تیازولین
From Wikipedia, the free encyclopedia
تیازولین‌ها (یا دی‌هیدروتیازول‌ها) گروهی از ایزومرهای ترکیبات هتروسیکلیک ۵-عضوی است که حاوی هر دو اتم گوگرد و نیتروژن در یک حلقه می‌باشد. اگرچه تیازولین‌های غیر استخلافی به تنهایی ندرتاً دیده می‌شوند، اما مشتقات آن‌ها بیشتر مشاهده می‌شوند و برخی نیز از نظر زیستی فعال هستند. به عنوان مثال، در یک فرایند پیرایش پساترجمه‌ای متداول ، بقایای سیستئین به تیازولین تبدیل می‌شود.[1]
| تیازولین | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
23-Dihydrothiazole | |
دیگر نام‌ها 23-Dihydro-13-thiazole or 4-thiazoline | |
| شناساگرها | |
| شماره ثبت سی‌ای‌اس | ۵۰۴-۷۹-۰ (۲٬۳)  , ۲۴۵۷۶-۵۵-۴ (۲٬۵)  , ۵۰۴-۷۹-۰ (۴٬۵) |
| پاب‌کم | ۱۵۱۴۲۴ (۲٬۳), ۱۵۱۹۴۶۵۴ (۲٬۵), ۱۲۰۲۶۹ (۴٬۵) |
| کم‌اسپایدر | ۱۳۳۴۵۶ (۲٬۳), ۱۰۵۴۱۴۶۷ (۲٬۵), ۱۰۷۳۶۸ (۴٬۵) |
| جی‌مول-تصاویر سه بعدی | Image 1 Image 2 Image 3 |
| |
| خصوصیات | |
| فرمول مولکولی | C۳H۵N۱S۱ |
| جرم مولی | ۸۷٫۱۴ g mol−1 |
| شکل ظاهری | مایع بی رنگ |
| به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) | |
 (بررسی) (چیست:  / ؟) | |
| Infobox references | |
|
| |
تیازولین‌ها برای اولین بار به وسیله دی‌آلکیل دار کردن تیوآمیدها و توسط شیمیدان آلمانی ریچارد ویلشتتر در سال ۱۹۰۹ تهیه شد.[2] ۲-تیازولین‌ها معمولاً از ۲-آمینواتان‌تیول‌ها (به عنوان مثال سیستیمین ) تهیه می‌شوند.[3] همچنین ممکن است از طریق واکنش آسینگر سنتز شوند.
- تیازول - آنالوگی با ۲ پیوند دوگانه
- تیازولیدین - آنالوگی بدون پیوند دوگانه
- Oxazoline - آنالوگی که در آن اتم O به جای S قرار گرفته‌است
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
