الفبای تبتی
From Wikipedia, the free encyclopedia
الفبای تبتی یک الفبای نوشتاری ابوگیدا است که برای نوشتن زبانهای تبتی مانند تبتی و همچنین دزونگخایی، سیکیمی، لداخی و گاهی بلتی استفاده میشود. شکل چاپ شدهُ آن خط اوچن نام دارد در حالی که خط دستنوشتهٔ آن که روزمره استفاده میشود، خط اومی نامیده میشود.
اطلاعات اجمالی تبتی, نوع ...
تبتی | |
---|---|
نوع | ابوگیدا |
زبانها | تبتی، دزونگخا، لداخی، سکمی، بالتی، تامانگی، شرپا، یولمو، شانگلا |
دورهٔ زمانی | حدود ۶۵۰ میلادی تاکنون |
سامانهٔ مادر |
ناشناخته، مورد بحث [الف]
|
سامانهٔ فرزند | خط لیمبو یا خط سیریجانگا، لپچا، فاگس-پا |
سامانهٔ خواهر | آسامی، بنگالی |
ایزو ۱۵۹۲۴ | Tibt, 330 |
جهت | چپ به راست |
مخفف یونیکد | Tibetan |
دامنه یونیکد | U+0F00–U+0FFF |
[الف] دربارهٔ سرمنشا خطهای برهمایی اتفاق نظر جهانی نیست. |
بستن
الفبای تبتی به گسترهٔ قومی-هویتی تبتی در سراسر تبت، بوتان، هند و نپال بسیار نزدیک است.[1] الفبای تبتی مبدأ هندی دارد و و نیای الفبای لیمبو، الفبای لپچا[2] و خط چند زبانهٔ فاگس-پا است.[2]