خان عبدالغفار خان
سیاستمدار افغان / From Wikipedia, the free encyclopedia
خان عبدالغفار خان (۱۸۹۰–۲۰ ژانویه ۱۹۸۸) یکی از رهبران مسلمان پشتون در شبه قاره هند) و از همراهان ماهاتما گاندی در جنبش استقلال هند بود، که بهدلیل فعالیتهای غیر خشونتآمیزش در برابر استعمار انگلیس شهره است.[1]
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
خان عبدالغفار خان خان عبدالغفار خان | |
---|---|
زادهٔ | ۱۸۹۰ |
درگذشت | ۲۰ جنوری ۱۹۸۸ پیشاور |
ملیت | افغان (پشتون) |
دیگر نامها | فخر افغان/ پشتون، پاشاخان افغان/ پشتون |
نژاد | پشتون |
شهروندی | پاکستان |
محل تحصیل | دانشگاه اسلامی علیگر |
شناختهشده برای | بهدلیل فعالیتهای غیر خشونتآمیزش در برابر استعمار انگلیس |
کارهای برجسته | یکی از رهبران مسلمان (افغان در هند و از همراهان ماهاتما گاندی در جنبش استقلال هند و همچنان از رهبران غیر خشونتآمیز در برابر استعمار انگلیس بود. |
خان عبدالغفار خان (۱۸۹۰–۲۰ ژانویه ۱۹۸۸) (به زبان پشتو: خان عبدالغفار خان، به زبان اردو: خان عبدالغفار خان)، همچنین به فخر افغان نیز معروف است (اردو: فخر افغان (پشتون)، "افتخار افغان (پشتون)") و باچا خان (پشتو: باچا خان، "پادشاه سران")، پاچا خان پادشاه خان، یکی از فعالان آزادی و استقلال پشتون بود. او یک رهبر سیاسی و معنوی شناخته شده برای مخالفت مسالمتآمیز با راج بریتانیایی در هند بریتانیایی، و تمام عمر خود صلح طلب و مسلمان بود.[۱] یکی از دوستان نزدیک مهاتما گاندی بود، بهطوریکه توسط هندیها باچا خان، "مرز گاندی" نامیده میشد. و او را بالاتر از کاندی میدانند. باچا خان، در سال۱۹۱۰، یک مدرسهٔ مسجد در زادگاه خویش اوتمانزای، افتتاح کرد، و در سال ۱۹۱۱ به جنبش آزادی حاجی صاحب تورنگزایی پیوست. با این حال در سال ۱۹۱۵، مقامات بریتانیایی مدرسهٔ مسجد وی را ممنوع اعلام کردند. پس از شاهد شکستهای مکرر شورش علیه راج بریتانیایی، باچا خان تصمیم گرفت که فعالیتهای اجتماعی و اصلاحات برای پشتونها بیشتر مفید خواهد بود. این امر منجر به تشکیل انجمن اصلاح افغان (" انجمن اصلاح افغان") در سال ۱۹۲۱، و جنبش نوپای پشتون جرگه ("مجمع پشتون") در سال ۱۹۲۷ شد. پس از بازگشت باچا خان از حج در ماه مه سال ۱۹۲۸، ماهنامه سیاسی با نام پکستون به زبان پشتو منتشر کرد. در نهایت، در نوامبر ۱۹۲۹، باچا خان جنبش خدمتگران خدا ("بندگان خدا") به راه انداخت که این موفقیت توسط امپراتوری بریتانیا سرکوب شد. او و طرفدارانش مانند جنبش استقلال هند خیلی رنج بردند. باچا خان در سال ۱۹۶۲، زندانی بینالمللی عقیدتی سال شناخته شد. در سال ۱۹۸۷، او برای اولین بار به عنوان یک غیر هندی جایزه بهارات رنتا (بالاترین جایزه غیرنظامی هند) را از آن خود کرد. باچا خان مبارز آزادیخواه مهم، یک قهرمان ملی پشتون و یکی از چهرههای کلیدی ناسیونالیسم پشتون بود. باچا خان به شدت مخالف تقاضای جمع مسلمانان هند برای جداسازی هند بود. هنگامی که کنگره ملی هند طرح تقسیمبندی را بدون مشورت با رهبران گروه خدمتگزاران خدا اعلام کرد، او بسیار احساس ناراحتی کرد و گفت: "شما ما را جلوی گرگ پرتاب کردید". پس از تقسیمبندی، باچا خان متعهد وفاداری به پاکستان و خواستار یک واحد اداری مستقل "پشتون" در داخل کشورپاکستان شد، اما او مدام توسط دولت پاکستان در بین سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۵۴ دستگیر شد، و در سال ۱۹۵۶ بخاطر مخالفت برای طرح واحد که حکومت اعلام کرد که منجر به ادغام استان غرب پنجاب، سند، استان مرزی شمال غرب و بلوچستان با اداره غرب پاکستان میشد، دستگیر شد. باچا خان نیز بسیاری از دهه۱۹۶۰ و۱۹۷۰ یا در زندان یا در تبعید به سر برد. قبل از مرگ او در سال ۱۹۸۸ در پیشاور تحت بازداشت خانگی بود که پس از مرگ وی به وصیت خودش، او را در خانه خود در جلالآباد، افغانستان به خاک سپردند. دهها هزار نفر از مردم عزادار در مراسم تشییع جنازه او، راهپیمایی از طریق گذرگاه خیبر از پشاور به جلالآباد، شرکت کردند اگر چه آن راهپیمایی توسط انفجار دو بمب به کشته شدن ۱۵ نفر منجر شد. با وجود مبارزه سنگین در آن زمان، هر دو طرف از جنگ شوروی در افغانستان، ارتش کمونیستی و مجاهدین، آتش بس اعلام کردند تا با این کار اجازه دهند تا دفن او شود.[2][3][4]