جنگ استقلال دومینیکن از هائیتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
جنگ استقلال دومینیکن از هائیتی (انگلیسی: Dominican War of Independence) در ۲۷ فوریه سال ۱۸۴۴، خودمختاری جمهوری دومینیکن از هائیتی را به ارمغان آورد. قبل از جنگ، جزیره هیسپانیولا به مدت ۲۲ سال تحت حکومت هائیتی بود، ولی در سال ۱۸۲۲ این کشور تازه به استقلال رسیده که بعدها نامش جمهوری اسپانیایی هائیتی شد، توسط هائیتی مورد تجاوز قرار گرفت.
جنگ استقلال دومینیکن از هائیتی | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
جمهوری دومینیکن | هائیتی | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
پدروسانتانا آنتونیو دوورگه فلیپه آلفائو خوان بی. کامبیاسو خوان بی. ماگیولو خوان آکوستا مانوئل موتا خوزه کابرال خوزه ایمبرت |
چارلز هرارد ژان لویی پیرو فاستین سولوک پیر پل آگوست بروارد ژنرال سوفراند ژنرال سن لویس ژان فرانسوا | ||||||
تلفات و خسارات | |||||||
هائیتی نسبت به دومنیکن بیش از دو برابر کشته داد[1] |
هائیتی قبلاً به عنوان مستعمره سانتو دومینگو شناخته میشد؛ ولی با سرنگونی اسپانیا در سال۱۸۲۱ مستقل شد. در آن زمان، هائیتی از لحاظ اقتصادی و نظامی قدرتمند بود و جمعیتی ۸ تا ۱۰ برابر بیشتر از زمانی داشت که مستعمره اسپانیا بود. در چنین شرایطی افسران نظامی دومینیکن تصمیم گرفتند تا کشورشان را به هائیتی ضمیمه کنند، چرا که آنها خواهان ثباتی سیاسی تحت حاکمیت ژان پیر بوئر، رئیس جمهور هائیتی بودند. با توجه به سوء مدیریت در حکومت هائیتی، اختلافات نظامی و بحران اقتصادی، این حکومت پایگاه مردمی اش را از دست داد و مردم دومینیکن تصمیم گرفتند بدون هیچ گونه مصالحه ای، دولت حاکم را سرنگون کنند.