الدوس منوتیوس
From Wikipedia, the free encyclopedia
الدوس منوتیوس (ایتالیایی: Aldus Manutius؛ حدود ۱۴۵۲ – ۶ فوریه ۱۵۱۵) انسانگرا، دانشور و آموزگار ونیزی بود. وی در دهه چهارم زندگیاش وقتی که به تأسیس انتشارات الدینه در ونیز کمک نمود، چاپخانهدار و ناشر شد.
الدوس منوتیوس | |
---|---|
![]() الدوس پیوس منوتیوس | |
نام هنگام تولد | الدو منوتسیو |
زادهٔ | قرن پانزدهم باسیانو |
درگذشت | ۱۵۱۵ ونیز |
ملیت | جمهوری ونیز |
دیگر نامها | الدوس منوتیوس بزرگتر |
پیشه | انسانگرا که چاپخانهدار و ناشر شد |
شناختهشده برای | تاسیس انتشارات الدینه در ونیز |
امضاء | |
![]() |
مانوتیوس میخواست متون یونانی را برای خوانندگانش تولید کند، زیرا معتقد بود آثار ارسطو یا آریستوفان به شکل اصلی یونانیشان خالص و بدون تحریف ترجمه هستند. قبل از مانوتیوس، ناشران به ندرت مجلدات را به زبان یونانی چاپ می کردند، عمدتاً به دلیل پیچیدگی ارائه حروف استاندارد یونانی. مانوتیوس نسخه های خطی کمیاب را به اشکال اصلی یونانی و لاتین منتشر کرد. او دستور ساخت تایپفیسهایی به زبان یونانی و لاتین را داد که شبیه دستخط اومانیستی زمان او بود. حروفی که اولین پیش ساز شناخته شده از نوع ایتالیک هستند. با افزایش محبوبیت انتشارات آلدین (Aldine Press)، نوآوری های مانوتیوس به سرعت در سرتاسر ایتالیا کپی شد، علیرغم تلاش های او برای جلوگیری از دزدی دریایی نسخه های آلدین.
به دلیل شهرت فزاینده آلدین پرس برای انتشارات باریکبین و دقیق، فیلسوف هلندی اراسموس به دنبال مانوتیوس بود تا ترجمه هایش از ایفیگنیا را در اولیس منتشر کند.
مانوتیوس در جوانی در رم تحصیل کرد تا به یک دانشمند اومانیست تبدیل شود. او با جیوانی پیکو دوست بود و برادرزاده های پیکو، اربابان کارپی، آلبرتو و لئونلو پیو را آموزش می داد. مانوتیوس زمانی که معلم بود، دو اثر برای شاگردانش و مادرشان منتشر کرد. در اواخر سی سالگی یا اوایل چهل سالگی، مانوتیوس در ونیز اقامت گزید تا ناشر چاپ شود. او آندره آ تورسانو را در ونیز ملاقات کرد و هر دو جزو بنیانگذاران مطبوعات آلدین بودند.
مانوتیوس همچنین به عنوان "آلدوس مانوتیوس بزرگ" شناخته می شود تا او را از نوه اش آلدوس مانوتیوس کوچک متمایز کند.