From Wikipedia, the free encyclopedia
خط لوله اول سراسری گاز ایران[1] (انگلیسی: Kazi Magomed–Astara–Abadan pipeline) خط لوله اول از خطوط لوله سراسری انتقال گاز طبیعی در ایران (IGAT) است که از چاههای مارون آغاجاری و اهواز به پالایشگاه بیدبلند در بهبهان آغاز شده و پس از عبور از آستارا، تا شهر حاجیقابول در کشور جمهوری آذربایجان با قطر ۴۲ اینچ و فشار ۱۰۰۰ پوند بر اینچ مربع امتداد مییابد.
خط لوله اول سراسری گاز ایران (IGAT1) | |
---|---|
مکان | |
کشور | ایران، جمهوری آذربایجان |
جهت کلی | جنوب به شمال |
آغاز از | پالایشگاه گاز بیدبلند، ایران |
گذر از | تهران، رشت، آستارا، آستارا |
پایان در | حاجیقابول، جمهوری آذربایجان |
اطلاعات کلی | |
گونه | گاز طبیعی |
شریکها | شرکت ملی گاز ایران، سوکار |
اطلاعات فنی | |
درازا | ۱٬۴۷۴٫۵ کیلومتر (۹۱۶٫۲ مایل) |
بیشینه انتقال | ۱۰ میلیون مترمکعب در سال |
قطر لوله | ۴۲ in (۱۰۶۷ mm) |
خطلوله در سال ۱۹۶۵ میان ایران و شوروی مورد توافق قرار گرفت[2] و در اکتبر ۱۹۷۰ در آستارا توسط محمدرضا پهلوی و نیکلای پادگورنی، رئیس هیئترئیسه شوروی افتتاح شد. میان ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۹، گاز طبیعی جمهوریهای قفقاز جنوبی شوروی توسط این خطلوله تأمین گردید.[3] در ازای آن شوروی متعهد شد که ذوبآهن اصفهان را احداث نماید و فناوری ماشینسازی صنایع سنگین را به ایران منتقل نماید که خود به تأسیس ماشینسازی اراک منجر شد.[4] پس از انقلاب اسلامی، تأمین گاز توسط ایران متوقف گشت.[5]
در سال ۲۰۰۶، جمهوری آذربابجان یک قرارداد سوآپ با ایران بست تا از طریق خطلوله باکو-آستارا گاز ایران را تأمین کند، درحالیکه ایران موظف به تأمین گاز نخجوان باشد. در یازدهم نوامبر ۲۰۰۹، شرکت ملی نفت جمهوری آذربایجان (سوکار) و شرکت ملی گاز ایران یادداشتی را امضا نمودند که بنابر آن، سوکار گاز طبیعی را از سال ۲۰۱۰ به میزان ۵۰۰ میلیون مترمکعب در سال تأمین خواهد کرد.[6]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.