جغرافیای امارات متحده عربی
From Wikipedia, the free encyclopedia
امارات متحده عربی کشوری است در جنوب غرب آسیا، واقع در منطقه خاورمیانه و در بخش شرقی جهان عرب. امارات متحده هممرز با خلیج عمان و خلیج فارس است و میان عمان و عربستان سعودی قرار دارد. این کشور در یک جایگاه راهبردی در نزدیکیهای تنگه هرمز، شاهراه مهم ترابری نفتی جهان، جای گرفتهاست.
مرزهای زمینی امارات در کل ۸۶۷ کیلومتر است. این کشور مرزی ۱۹ کیلومتری با قطر در شمال غرب، مرزی ۵۳۰ کیلومتری با عربستان سعودی در غرب، جنوب و جنوب شرق و یک مرز ۴۵۰ کیلومتری با عمان در جنوب شرق و شمال شرق دارد. مرز زمینی امارات با قطر در منطقه خور العُدَید بین دو کشور مورد اختلاف و مناقشه است. طول خط ساحلی امارات ۱٬۳۱۸ کیلومتر است. ادعاهای دریایی این کشور شامل ۱۲ مایل دریایی دریای سرزمینی است.
به عنوان ادامهای از صحرای ربعالخالی عربستان، بیشتر امارات متحده عربی هم بیابان است؛ با تپههای شن و ماسهای بزرگ و روان. مناطق کرانهای امارات در خلیج فارس پست و مسطح است، در حالی که رشتهکوه حجر بر شمال شرق کشور تسلط دارد. کوه مِبْرَح (کوه یِبِر)، بلندترین نقطه کشور، در آنجا واقع شدهاست که ارتفاعش به ۱۷۲۷ متر میرسد. امارات متحده عربی هیچ رودخانه یا دریاچه قابل توجهی ندارد. این کشور در خلیج فارس شمار زیادی جزیره کوچک دارد.[1]
شهرهای اصلی امارات متحده عربی در کنار خورها پدید آمدهاند. خورها شاخابههایی از آب دریا هستند که به درون خشکی وارد شدهاند. این خورها در دوره پیشامدرن بستری برای پیشههای ماهیگیری و صید مروارید فراهم میکردند. معروفترین آنها خور دبی است که در دورانهای باستان تا واحه العین امتداد داشت و یونانیان به آن رودخانه زارا میگفتند.[2]