توبه در یهودیت
From Wikipedia, the free encyclopedia
توبه (عبری: תשובה تشووا، به معنای لغوی، «بازگشت») یکی از عناصر کفاره گناه در یهودیت است. یهودیت اذعان دارد که هر کس گاهی اوقات گناه میکند، اما مردم میتوانند با توبه برای تخلفات گذشته، در آینده آن موقعیتها را متوقف یا به حداقل برسانند؛ بنابراین، هدف اولیه توبه در یهودیت، تغییر اخلاقی است.[1]
توبهکار یهودی بهطور سنتی به عنوان بعل تشووا (به معنای «استاد توبه» یا «استاد بازگشت») شناخته میشود (عبری: בעל תשובה ; برای یک زن:בעלת תשובה بعلت تشووا. جمع:בעלי תשובה بعلی تشووا). یک اصطلاح مدرن جایگزین هوذر بتشوا است (חוזר בתשובה به معنای «بازگشت در توبه»). بر اساس هالاخا، «در جایی که بعلایی تشووا ایستادهاست، حتی صالحان تمام عیار هم نمیایستند».[2]