه بودهاست
تاریخ ولادت او احتمالاً پیش از سال ۸۲ و سال وفاتش بین ۱۴۹ تا ۱۵۰ هجری قمری است.[2]
آثاری در تفسیر و حدیث به او نسبت داده شدهاست و گروهی از بزرگان اهل سنت از او حدیث نقل کردهاند.[3]
همه علمای شیعه او را توثیق کردهاند. هر چند بسیاری از علمای مکتب خلفا (اهل سنت) او را رافضی و غالی میدانند اما بعضی از آنها مانند ابن کثیر، ترمذی، ابن ماجه و خطیب بغدادی روایات او را نقل کردهاند. ثعلبی، طبری، ابن کثیر، قرطبی، سیوطی، ابوحیان، حاکم نیشابوری، ابوالفرج اصفهانی و ابن اسحاق هم در تفسیر به روایات او اعتماد کردهاند.
حاکم نیشابوری که محدث و مفسر اهل سنت است در المستدرک سند آن را طبق نظر بخاری و مسلم صحیح دانستهاست.[4]