دانشگاه دولتی در تهران، ایران From Wikipedia, the free encyclopedia
دانشگاه علم و صنعت ایران از اولین دانشگاههای صنعتی-دولتی ایران است که نسخه اولیۀ آن، در سال ۱۳۰۸ در دوره پادشاهی رضاشاه، با مساحت ۴۲ هکتار (۴۲۰ هزار مترمربع)، در موقعیت شمالشرق (منطقه ۴) تهران بنا شد.[5] پردیس اصلی دانشگاه علم و صنعت در شهر تهران و شعبههای آن در بهشهر، دماوند و شهرضا قرار دارند. در سال ۲۰۱۵ میلادی این دانشگاه به همراه دانشگاه صنعتی شریف؛ دو دانشگاه ایرانی حاضر در جمع ۶۰ دانشگاه برتر آسیا بودند.[6][7] رتبهبندی QS در سال ۲۰۱۶، دانشگاه علم و صنعت ایران را به عنوان دومین دانشگاه برتر ایران معرفی کرده است.[8][9][10][11]
نام پیشین | «هنرسرای عالی» «دانشگاه صنعتی ایران» «دانشکده علم و صنعت ایران» |
---|---|
شعار | توسعه فناوری و تعاملات صنعتی با روحیه جهادی |
نوع | دانشگاه صنعتی دولتی |
بنیانگذاری شده | ۱۳۰۸ (۹۵ سال پیش) |
وابستگی | وزارت علوم، تحقیقات و فناوری |
رئیس | داوود یونسیان (۱ اردیبهشت ۱۴۰۳ تاکنون)[1] |
اعضای هیئت علمی | ۴۳۰ نفر[2] |
کارمندان مدیریتی |
|
دانشجویان | بیش از ۱۰۰۰۰ نفر[3]
کارشناسی: ۵۵۲۵ کارشناسی ارشد: ۵۴۴۵ دکترا: ۹۸۷[4] |
نشانی | نارمک، خیابان حیدرخانی، تهران |
شعبهها | تهران، بهشهر و دماوند |
وبگاه |
دانشگاه علم و صنعت ایران، تنها و اولین دارندهٔ دانشکدهٔ مهندسی راهآهن در خاورمیانه و دانشکدهٔ مهندسی خودرو در ایران است؛ همچنین اولین دانشگاه صنعتی ایران است که دارای دانشکدهٔ معماری و شهرسازی بود. علاوه بر آن، این دانشگاه تنها دانشگاه صنعتی در ایران است که بهطور تخصصی به رشتهٔ توسعه اقتصادی و برنامهریزی میپردازد. همچنین پروژههای روز دنیا، طراحی ماهواره نوید، ظفر علم و صنعت، پروژه سپر ملی دفاع سایبری، طراحی موتور هواپیماهای جت و طراحی پلتفرم ملی خودرو کلاس B، از برنامههای ویژه این دانشگاه محسوب میشوند.[چه زمانی؟]
در سال ۱۴۰۲، حدود ۱۰۸۳۷ دانشجو در مقاطع مختلف کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری، در رشتههای مختلف مهندسی و علوم پایه (۴۲ رشته تخصصی) در این دانشگاه مشغول به تحصیل بوده اند.[12] این دانشگاه در مقطع پسادکتری نیز محقق میپذیرد.
دانشگاه علم و صنعت ایران یا به اختصار "دانشگاه صنعتی ایران" در سال ۱۳۴۴ تأسیس شد. اولین دانشگاه تخصصی علوم و فناوری در ایران بود و بعد از دانشگاه صنعتی خواجه نصیر دومین دانشگاه صنعتی ایران است که به عنوان یکی از مراکز آموزشی برجستهٔ ؛کشور به شمار میآید.
این مکان در ابتدا مدرسهای آلمانی بود که در زمان قاجار در تهران تأسیس شد. این مدرسه ماهیانه از دولت ایران مبلغ هزار تومان به عنوان کمک دریافت مینمود. در جریان وقایع جنگ جهانی اول این مدرسه تعطیل شد. در سال ۱۳۰۰ خورشیدی مجلس شورای ملی با تصویب قانونی، مقرر نمود سالیانه دوازده هزار تومان به عنوان کمک مالی به این مدرسه پرداخت شود تا این مدرسه دوباره بازگشایی گردد. وزارت معارف با سفارت آلمان مذاکره کرد که مدرسه آلمانی تبدیل به مدرسه صنعتی شود و در شهریور سال ۱۳۰۱، با تصویب لایحهای در مجلس، کمک خود را به این مدرسه به میزان سالیانه بیست هزار تومان افزایش داد.[13]
وزارت معارف برای راهاندازی مدرسه صنعتی در سال ۱۳۰۳، فردی به نام "هانری اشترونک" را از آلمان با حقوق سالیانه چهار هزار تومان دعوت به کار کرد[14] که حقوق او در سال ۱۳۰۶ به ۴۸۰۰ تومان افزایش یافت. این مدرسه در اواسط آبان ۱۳۰۳ گشایش یافت.[15] سال بعد یک معلم نجاری به نام "مایر" و یک معلم آهنگری به نام "هِس" هرکدام با حقوق ماهیانه ۱۸۰ تومان از آلمان استخدام شدند که ماشینآلات لازم برای کارگاههای مدرسه را نیز این دو خریداری و وارد کردند.[16] حقوق این دو معلم از سال ۱۳۰۶ به سالی چهار هزار تومان افزایش یافت. در همین سال و با همین حقوق یک معلم مهندسی ماشینآلات و ریاضیات عالیه و یک استادکار دیگر آهنگری با حقوق ماهی ۱۵۰ تومان از خارج استخدام شدند.[17]
نام مدرسه صنعتی آلمانی در سال ۱۳۰۸ به «هنر سرای عالی» تغییر یافت و محل آن در خیابان قوامالسلطنه (سی تیر کنونی) بود. بر سر اداره این مدرسه همیشه میان نهادهای دولتی اختلاف بود. هنرسرا از سال ۱۳۲۷ زیر نظارت وزارت اقتصاد ملی رفت.[18] هنرسرا در دو رشته مهندسی شیمی و مهندسی برق و مکانیک دانشجو میپذیرفت و تا پیش از ملی شدن نفت، شرکت نفت ایران و انگلیس مهندسان خود را از میان دانشآموختگان این مؤسسه استخدام میکرد. ملی شدن نفت سبب افول هنرسرا شد.[19]
در پاییز ۱۳۳۲، وزارت اقتصاد ملی تصمیم گرفت هنر سرا را به دانشکده نفت تبدیل کند؛ اما سال بعد به ابتکار رضا جعفری وزیر فرهنگ، این تغییر کاربری منتفی شد و دانشکده نفت به آبادان انتقالیافت.[20]مدرسه صنعتی آلمان یا همان هنر سرا از سال ۱۳۳۶، با اعمال تغییراتی به محل فعلی دانشگاه صنعتی امیرکبیر انتقال یافت و با نام «انستیتوی فناوری تهران (TIT)» به فعالیت خود ادامه داد. در سال ۱۳۴۱ بار دیگر این مؤسسه دستخوش تحولاتی شد و ساختمان آن به شمال شرق تهران به زمینی با مساحت ۴۲۰ هزار مترمربع (۴۲ هکتار) در منطقهٔ نارمک انتقال یافت. از آن زمان به بعد هدف اصلی در نظر گرفتهشده برای آن، تربیت دبیر فنی برای تأمین نیروی آموزشی لازم برای هنرستانهای صنعتی بود. در سال ۱۳۵۱ هنرسرای عالی به «دانشکدهٔ علم و صنعت ایران» تغییر نام داد و در نهایت در سال ۱۳۵۷ و پس از انقلاب ۵۷، وزارت علوم و آموزش عالی وقت نام آن را به «دانشگاه علم و صنعت ایران» تغییر داد.
در طول سالهای پیش از انقلاب اسلامی، دانشگاه علم و صنعت ایران بهعنوان یکی از مهمترین دانشگاههای کشور، برای آموزش مهندسان و فنآوران در رشتههای مختلف از جمله مهندسی برق، مهندسی مکانیک، مهندسی شیمی، مهندسی مواد و ... شناخته میشد. بعد از انقلاب اسلامی در ایران، دانشگاه علم و صنعت ایران نیز تحت تأثیر تغییراتی قرار گرفت و بهعنوان یکی از مراکز آموزشی معتبر کشور به فعالیت خود ادامه داد. در حال حاضر، دانشگاه علم و صنعت ایران با داشتن بیش از ۱۰۰۰۰ دانشجو و استادان برجستهٔ، به عنوان یکی از برترین دانشگاههای ایران در زمینههای مختلف شناخته میشود.
تغیر نام و مکان این مؤسسه در طول زمان:
این واحد قدیمی از دانشگاه، سالهاست که به «دانشگاه صنعتی اراک» ارتقاء یافته و مستقل از دانشگاه علم و صنعت ایران میباشد.
دانشگاه علم و صنعت ایران واحد بهشهر، شعبهای دیگر از دانشگاه علم و صنعت ایران است که در سال ۱۳۷۳ در شهرستان بهشهر تأسیس شد. در بدو تأسیس سه رشتهٔ مهندسی کامپیوتر (گرایش نرمافزار)، مهندسی صنایع (گرایش تولید صنعتی) و ریاضی کاربردی در این دانشگاه فعال بودند. رشتهٔ مهندسی برق (گرایش الکترونیک) نیز از سال ۱۳۸۸ به این رشتهها اضافه گردید. روند ادارهٔ این واحد تا شهریور ۱۳۸۸ فقط به صورت شبانه بودهاست. از سال ۱۳۸۸ در دو رشتهٔ مهندسی برق (گرایش الکترونیک) و ریاضی کاربردی در نوبت روزانه نیز دانشجو پذیرش میکند.
سرانجام این واحد پردیس خودگردان بهشهر نیز، در سال ۱۳۹۱ به دانشگاه «علم و فناوری مازندران» ارتقاء یافت.
«دانشگاه علم و صنعت ایران واحد دماوند» در سال ۱۳۸۴ راهاندازی شد و با جذب دانشجو برای یک دوره در رشتهٔ مهندسی مکانیک به صورت فراگیر در مقطع کارشناسی شروع به کار کرد. طرح توسعه و ایجاد زیرساختهای این دانشگاه همچنان ادامه دارد.
واحد نور دانشگاه علم و صنعت ایران از سال ۱۳۸۳ تأسیس شد. طرحهای توسعهای این دانشگاه همچنان ادامه دارد. این واحد در حال حاضر در ۱۳ رشته در مقطع کارشناسی ارشد در مجموع دارای حدود ۲۰۰ دانشجو است.
دانشگاه علم و صنعت ایران دارای ۱۵ دانشکده، مرکز آموزش الکترونیک و سه گروه مستقل آموزشی فرهنگ و معارف اسلامی، زبانهای خارجه و تربیت بدنی است.[22]
همچنین سه گروه زبانهای خارجی، تربیت بدنی و علوم ورزشی و معارف اسلامی هم در این دانشگاه به ارائه واحدهای درسی مرتبط میپردازند.
پژوهشکدهها و مراکز پژوهشی این دانشگاه به شرح زیر میباشد:
بر اساس رتبهبندی تایمز در سال ۲۰۱۶، دانشگاه علم و صنعت ایران به عنوان دانشگاه اول کشور در جایگاه ۴۷۵ از ۵۰۰ دانشگاه برتر جهان قرار گرفت که بعد از آن دانشگاه صنعتی شریف به عنوان دانشگاه دوم کشور جایگاه ۴۸۳ جهان را به خود اختصاص داد.[6][7] همچنین در سال ۲۰۱۷ نیز این دانشگاه به عنوان دانشگاه اول کشور معرفی شد.[23]
در رتبهبندی سال ۲۰۱۷_۲۰۱۶ QS، دانشگاه علم و صنعت ایران به عنوان دومین دانشگاه برتر کشور معرفیشد. همچنین این دانشگاه در میان دانشگاههای جهان، رتبه ۴۹۱ از ۵۰۰ را به دست آورد.[8]
براساس رتبهبندی بینالمللی دانشگاهی «لایدن» در سال ۲۰۱۶، دانشگاه علم و صنعت ایران رتبه ۴۳۶ را در میان دانشگاههای برتر جهان کسب کرد. همچنین این دانشگاه در رشتههای فنی و مهندسی نیز در رتبه ۱۸۹ جهان قرار گرفت.[9]
در رتبهبندی معتبر یواس نیوز اند ورلد ریپورت سال ۲۰۱۶، علوم مهندسی دانشگاه علم و صنعت ایران در رتبه ۱۱۹ جهان و همچنین علوم مواد این دانشگاه در رتبه ۱۹۰ قرار گرفتند.[24]
همچنین بر اساس رتبهبندی «NTU» در سال ۲۰۱۵، این دانشگاه در رشتههای فنی و مهندسی، در رتبه ۱۶۷ جهان و دانشکده مهندسی مکانیک این دانشگاه در جایگاه ۴۸ دانشکدههای مهندسی مکانیک دانشگاههای جهان قراردارد.[10][11]
در رتبهبندی سال ۲٠۲۲ «NTU»، در رشته مهندسی مکانیک رتبه 59 جهان و سوم ایران[25]و در رشته مهندسی عمران رتبه 76 جهان و دوم ایران را کسبکرد.[26]
کانون فرهنگی دانشگاه که متشکل از ۴ قسمت تئاتر، موسیقی، فیلم و شعر و ادبیات میباشد پس از انتخابات سال ۷۴ که دولت محمد خاتمی روی کار آمد رونق بیشتری گرفت که دلیل آن، اهمیت دادن سید محمد خاتمی به امور فرهنگی و مواردی از این قبیل بود.
در دولت نهم و دهم تلاش بسیاری برای محدود کردن حوزهٔ فعالیت کانون ها انجام شد؛ در نتیجه آن چند کانون به تعطیلی کشیده شد و در ازای آن کانون هایی مانند بهار، مهدویت و ترویج ارزشهای اسلامی تشکیل شدند. چند کانون دیگر نیز با مطرح شدن موضوع "گفتگوی تمدنها" تشکیل شد که از آنها میتوان به کانون گفتگوی تمدنها و کانون قرآن و عترت اشاره کرد.
کانونهای فعال دانشگاه علم و صنعت تا سال ۱۳۹۷ بودند از: [27]
جهت شناخت تواناییها و ظرفیتهای دانشجویان، دانشگاه علم و صنعت ایران طرحهای مشترکی را با تعدادی از برجستهترین دانشگاهها و مراکز تحقیقاتی در سراسر جهان اجرا میکند. از جمله: برگزاری برنامههای مشترک در مقطع تحصیلات تکمیلی، کنفرانسهای بینالمللی، تبادل استاد و دانشجو و تشکیل کلاسهای برخط به صورت مشترک با دانشگاههای خارجی.
دانشگاه علم و صنعت ایران، با مؤسسات زیر همکاری بینالمللی دارد:[چه زمانی؟]
دانشگاه علم و صنعت ایران، تا سال ۲۰۱۰، عضو سازمانهای بینالمللی ذیل نیز میباشد:
در سال ۱۳۹۷ خبر بازدید بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی از دانشگاه علم و صنعت واکنشهایی را در پی داشت. به گزارش خبرگزاری دویچه وله فعالیت بازرسان آژانس بینالمللی انرژی اتمی در ایران محرمانه است و در رسانههای رسمی ایران منعکس نمیشود. اما بازدید از دانشگاه علم و صنعت تهران تبدیل به موضوعی بحثبرانگیز شد.[29] بر اساس گزارشهای رسانهای شده، این بازرسی و نمونهبرداری از دانشکده مهندسی برق دانشگاه علم و صنعت به علت «استفاده از کلمه سانتریفیوژ در پایاننامه یکی از دانشجویان» بودهاست.[30] همچنین گفته میشود که پیش از این برخی فعالیتهای تحقیقاتی دانشگاهها از جمله تأیید موضوع پایاننامهها با هماهنگی و اطلاع کمیته برجام، بوده است.[31]
بسیج دانشجویی هشت دانشگاه بزرگ تهران در بیانهای خطاب به وزیر علوم وقت، منصور غلامی به بازرسی دانشگاهها توسط بازرسان آژانس اعتراض کردند و این بازرسان را «جاسوسان سرویسهای اطلاعاتی بیگانه» خطاب کردند. در این متن بهانه بازدید مأموران آژانس، پژوهش یکی از دانشجویان عنوان شده که به جای بازرسی از آزمایشگاه و دفتر استاد مرتبط، مأموران آژانس به تفتیش تعدادی از آزمایشگاهها و دفاتر استادان بدون اجازه و در غیاب بسیاری از آنان پرداختند در حالی که قطعات فوق پیشرفته و راهبردی ساخته شده این استادان در همین اتاقها وجود داشتهاست. در این بیانیه تأکید شده «مسئولیت هرگونه تهدید برآمده از این بازدید و بازرسیهای مشابه برای دانشمندان کشور» بر عهده مسئولان زمینهساز خواهد بود.[32] بسیج استادان دانشگاه علم و صنعت نیز در بیانیهای این بازرسی را «اقدامی تجاوزکارانه» قلمداد و تأکید کردند که در صورت اطلاع قبلی دانشجویان و کارکنان مانع این اقدام میشدند. همچنین در این بیانیه تصریح شدهاست که استادان و دانشجویان ایران «در انجام هر نوع تحقیق و پژوهش علمی آزاد و مختار میباشند». همچنین از مسئولان به دلیل اجازه تفتیش از مراکز علمی انتقاد شده و افزودند که سابقه بازرسیهای آژانس و اتفاقات تلخ بعدی منجر به تهدید امنیت فکری و جانی استادان و دانشجویان در اکثر موارد شدهاست.[33]
منصور غلامی وزیر سابق علوم تحقیقات و فناوری ایران، بازرسیهای آژانس بینالمللی انرژی اتمی از چند دانشگاه ایران را تأیید کرد و افزود که این بازرسیها در زمان وزارت وی اتفاق نیفتاده و به وزارت علوم هم مربوط نمیشده چرا که شورای عالی امنیت ملی برای زمینهسازی این بازرسیها مستقیماً با مسئولان دانشگاهها ارتباط برقرار کردهاست.[34]
ردیف | زمان | نام رئیس | محل اخذ دکترا | رشته |
---|---|---|---|---|
۱ | ۱۳۵۷–۱۳۵۹ | جلیل شاهی | دانشگاه برادفورد | مهندسی عمران - حمل و نقل |
۲ | ۱۳۵۹–۱۳۶۰ | ابراهیم اسرافیلیان | دانشگاه ساوتامپتون | ریاضی |
۳ | ۱۳۶۰ | ابراهیم ثنایی | دانشگاه پیر و ماری کوری | مهندسی عمران - سازه |
۴ | ۱۳۶۰–۱۳۶۲ | مهندس احد کاظمی | دانشگاه اکلاهما | مهندسی برق |
۵ | ۱۳۶۲–۱۳۶۳ | ابراهیم ثنایی | دانشگاه پیر و ماری کوری | مهندسی عمران - سازه |
۶ | ۱۳۶۳–۱۳۶۴ | مهندس محمد ذهبیون | آمریکا | مهندسی صنایع |
۷ | ۱۳۶۴–۱۳۶۶ | عباس شولایی | دانشگاه مون پلیه | مهندسی برق |
۸ | ۱۳۶۶–۱۳۶۸ | مهندس احد کاظمی | دانشگاه اکلاهما | مهندسی برق |
۹ | ۱۳۶۸–۱۳۷۲ | عباس طائب | دانشگاه فنی گراتس | مهندسی شیمی |
۱۰ | ۱۳۷۲–۱۳۷۶ | محمود ملاباشی | دانشگاه نیوبرانزویک | فیزیک |
۱۱ | ۱۳۷۶ | محمد سلیمانی | دانشگاه پیر و ماری کوری | مهندسی مخابرات [35] |
۱۲ | ۱۳۷۶–۱۳۸۰ | سید جواد ازهری | دانشگاه منچستر | مهندسی برق |
۱۳ | ۱۳۸۰–۱۳۸۳ | سید محمد شهرتاش | دانشگاه صنعتی شریف | مهندسی برق |
۱۴ | ۱۳۸۳–۱۳۸۴ | محمد تقی صالحی | دانشگاه منچستر | مهندسی مواد |
۱۵ | ۱۳۸۴–۱۳۸۵ | مهدی بید آبادی | دانشگاه مک گیل | مهندسی مکانیک |
۱۶ | ۱۳۸۵–۱۳۹۲ | محمد سعید جبل عاملی | دانشگاه تربیت مدرس | مهندسی صنایع |
۱۷ | ۱۳۹۲–۱۳۹۶ | محمدعلی برخورداری بافقی | دانشگاه ایالتی میشیگان | مهندسی عمران - سازه |
۱۸ | ۱۳۹۶–۱۴۰۰ | جبار علی ذاکری | دانشگاه جیائوتونگ پکن | مهندسی عمران - راه و سازههای ریلی |
۱۹ | ۱۴۰۰–۱۴۰۳ | منصور انبیاء | دانشگاه تربیت معلم تهران ایران | شیمی |
۲۰ | ۱۴۰۳–اکنون | داود یونسیان | دانشگاه صنعتی شریف | مهندسی راه آهن |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.